Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik kan daar niet over praten, het gaat echt niet”
Van de breedgeschouderde én vooral breedsprakerige bodybuilder, die tijdens het onderzoek tot in de kleinste details zijn gruwel beschreef, blijft vandaag niets meer over. Huilend ging hij tijdens een bijzonder moeizame ondervraging elke vraag over de viervoudige moord uit de weg.
“Meneer Dean, ik wil open kaart met u spelen. Als u naar het huis van Maïlys gaat. Is dat dan om het goed te maken met haar? Of was het de bedoeling om haar dood te maken?”
Voor de zoveelste keer tijdens het urenlange - uiterst moeizame verhoor probeerde voorzitter Willem De Pauw naar de echte motieven van Alexander Dean te vissen. Maar de gewezen bodybuilder minder gespierd en een scherp aangezicht - zweeg andermaal. Turend naar de tapis-plain waar hij al een hele dag naar stond te staren. Op geen enkel moment heeft hij vrijdag iets of iemand aangekeken. Een prestatie op zich. Dean zuchtte nog eens diep, na een minuut zoeken naar lettergrepen. “Ik kan zelf niet geloven dat ik haar pijn heb gedaan.”
Voorzitter: “Laat het mij anders vragen. Want het is niet alleen bij Maïlys gebleven, hé, meneer Dean. Ook de opa en opa moesten nog volgen? Waarom eigenlijk?” Beschuldigde: “Ik kan daar niet over praten, meneer. Het gaat echt niet.”
Voorzitter: “Het is wel het moment. De familie zit hier op de eerste rij. Dít is uw mogelijkheid.”
Beschuldigde: “Vijf jaar later kan ik die gruwel niet meer over mijn lippen krijgen. (begint te huilen, red.) Ik zat aan de grond. Ik had niets of niemand meer. Ik dacht gewoon over niets meer na. Ik wou kapot. (verheft zijn stem ineens, red.) Ik wou gewóón kapot.”
Voorzitter: “Ik ga een delicate vraag stellen. U dreigde tien, twintig keer met zelfmoord. Waarom is dat niet gebeurd? Beschuldigde: “Omdat ik het overleefd heb.”
Voorzitter: “De vraag die ik stel is ergens onsmakelijk, dat weet ik. In België is een hoge graad van zelfdoding. Maar bij u lukt het niet?” Beschuldigde: “Dat is omdat er maar één zo idioot is zoals ik, hé. Natuurlijk.”
Een idioot. Van de weinige dingen die Dean zei, heeft hij dát toch drie keer over zichzelf herhaald. Voor de nabestaanden van Maïlys Descamps (18), haar opa Gery (68) en oma Marie-josée (64), en hobbyfotograaf Jeroen Verstraete (39) was het erg moeilijk te verteren dat ze plots een heel andere Alexander Dean te zien krijgen dan de opgepompte spierbundel die in ellenlange monologen aan de politie tot in de details zijn gruweldaden had beschreven.
Niets meer daarvan. Wel één brok - al dan niet theatrale - verlegenheid. Het begon al tijdens de eerste vragen van voorzitter Willem De Pauw, die nochtans zijn fluwelen handschoenen aantrok. Alexander Dean praatte pas wat toen het over zijn moeilijke jeugd ging. Een nomadisch bestaan met zijn moeder - en later halfzus- die hem van hot naar her deed verhuizen en - dixit de beschuldigde - vooral hém in de problemen bracht omdat zij haar leven niet op orde kreeg.
Twee weken alleen
“Op een dag kwam de politie
Jasmijn Cappon mama van Maïlys mijn moeder oppakken omdat ze boetes niet betaald had. Ik zat twee weken alleen met mijn zusje die nog een baby was. Klanten van mijn moeder hebben mij toen belaagd omdat ik niet wilde zeggen waar zij was. Ik was 13. ”Een jaartje later begon Dean zich voluit in de fitness uit te leven. ”Om mijn moeder en zus te beschermen voor mijn stiefvader.”
Maïlys - zijn tweede relatie - leerde hij kennen toen hij 22 jaar was, en zij 17. “Zij was het enige lichtpuntje in mijn leven”, zei Dean. Toch gingen ze twee keer uit elkaar, en blijkt uit de 6.000 sms’en tussen hen dat zij meermaals duidelijk maakte dat hij haar veel te weinig vrijheid gaf. “Maar met mijn mentaliteit van toen dacht ik dat ik haar moest afschermen van de wereld.”
De boze buitenwereld, dat was