Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Bij ons lopen werk en privé altijd keihard door elkaar”
Heden verse vis (1) – En route!, Standaard, 66p De trein naar Tibet, Maja Wolny, 240p Klein-brittannië, Borgerhoff & Lamberigts, 229p
“Dit is heftig, héél heftig”, blaast Erik Goossens (54). In amper een week tijd stoomt hij zich klaar voor een hoofdrol als advocaat in het theaterstuk Assisen, waarin ook zijn vrouw Bieke Ilegems (50) te zien is. Maar er is meer: de man die tussen 1991 en 1995 een van de gezichten was van Familie, gaat nu acteren in Thuis. Ook als advocaat, die nu rechter is. “Al heeft hij getwijfeld, want het heeft jaren geduurd om dat imago van soapacteur kwijt te raken”, zegt Bieke.
Ze stonden sowieso al voor een uitdagende week, Erik Goossens en Bieke Ilegems. Dinsdag maakt Erik na 27 jaar een comeback in soapland. Als Alexander Coseyns duikt hij vóór de seizoensfinale al even op in Thuis, om na de zomer voluit te gaan in de Eén-soap. En dan is er Bieke, die volgende zaterdag op de planken in première gaat met Assisen: De Sterrenmoord.
“Ik weet nu al dat ze een stresskip gaat zijn”, klonk het een week geleden nog geamuseerd bij Erik. Maar toen had hij nog geen telefoon gekregen van Assisen-producent James Cooke. Woensdag raakte bekend dat advocaat Walter Damen verstek geeft voor de hoofdrol en vervangen wordt door… Erik Goossens. “James belde me dinsdag. Bleek dat het qua repetities onmogelijk was geworden voor Walter. Als advocaat heb je je agenda niet altijd in de hand. Van het ene op het andere moment kan je gecontacteerd worden voor een zaak. Dat bleek nefast voor de focus.”
Hoe reageer je dan?
Erik Goossens: “Hoewel ik nog niet had toegezegd, ben ik onmiddellijk de tekst beginnen lezen. Gewoon om tijd te winnen, tegen het moment dat we een deal hadden. De goesting was er wel. Maar nu ik die tekst zelf instudeer, begrijp ik volkomen dat Walter zichzelf is tegengekomen.”
Bieke Ilegems: “Alles in een week instuderen is redelijk kamikaze. Erik heeft ook zijn boekingsen managementkantoor en een marketingbureau. Gelukkig kan hij dat overlaten aan zijn medewerkers.”
Erik: “Ze moeten nu zelf beslissingen nemen en me met rust laten. Ik heb me geïsoleerd, zit elke ochtend vanaf 5u te blokken. Ik heb het juridische vakjargon niet zomaar onder de knie. Dat maakt het niet evident.”
Bieke: “Maar we hebben wel al eerder samen op de planken gestaan. Samenwerken met Erik maakt alles meer rechttoe rechtaan. Je zegt makkelijker waar het op staat.”
Jouw voorbereiding op Assisen was sowieso al verstoord.
Bieke: “Net op het moment dat we dachten eraan ontsnapt te zijn, klopte corona aan. Ik was er lang van onder de voet. Maar zelfs dan zat ik de repetities op mijn scherm te volgen. Met hoesten en koorts. Ik ben nog altijd moe, ik heb hoofdpijn en ik hoest.
Bieke Ilegems
Thuis.
Ik hoop dat het tegen de première voorbij is.”
Erik: “Stress heeft ze sowieso. Zeker die laatste dagen voor de première.”
Bieke: “Ik kan onzeker en onuitstaanbaar zijn. Dan heb ik een kort lontje en mag er niet veel misgaan. Maar tegenwoordig kan ik mezelf een beetje inhouden. Ik
Erik Goossens
Assisen: De Sterrenmoord.
“Ik zit
Familie heb geleerd mijn angst te aanvaarden en me niet af te reageren op de rest.”
Erik: “Dat is ook een beetje zo bij onze dochter, die biomedische wetenschappen studeert. Na een examen hoor ik die altijd klagen dat het slecht was, en meestal is ze grandioos geslaagd. Dat is die drang naar perfectie.”
Bieke: “Je zou het me niet aangeven, maar ik heb podiumvrees. Als ik publiek zie, kan ik een schrik pakken.”
Erik, sinds mei sta je op de set van Thuis. Van een verrassing gesproken.
Erik: “Ik had het telefoontje niet verwacht. Hoewel ze me ooit al eens gebeld hadden voor een andere rol, maar toen kwam het niet goed uit. Ik speel advocaat Alexander Coseyns, die nu rechter is. Een vlotte babbelaar met verrassende kantjes.”
Bieke: “Erik heeft enorm getwijfeld. Na zijn periode bij Familie in de beginjaren voelde het voor hem jaren aan alsof hij moest vechten om dat imago van soapacteur van zich af te schudden. Ik word er ook nog steeds op aangesproken. Maar ik beschouw dat niet als iets negatief; ik dank er mijn carrière aan. Ik snap ook dat mensen ernaar blijven verwijzen. De verleidingsscène tussen Babette en Jan behoort tot het collectieve geheugen.”
