GREG VAN AVERMAET

Greg Van Avermaet is een buitenbeentje. In een wereld waarin ongeveer iedereen op hoogtestage gaat voor de Tour deed de olympische kampioen van Rio 2016 dat niet.

“Op 15 mei was het de eerste communie van mijn dochter Fleur. Eerder vertrekken was niet zinvol, en later ook niet. Dan maar zonder, hé. Trouwens, vorig jaar ging ik wel, maar ik raakte in de Tour geen poot vooruit.”

Het is stil rond de 37-jarige Grembergenaar die ook in de Dauphiné geruisloos meerijdt. Dinsdag doorkruiste hij de streek van Le Lioran waar hij zes jaar geleden een tweede Tourrit won en ook zijn eerste geel pakte. Ondertussen telt zijn verzameling al elf stuks, maar het voelt aan alsof het een eeuwigheid geleden is.

Zit je er niet mee dat je sinds 15 september 2019 met de Grand Prix de Montréal geen koers meer hebt gewonnen?

“Ik ben niet geobsedeerd door winst an sich. Ik zoek wel naar de constante die ik vroeger had. Het is hoopgevend dat Thomas De Gendt in de Giro won. Diezelfde De Gendt die vorige zomer in de Tour evenveel zwom als deze jongen. (schaterend) Ik zou al tevreden zijn met een van die tweede plaatsen die Van Aert deze week verzamelde.” “Mijn oudste dochter Fleur zou graag hebben dat ik nog eens win. Ze zegt dat soms. Al zou een derde plaats ook goed zijn, voegt ze er dan snel aan toe. Ze was erbij toen ik in 2016 de Omloop Het Nieuwsblad won en ook een jaar later. De eerste keer was ze amper zes maanden.”

“Ze beseft ondertussen al heel goed wat haar vader doet. Ze zei haar leerkracht zelfs dat haar papa niet naar de eerste communie zou kunnen komen omdat hij waarschijnlijk zou moeten koersen. Ze is er wel mee bezig. Toen ik hier vorige week vrijdag aankwam, zei ze aan de telefoon heel serieus: We missen je! Waarom ga je koersen? Doe je dat dan liever dan hier bij ons thuis te zitten? Leg dat maar eens uit aan een zevenjarige. Andere vaders gaan ook werken, maar komen ’s avonds wel thuis.”

Vind je het geen handicap dat je zonder hoogtestage naar de Tour moet?

“Ach, vorig jaar deed ik dat wel. Het was barslecht weer in de Alpen. Sommigen gaan ook maar op hoogtestage om daarna te kunnen zeggen dat ze op hoogtestage zijn geweest. Meer zelfs: een goede Dauphiné of Ronde van Zwitserland is geen garantie op een goede Tour. Ik herinner me nog dat ik in 2016 in de Dauphiné alleen maar het peloton kon volgen. Ik zei tegen mijn toenmalige ploegleider bij BMC, Valerio Piva: Laat me maar thuis, ik kan daar niets gaan doen, tenzij er wat in de groep hangen. Hij nam me toch mee en ik won een jaar

En op de zesde dag rustten Wout van Aert en zijn ploegmaats van Jumbo - Visma: dat is het verhaal van de etappe naar Gap. “Ik was verbaasd dat sommige ploegen nog dachten dat ze de vluchters zouden teruggrijpen, want het was toch nog een grote kloof”, zei Van Aert. “Zelf probeerden we zo veel mogelijk energie te sparen en in de finale hielden we de voor het klassement gevaarlijke Bagioli binnen schot.” na Rodez opnieuw een rit en pakte het geel. Zo zie je maar.”

Het festival Wout van Aert lijkt wel afgelopen. “Maar ik kan waardevol zijn voor het team. Chris Harper en Christophe Laporte gaven al heel veel. Het is nu aan de anderen – zoals ik – om Primoz Roglic en Jonas Vingegaard zo veel mogelijk te ondersteunen. Met in rit zeven de Galibier zal het er meteen snoeihard aan toe gaan.” De dagzege ging naar de Fransman Valentin Ferron van Team Totalenergies. (hc)

Je snijdt je tiende Tour aan, je negende op een rij. Waarom doe je dat nog?

“Ik heb een haat-liefdeverhouding met de Tour. Ik zou het er moeilijk mee hebben dat ik in die periode van het seizoen thuis zit. Dertien jaar geleden reed ik mijn eerste Tour en daarna bleef ik wat jaren thuis, maar dat kon me toen ook niet schelen. Sinds 2014 ben ik er altijd bij. Een reeks die ik niet wil onderbreken, hoewel ik er al veel miserie kende, maar ook heel mooie momenten.”

“Ik zou al tevreden zijn met een van die tweede plaatsen die Van Aert deze week verzamelde.”