Tracteurs”

zaten”, blikt Richard terug. Waarom loonwerker en geen landbouwer? “Omdat daar grond voor nodig is, en wij hadden maar één hectare. Maar we konden wel met landbouwmachines overweg. We begonnen klein: met één tractor, nog zonder cabine. In onze mesttank kon destijds maar 1.000 liter, nu gaat dat al naar 22.000 of 24.000 liter. En voor de mais hadden we een hakselaar waar je één rij maïs mee kon oogsten, nu is dat een hakselaar voor twaalf rijen”, vertelt Richard.

“Mensen weten niet wat loonwerk is”

Hij beschrijft het loonwerkersleven, voor hen een vanzelfsprekendheid, voor veel mensen een onbekende stiel. Want doet de boer dat dan niet allemaal zelf?

“Nee, boeren doen voor veel jobs bijna altijd een beroep op loonwerkers”, zegt ook Ilse Van Bergen, Geerts vrouw die de boekhouding op zich neemt. “We werken in opdracht van boeren, onze klanten, vooral voor het bewerken van gronden: ploegen, zaaien, planten, mesttransport, enzovoort. We zijn vooral actief in onze regio, maar voor bijvoorbeeld mesttransport komen we overal, tot voorbij Leuven. Veel mensen weten niet wat loonwerkers juist doen. Ik krijg de vraag geregeld”, klinkt het. “Jullie hebben toch wel een boerderij?”, vragen mensen dan. Juist niet, want we hebben geen dieren. Maar ik begrijp hun verwarring wel: als je ons erf hier komt opgereden, verwacht je een boerderij, met stallen en koeien. Maar in onze stallen staan alleen machines”, lacht ze.

In 1997 stapt Geert mee in het bedrijf. Gebroeders Ooms focust zich dan echt op loon- en grondwerk vanuit de Veldstraat en minder op graszoden en transport. Drie jaar geleden, vers van de schoolbanken, kwam ook derde generatie Senne mee aan het roer van de zaak te staan.

“Ik studeerde landbouw op Vito in Hoogstraten en had altijd al het plan om loonwerker te worden. Ik vind het gewoonweg plezant: met tractors rijden, proper werk afleveren, onder de mensen komen, mijn eigen baas zijn... Ik heb nooit iets anders gekend”, zegt hij. “Wij zijn bovendien altijd in de natuur: we vertrekken thuis, rijden door dorpen, werken in de velden en komen ’s avonds weer thuis. Hoeveel mensen kunnen dat zeggen”, vult Richard aan.

“Wat mijn leeftijdsgenoten daarvan vinden? De meeste van mijn maten rijden zelf met de tractor”, lacht Senne. Zelfs in de liefde zocht Senne het bij een boerendochter: hij is een jaar samen met Zenja (16), die ook landbouw studeert in Hoogstraten. Zelf is ze (nog) geen loonwerker, maar ze werkt wel op een boerderij en is geregeld op het stoeltje naast Senne in de tractor te vinden. Toekomst verzekerd? “Ik vind het alleszins wel plezant”, glimlacht ze.

“’s Nachts uitrijden gebeurt swijlen”

Je hoeft niet te zijn opgegroeid tussen de maïs om te weten dat landbouwers en dus ook loonwerkers, hard labeur afleveren. Hoe ziet een werkdag eruit bij Ooms? “Kort”, zegt Richard. “Het is altijd direct avond bij ons. Het

heb ik nog nooit gezien. Dan zijn wij doorgaans nog niet thuis”, zegt hij. Laat thuis en de dag begint ook vroeg. “Gemiddeld om 7u”, zegt Ilse. Senne verbetert haar. “Dat hangt puur van het seizoen af! Straks denken de mensen nog dat wij pas om 7u beginnen tijdens het maïsseizoen. Dat is veel te laat”, klinkt het lachend.

Alles hangt af van de weersomstandigheden: “Om het simpel te houden: wij werken vooral hard en lang bij goed weer. Als andere mensen een terrasje doen of aan de barbecue zitten, zijn wij aan het werk. Bij slecht weer of in de winter hebben we het iets rustiger”, legt Geert uit. Loonwerkers staan er in onze contreien ook om bekend om wel eens ’s nachts uit te rijden. “Als het écht druk is, gebeurt dat wel eens. Maar als het niet moet, doen we dat niet. ’s Nachts moet een mens slapen”, zegt Geert.

Hoewel hun leven vooral bestaat uit hard werk, genieten grootvader, zoon en kleinzoon met volle teugen van hun job. Op de vraag wat hij het liefst doet, antwoordt Senne met veel overtuiging: drijfmest rijden, beter bekend als

“Ik kan het hele dagen, hele weken doen. Beu word ik dat nooit. Eenzaam? Dat zijn we ook niet. We staan constant met elkaar in contact via ons communiboeren rijden. swijlen 7 uurJournaal beir