Als een politicus moet huilen

Het leven hangt aaneen van paradoxen. Zoals bij Wouter Beke. Die bekend stond als een ijskonijn, weinig communicatief, weinig empathisch. Die met dezelfde emotieloze gelaatsuitdrukking elke keer weer zijn stoïcijnse zelf leek te blijven in het oog van opeenvolgende stormen.

Uitgerekend deze politicus haalde er vrouw en dochtertje bij toen hij ontslag nam, plus een hele groep zichtbaar aangedane medewerkers. Ook Hilde Crevits hield het amper droog. Vader Paul Beke, huisarts op rust in Leopoldsburg, getuigt dat Wouter had zitten wenen tijdens een bezoek: “Hij was de voorbije weken echt een wrak geworden. De dood van de baby in de crèche heeft er bij hem zwaar ingehakt.” In het begin van de pandemie had de echtgenote van Wouter Beke op Facebook een tekst gepost die begon met: “Lieve schat, als ik al die commentaar lees, dan ben ik precies getrouwd met de meest onverantwoordelijke mens ter wereld! Gelukkig weet ik beter ...” Journalisten worden er ongemakkelijk van. Gezinnen en heftige emoties blijven gewoonlijk verborgen achter de schermen van het privéleven, in een analyse over iemands politieke functioneren kun je er niet veel mee. Het wordt dan genegeerd, of er wordt nog een bijkomend punt van kritiek van gemaakt (‘zoveel pathos in plaats van een correcte analyse’). Net in de voorbije week zat ook ontslagnemend Cd&v-voorzitter Joachim Coens met zijn zoon Felix aan tafel bij Gert Verhulst en James Cooke. Net als het gezin van Wouter Beke nam ook Felix het op voor zijn verguisde vader. Wordt hier een trend gezet? Gaan kinderen en partners het vaker opnemen voor de politicus onder vuur? Neemt de CD&V zijn roeping als gezinspartij al te letterlijk? Nee dus, het zal wel toeval zijn. Intussen kunnen familieleden ons er wel nog eens aan herinneren dat het altijd om mensen van vlees en bloed gaat, dat zij het net zo verschrikkelijk vinden als er vermijdbare overlijdens zijn in crèches of woonzorgcentra, en dat we ons elke keer opnieuw moeten hoeden voor lynchpartijen. En familieleden hebben natuurlijk zelf de vrijheid om hun mening te uiten.

In de evaluaties van het palmares van Wouter Beke kwamen vrijdag ook een aantal positieve zaken naar voren. Het dossier dat hem de das omdeed, was dat van de falende controles in de kinderopvang (of hoe iemand met een strafblad van kindermishandeling toch een crèche mag uitbaten). En dat dossier kan hij nog niet achter zich laten. In de parlementaire onderzoekscommissie zal hij erover kunnen getuigen als beroepspoliticus, feitelijk en zakelijk. Dat blijft het fundament van het politieke debat.