Erik: “Familie had een grote impact. Meespelen in een soap, toen een nieuw fenomeen in Vlaanderen, was spectaculair. Bij het publiek leeft de perceptie dat ik jarenlang in Familie heb gespeeld. Dat klopt niet: ik was in 1995 al weg.”
Bieke: “Waarom zou Erik dit nu niet doen? Hij had goesting om te acteren. Of een soap nog iets voor mij zou zijn? Dat hangt ervan af. Als ik dan mijn andere jobs zou moeten stopzetten, wellicht niet. Anders kan het wel. In het verleden combineerde ik ook al rolletjes in Sara en De Rodenburgs met ATV.”
Was het op de set van Familie dat jullie elkaar hebben leren kennen? Erik: “Nee, dat was achter de schermen bij Tien om te Zien. Ik trad op met Leopold 3, terwijl Bieke tijdens de repetities standin was van Bea Van der Maat. Zo raakten we aan de praat.” Bieke: “Dat was een studentenjob. Erik beweert ook altijd dat hij ervoor heeft gezorgd dat ik een rol in Familie kreeg.”
Was het liefde op het eerste gezicht?
Bieke: “Nee, ik vond hem een ongelooflijke johnny.”
Erik: “Ik had in die periode een
“Ik kan onzeker en onuitstaanbaar zijn. Maar ik heb geleerd mijn angst te aanvaarden en me niet af te reageren op de rest.”
“‘Thuis’, voor mij is dat vakantie. Net als mijn single die recent uitkwam. Ik heb zelden het gevoel dat ik werk.”
geblondeerde kuif omdat ik in een film meespeelde. Ze vond dat lelijk. Maar er was wel spielerei tussen ons.”
Bieke: “Later bleek er een klik. De liefde groeide gestaag, het was niet crash-boom-bang.”
Jullie stonden toen volop in de schijnwerpers. Welk effect had dat op jullie privéleven?
Erik: “Ik heb dat nooit raar gevonden. Ja, onze relatie kreeg aandacht in de pers. Maar dat was een gevolg van wat we beroepshalve deden.”
Bieke: “Ik besef die impact pas nu, als ik naar onze jongste dochter kijk. Die is 20, ouder dan toen ik begon in de media. Ik was een snotneus die maar moest zien om te gaan met al die aandacht. Ik gaf belachelijke interviews. Maar dat vergeef ik mezelf. Ik was gewoon onwetend.”
Hoe zijn jullie indertijd in de showbizz verzeild geraakt?
Erik: “Ik deed mee aan de Baccarabeker (muzikale talentenjacht, red.) en won. Mike Verdrengh zat in de jury. Hij had vaak een aan
Drie maanden lang bijna elke dag sport bij de VRT. Zelfs zonder een WK voetbal en Olympische Spelen wordt het een drukke sportzomer, met onder meer het EK vrouwenvoetbal en de Tour de France voor dames. Commentatoren Ine Beyen, Imke Courtois en Tess Elst zorgen mee voor de omkadering van een aantal nieuwigheden.
De Ronde van Frankrijk ontbreekt zeker niet in het zendschema van Sporza, met commentaar vanuit Brussel. Maar er is dit jaar ook ruimte voor een EK voetbal bij de dames, een meerdaagse Tour voor de vrouwen én het WK basket 3x3. Toevallig staat er bij alle drie ook een vrouw achter de microfoon.
Sportjournalist Tess Elst bijt op 21 juni de spits af. Voor sommige kijkers is ze een relatief nieuw gezicht, toch werkt ze al tien jaar bij Sporza. “Ik zorg voor de interviews en presentatie van het WK 3x3 in Antwerpen, met Dennis Xhaët (basketbalcommentator, die in het voorjaar ‘Café de mol’ presenteerde, red.)”, vertelt ze. “De kennis komt van hem, het enthousiasme van mij (lacht). Ik volg gewoonlijk alle sporten op, ook het basket. Net als iedereen heb ik deze sport tijdens de Olympische Spelen leren kennen, toen onze Belgian Lions knap vierde werden. En mijn hart ligt wel een beetje bij zulke urban sports.”
EK voetbal vrouwen
In juli neemt Imke Courtois het over. Voor het eerst worden alle Ek-wedstrijden van de vrouwen op Canvas uitgezonden. Samen met Aster Nzeyimana zorgt ze voor het commentaar bij de Flames vanuit Engeland. Dat terwijl ze in 2017 zelf nog op het EK stond. “Je ziet wat er gebeurt, je weet hoe ze het beleven, maar door de gigantische evolutie van het vrouwenvoetbal zijn er ook nieuwe elementen bij. Ik vind het leuk om dat op een toegankelijke manier over te brengen”, zegt ze.
