Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Beste herinneringen hebben we aan de bewakers”
Toneelgezelschap Comp. Marius verlaat na tien jaar het Middelheimmuseum
Comp. Marius, het toneelgezelschap van Waas Gramser (55) en Kris Van Trier (55), neemt afscheid van het Middelheimmuseum. Het openluchtdepot van het museum wordt uitgebreid en de containers van het gezelschap liggen daar middenin. Daarom werd gevraagd om een nieuwe plek te zoeken. “We zijn alleen maar dankbaar dat we hier zo lang hebben mogen vertoeven”, zegt Gramser.
“Het is hier gezellig he?”, knikt Gramser wanneer ze ons verwelkomt op de site. Hoe het gezelschap, bekend van openluchttoneel op zowat alle open plekken in de stad, hier terecht is gekomen, is eigenlijk een geweldig verhaal. “We zaten al twaalf jaar in Hoboken waar we te maken kregen met steeds duurdere huuren energieprijzen. Dus wilden we op zoek naar een compactere en mobielere plek die ook beter aansloot bij onze werking.”
Gramser is een fervent loopster en kwam voorbij de containerachtige constructies aan de andere kant van het park. Ze kwam op het idee om zelf in containers plaats te nemen in het museum. “Ik wandelde binnen bij de toenmalige directeur, en een uur later was het beklonken.”
“Het was zeker niet het plan om hier tien jaar lang te blijven”, vertelt Van Trier. “We zouden kijken naar hoe we het met elkaar zouden vinden. Maar het bleek heel goed te werken.” Drie containers werden omgebouwd tot werkplekken en werden als “bewoond kunstwerk” geclassificeerd.
“Ik heb me nooit afgevraagd waarom we hier mochten zijn, dus ik besloot me ook niet af te vragen waarom we hier niet meer mogen zijn”, zegt Gramser. Voor haar was vooral het contact met de bewakers uniek. “Die zijn optimaal vrolijk. Het is een topploeg met een verantwoordelijkheidszin die ontroerend is. En het is dankzij hun vertrouwen dat wij hebben kunnen groeien als mens.”
Of ze dat de bewakers zélf al eens verteld heeft? “Nog niet, maar er komt een afscheidsfeestje waarop ik dat zeker wél zal doen”, glimlacht ze.
Voorrecht
“Het Middelheim is een geweldige plek omdat het een museum én een park is”, zegt Van Trier. “We waren hier bevoorrecht omdat we hier ook na sluitingsuur binnen en buiten konden.” Actrice Dagmar Dierick (23) speelde vorig jaar voor de eerste keer in openlucht en vond vooral de onvoorspelbaarheid geweldig. “Je wordt geprikkeld door de impulsen, omdat mensen ook gewoon het museum komen bezoeken. En als het begint te regenen, dan maak je dat gewoon samen mee.”
Zo begon het ooit zo hard te regenen tijdens een voorstelling van
dat de toeschouwers hun paraplu’s hadden geopend. Het gezelschap moest roepen om boven het gekletter heen te komen. “Het is de kunst om op onvoorziene omstandigheden in te spelen”, zegt Gramser. “Oplossingsgericht denken, maakt deel uit van de kwaliteiten als artiest.”
Figaro
#ambitieuzerdandit
Dat probleemoplossend denken probeert Gramser ook mee te nemen nu ze op zoek moeten gaan naar een andere plek. “We bekijken het positief”, vertelt ze. “De stad heeft ook beloofd om mee rond te kijken naar een nieuwe plaats. Maar de toekomst is hoogst onzeker.” Comp. Marius heeft al iets op het oog, maar alles hangt af van hoeveel en óf ze subsidies krijgen. “We kregen twee maanden geleden te horen dat we buiten budget vallen, net zoals heel wat andere kunstenorganisa
iWaas Gramser
ties. Als het budget voor de kunsten wordt verhoogd van 0,27% naar 0,35% van de Vlaamse begroting – nog steeds een minimaal percentage – kan een kaalslag vermeden worden.”
Daarom doet het gezelschap ook mee aan het project
waarmee het aandacht vraagt voor subsidies in de cultuursector. “We moeten, zeker na de coronacrisis, oog hebben voor de mentale gezondheid binnen een samenleving, en daar spelen kunst en cultuurbeleving een grote rol in. Het is belangrijk dat daar meer in geïnvesteerd wordt.” dan dit
Middelheim22
Ambitieuzer
Maar er is duidelijk geen boosheid te merken bij de spelers. Deze zomer organiseert het gezelschap als afscheid de derde editie van MIDDELHEIM22 van 5 juli tot en met 31 augustus. “Er zijn twee premières.
Sit-down comedy #2 | Houthakken
is een stuk waar gasten uitgenodigd worden voor een avondmaaltijd terwijl ze wachten op een beroemde toneelspeler. De monoloog wordt gespeeld door Van Trier en zijn collega Vincent Van den Berg. “Gewoon, omdat het met twee veel leuker spelen is dan alleen”, lacht Van Trier. Het tweede stuk heet
Leocadia (Soms wil ik altijd naar zee).
Een stuk van uitersten in het genre van slapstick tot magisch realisme met Gramser, Van Trier, Dierick, maar ook Evelien Bosmans en Lukas De Wolf.
“We geven jonge theatermakers de mogelijkheid om zich verder te ontwikkelen”, vertelt Gramser. Een week lang gebruiken bacheloren masterstudenten toneel het podium om te leren van het gezelschap, maar ook om hun eigen kunnen te tonen. “Daar is heel veel nood aan”, vertelt Dierick. “Als je als acteur afstudeert, lijkt het soms dat je nergens aan het werk kan gaan.”
“We hopen in de toekomst vooral met nog veel meer jonge theaterspelers samen te werken”, zegt Gramser. “Alles hangt af van de subsidies; we staan op een kruispunt.”
Tickets zijn beschikbaar vanaf zaterdag 28 mei om 10u via www.marius.be