Moslims en voetballers zijn nooit homo

LRedacteur eerlingen die een regenboogvlag naar beneden halen omdat ze vinden dat homoseksualiteit niet kan of welke geaardheid dan ook die afwijkt van hetero, nee dat kan niet. In het bijzonder in de moslimgemeenschap is de afkeuring vaak nog scherp en onverzoenlijk.

Toch vragen ook progressieve vertegenwoordigers van de moslimgemeenschap, ook als ze zelf LGBTQIA+ zijn, om begrip voor deze jongeren. Omdat zij hun houding meekrijgen vanuit hun cultuur en religie, en omdat ze vaak het gevoel hebben zelf in een verdomhoek te zitten en dat kan dan wel.

Het maakt een discussie die al lastig is, nog wat lastiger. Zeker als moslimmeisjes het niet eerlijk vinden dat zij geen hoofddoek mogen dragen op school en een regenboogvlag daar wel mag, is het verschil rap gevonden: geaardheid is een gegeven, een hoofddoek is een keuze. Over geaardheid kun je niet neutraal zijn, die is wat ze is. Over culturele en religieuze zaken kan je bijvoorbeeld wel vragen om het tot de privékring te beperken.

Maar het klopt ook wat de Antwerpse theatermaker en LGTBQ+-activist Jaouad Alloul zegt: “Aanvaarding kan je niet afdwingen.” Het is in het beste geval een proces, dat traag verloopt. Hoe diep de aversie voor andersgeaardheid kan zitten, blijkt ook buiten de moslimwereld: voor het Vaticaan is homoseksualiteit nog altijd een zonde, in de voetbalwereld blijken er als bij wonder nog altijd geen homo’s te zijn (de outing van een Britse voetballer deze week was een primeur voor het Europese professionele voetbal) en bij jongeren is homo soms nog een populair scheldwoord. Het is ook niet voor niks dat Philippe Geubels een aflevering van zijn onvolprezen tv-reeks Taboe wijdde aan genderdiversiteit, met mensen die transgender zijn, veranderd van geslacht dus, of non-binair, die zich noch man noch vrouw voelen. Het proces van hun acceptatie is nog aan de gang.

Tegelijk is het ook zo dat je als moslimjongere niet bepaald in een zetel opgroeit. Hun eigen cultuur zit in de verdrukking en ze hebben vaak te maken met vooroordelen en wantrouwen, soms met regelrechte haat en oorlogstaal. Vlaggen neerhalen of verbale of fysieke agressie mogen nooit het antwoord zijn, dat is helder. Maar verder zal het nog een tijdlang behelpen blijven, daar is niks aan te doen. De enige weg is elke keer opnieuw het gesprek aangaan. Op school of binnen de eigen gemeenschap met mensen zoals Jaouad Alloul, of warm aanbevolen voor iedereen: met iemand als Philippe Geubels. De lach zal je bevrijden.