Ine Beyen, net terug van de Sierra Nevada, had dan weer een gesprek met wielrenster Marianne Vos voor een reeks in Vive Le Vélo tijdens de Tour de France voor dames. “Twee van de zeven reportages zijn al gebeurd”, zegt ze. “Hoe is een sport ontstaan en groot geworden? Bij de mannen weten we het, bij de vrouwen niet. Dus die verhalen wil ik nu graag brengen, met ook nog bijvoorbeeld onze zevenvoudig wereldkampioene Yvonne Reynders.” Daarnaast stapt ze in de commentaarcabine met Ruben Van Gucht. Zodra de mannen hun ronde gedaan hebben, beginnen de dames eraan in Parijs. Ook zij reed ooit de Tour. “Maar dat is niet te vergelijken (ze stopte met koersen in 2013, red.). Met Lotte Kopecky hebben de Belgen nu een grote kans op de groene trui én ritoverwinningen. Maar we hebben nog vrouwen die ervoor kunnen zorgen dat de kijker niet op hun honger zal blijven zitten.” (eadp)
★★★⭐⭐
In Heden verse vis spotten stripmakers Charel Cambré (54) en Marc Legendre (66) met hun fans, collega’s en uitgevers. Maar vooral met zichzelf. Aparte titel overigens, deze knipoog naar een belegen Lambikgrap. Die titel verwijst trouwens ook naar een oud-stripuitgever die wel eens vertwijfeld zei: “Ik begin een viswinkel.”
Van die onvrede over van alles en nog wat, al dan niet in het kleine stripwereldje, maken Cambré en Legendre een running gag. Eerst in gagvorm op Facebook, waar ze met hun grappen al eens op de tenen stonden van iedereen die woke is. Nu doen ze dat in roadstripvorm en zijn ze in een gammele R4 op weg naar inspiratie en rust, ergens in Spanje. Legendre verwerkt er nog halvelings zijn hilarische Canarische reisverhaal Coño van weleer in. Al is de situatiehumor niet altijd even spits, scenarist Legendre maakt er wel een onderhoudend verhaal van. Het nerveus-virtuoze tekenwerk van Cambré sluit daar goed bij aan. Het genre – striptekenaars die zichzelf door de mangel halen – is niet uniek. Denk maar aan Arme Lampil of aan het meer beschouwende Dagboek van ’n strip van Dupuy & Berberian. In dat genre is Heden verse vis van Legendre en Cambré, zoals de twee elkaar consequent aanspreken, een light product. Maar dan eentje dat er wel mag zijn. Ideale vakantielectuur ook. ★★★⭐⭐
De kans dat je deze zomer koude oorden opzoekt is klein, maar dat neemt niet weg dat je in je hoofd kan reizen naar het dak van de wereld. In haar jongste boek doet de Pools-vlaamse Maja Wolny verslag van een treinreis van Warschau naar Tibet. Hoewel ze in haar eentje reist, laat ze zich op sleeptouw nemen door lectuur van Alexandra David-néel (1868-1969). Geprikkeld door het boeddhisme zette deze Belgische operazangeres in 1924 als eerste Europese vrouw voet op Tibetaanse grond. Zij reisde überhaupt niet per trein, want die rijdt pas sinds 2012 tussen Beijing en Lhasa. Wolny geniet met volle teugen van zo’n trip op het spoor. Omdat je zoveel meer ziet: “Die leegte tussen Moskou en China.” En omdat je nooit alleen reist. Over de passagiers in haar coupé schrijft Wolny dat ze “zich niet kan herinneren wanneer ze laatst zoveel tijd met vrienden doorbracht”. De auteur staat met feitelijke info ook stil bij de plekken langs het traject, maar toch richt Wolny zich vooral op het onderweg zijn. Inspelend op de trend van slow travel primeert niet zozeer de bestemming, maar de reis. Zo laat dit boek veel ruimte voor verbeelding, wat het lezen zeker bevordert. ★★★⭐⭐
De Nederlandse journaliste Lia van Bekhoven werkt al sinds 1976 in Groot-brittannië als correspondente voor Nederlandse en Belgische kranten, tijdschriften en audiovisuele media. Haar scherpzinnig observatievermogen, gevoel voor humor en talent om te relativeren waar nodig, hebben van haar een vertrouwd baken gemaakt in de woelige wateren waarin het Verenigd Koninkrijk zich geregeld, al dan niet op eigen initiatief, terugvindt.
Met een knipoog naar een bijzonder populaire Britse tv-reeks, noemde ze haar jongste boek Klein-brittannië. Een terechte titel, omdat Van Bekhoven, ondanks haar liefde voor de tradities en haar respect voor de verwezenlijkingen van dit toch wel heel speciale koninkrijk, nooit de ogen sluit voor de soms onredelijke en onhebbelijke kijk van de eilanders op alles wat er zich op dat rare vasteland afspeelt. Van Bekhoven werkt thematisch, waardoor diverse aspecten die de Britse samenleving kenmerken, uitgebreid aan bod komen. Zo leren we bijvoorbeeld meer over de merkwaardige politieke geplogenheden, het steeds weer opduikende standenverschil en de naweeën van Brexit. Een vermakelijk boek over een vermakelijk land.