Politiek is harder dan de media

Het gaat ineens snel bij CD&V. Nog geen week nadat voorzitter Joachim Coens ontslag heeft genomen, stapt Vlaams minister van Welzijn Wouter Beke op. Het lijkt wel of de voorbereidingen worden getroffen die nodig zijn om van het aantreden van de nieuwe voorzitter Samy Mahdi een succes te maken. Alle obstakels worden opgeruimd. Voor veel waarnemers en politici kwam het ontslag van Wouter Beke gisteravond als een verrassing. Niet dat er de voorbije maanden niet vaak om gevraagd was, maar er was nu niet meteen een directie aanleiding. Behalve dan dat de desastreuze politieke peiling CD&V in één klap heeft doen beseffen dat er geen tijd meer te verliezen is. Weg met die voorzitter, meteen een nieuwe kandidaat en meteen de minister eruit die al langer aangeschoten wild was en met wie Mahdi onmogelijk nog eer kon halen. Hoe indrukwekkend het verleden van Beke bij de partij ook is, hij moest eruit.

Politiek is een harde stiel, maar volgens Beke is de journalistiek veel erger. De manier waarop hij donderdagavond afscheid nam, kun je moeilijk ‘waardig’ noemen. Doorgaans gaat een persconferentie van een minister over zijn ontslag alleen over de reden van dat ontslag. De mededelingen zijn meestal kort, ook al kunnen ze emotioneel zijn. Maar eerst jezelf bejubelen, dan de pers verwijten dat ze je te hard heeft aangepakt en dan nog eens je vrouw en kind opvoeren… het is nooit gezien in de Wetstraat en het bewijst alleen maar wat vaak over Wouter Beke gezegd is: hij mist op cruciale momenten het vermogen om empathisch en gepast te communiceren.

Heeft de pers hem te hard aangepakt? We zijn soms hard voor politici, dat is waar, maar aan ‘verkozenen des volks’ mogen hoge eisen worden gesteld, en in deze krant is nooit op de man gespeeld, wel op wat hij deed. Wij kunnen er niet aan doen dat de carrière van Beke een aaneenschakeling was van verkeerde beleidskeuzes en miscommunicatie. Hij heeft tussendoor zeker ook een aantal juiste beslissingen genomen, maar ook die heeft hij niet goed verkocht. Het beeld dat nu van zijn ministerschap overheerst, is dat van iemand die in moeilijke omstandigheden de verkeerde dingen besliste en zei. En die op een zeer bizarre manier afscheid nam. Over enkele jaren, als opnieuw zijn volledige carrière tegen het licht wordt gehouden, zal dat beeld wellicht worden bijgestuurd. Maar op dit moment is zijn partij hem gewoon liever kwijt dan rijk. Dat is politiek. Dat is hard. Daar kunnen de media niets aan doen.