Man met een masterplan

REMCO EVENEPOEL voert op dag één meteen zijn plan uit

Het plan dat Remco Evenepoel (22) naar succes in deze Ronde van Zwitserland moet leiden, klopte op dag één als een bus. Met een elitegroep van vijftien renners reed hij in Küsnacht over de streep en zag, tot zijn eigen verrassing, een favoriet als Martinez meteen dure seconden verliezen. “Serieus? Dat is goed nieuws.”

Het masterplan is goed ingezet.

1. ZUINIG ZIJN MET ENERGIE

Hij had het vooraf aangekondigd. Wie hoopte dat Remco Evenepoel als een dolleman deze Ronde van Zwitserland zou ingaan, zou teleurgesteld achterblijven. Deze Ronde van Zwitserland duurt acht dagen en daarin zouden we de eerste helft best wel eens een behoorlijk defensieve Evenepoel kunnen te zien krijgen.

“Omdat alles in de laatste drie dagen samenkomt”, aldus de kopman van Quick.Step - Alpha Vinyl. “Vrijdag en zaterdag krijgen we koninginnenritten met echt lange beklimmingen. Zondag volgt nog een lange tijdrit. Daarin gaat alles gebeuren.”

Begrijp: de rest is aanloop – zwaar maar niet doorslaggevend – en Evenepoel wil er vooral niet te kwistig met zijn krachten omspringen. Rit één was er meteen een bewijs van. De hele dag liet Quick.Step op het lastige parcours een vroege vlucht vooruitrijden. Achter die ontsnapping hield Tim Declercq wel de controle, maar met mate, en zonder meteen de kaartEvenepoel uit te spelen. Sterker: “Van ons mocht die vlucht best wegblijven”, aldus Evenepoel.

Dat gebeurde uiteindelijk niet. In de laatste beklimming ontstond een elitegroep met daarin bijna alle favorieten voor de eindzege: Vlasov, Yates, Thomas en Evenepoel. En weer zag je hoe hij ook daar de controle behield: niet zelf onvervaard aanvallen, wel altijd attent meeschuiven en af toe zelf ‘gecontroleerd’ versnellen. “Klopt”, klonk het. “Toen het oorlog was in de finale heb ik het perfect gedaan, zowel op de klim als op het plateau richting finish.”

Resultaat na dag één: een vijftiende plaats, in dezelfde tijd als de andere favorieten. Met andere woorden: “Perfect op schema.”

2. GEEN TIJD VERLIEZEN OP KLIMMERS EN TOURFAVORIETEN

De achtergrond van die defensieve stijl is niet ver te zoeken. Met een tijdrit van ruim 25 kilometer op de allerlaatste dag heeft Evenepoel, met voorsprong de beste tijdrijder onder de klassementsrenners

“In Noorwegen heb ik geleerd dat ik mijn hoge wattages ook op lange beklimmingen kan aanhouden. Nu zal moeten blijken of ik dat ook op beklimmingen boven de 2.000 meter kan. Bovendien kom ik nu tegen renners die zich volop op de Tour voorbereiden. Ook nieuw en speciaal.” hier in Zwitserland, een immense troefkaart achter de hand. Dat weet hij zelf.

“Het is een tijdrit van om en bij de dertig minuten. Tegen de pure klimmers en andere klassementsrenners kan ik daar altijd terugwinnen, misschien wel twee minuten.”

Het maakt dat hij zich straks ook in het hooggebergte indien nodig kan beperken tot defensief koersen: volgen volstaat, aanvallen hoeft niet. Een luxe? Evenepoel blijft voorzichtig.

“In Noorwegen heb ik geleerd dat ik mijn hoge wattages ook op lange beklimmingen kan aanhouden. Nu zal moeten blijken of ik dat ook op beklimmingen boven de 2.000 meter kan. Uiteindelijk heb ik dat nog nooit gedaan. Behalve in de Giro, maar daar was het niet meer voor winst. Bovendien kom ik nu tegen renners die zich volop op de Tour voorbereiden. Ook nieuw en speciaal.”

Het was misschien wel het allerbeste nieuws van rit één. Evenepoel was gestart met het idee de eerste dagen vooral geen tijd te verliezen, maar hij bleek meteen 51 seconden te pakken op Daniel Felipe Martinez. Het bericht deed hem aan de streep helemaal opfleuren.

“Echt? Dat is toch

Goed nieuws. Merci!”

al vrij 3. RITWINST IS GEEN MUST tijd tot veel. Waar die aanpak Evenepoel zondag moet brengen? De VlaamsBrabander wikt zijn woorden.

“Top vijf is de ambitie, en ik hoop op het podium. Winnen? Dat is zo moeilijk te zeggen. Dat hangt altijd van details af.”

Zeker is: tot en met zaterdag is het algemeen klassement het enige wat voor Evenpoel telt. De slottijdrit, zo eerlijk is hij wel, wil hij uiteraard wel winnen. Maar een andere trofee onderweg? Ritwinst?

“Het blijft World Tour. Als ik de kans krijg, zal ik ze niet laten liggen”, klinkt het. “Maar een must is het zeker niet.”

Ook dat zag je in rit één. Toen Vlasov in de slotkilometers aanzette, schoof een alerte Evenepoel slim mee. Met twee leken ze om de zege te gaan sprinten, maar ze werden gegrepen en de Brit Stephen Williams (Bahrein Victorious) won de spurt van het elitegroepje. Even, gaf Evenepoel toe, dacht ook hij aan ritwinst.

“Maar we wilden allebei als tweede de laatste 500 meter ingaan om de andere te kunnen verrassen. Daarmee ging onze snelheid direct met tien kilometer per uur naar beneden. Werken we meer samen, had het misschien wel gekund. Maar, opnieuw, voor mij hoefde het niet.”

Begrijp: alles moet wijken voor zondag. Voor – minimaal – dat podium.

Remco Evenepoel