“Wij doen de financiën, mijn man weet niet eens wat een overschrijving is”

MELINDA CALLEMIN

Leeftijd: 48

Van: Mol Kinderen: Mike (27) Stand: Lunapark Las Vegas Vrouw van: Luc Bogaert

“Ik sta al dertig jaar in lunaparken en ben nog altijd een van de vrouwen die alles doet, samen met mijn man en zoon: ik koop en prijs de producten, ik kruip op de eerste ladder van de opbouw en ik doe de hele dag de kassa. Vooral dat laatste is mijn ding. Ik verdraag het niet als iemand anders op mijn plek zit. Tussendoor maak ik ook eten voor ons gezin, kuis ik en doe ik de bankzaken. Typisch iets voor vrouwen van de foor: wij doen de financiën. Mijn man weet niet eens wat een overschrijving is. Hij vraagt het ook altijd: ‘Geef eens geld.’ En dan zeg ik: ‘Pak het daar.’ Zoals een pré (lacht). Het enige moment waarop ik niet bezig ben, is wanneer ik slaap.” “Mijn ouders hadden een schietkraam. Ik heb meegeholpen tot ik trouwde met mijn man. Dan was het aan de lunaparken. Sindsdien ben ik een halve cafébazin. Een uitbaatster van een lunapark heeft veel contact met de klanten. Dan komen ze vertellen dat ze naar de balletles geweest zijn. Of ze bevallen bijna in het kraam. Het eerste weekend van de Sinksenfoor had ik een klant die hoogzwanger was. Haar water brak en zij naar spoed. Vijf dagen later stonden ze hier opnieuw met de baby, wat doopsuiker en een kaartje. Soms gebeurt het dat klanten ons herkennen. Vorig jaar stond ik met mijn man in het Sportpaleis. Draait iemand zich om: ‘Eej, aw kennek, de madam van de Las Vegas!’ Ik zeg tegen iedereen goeiendag. Ook al weet ik begot niet wie het is.” “Lastige klanten hebben we ook al eens. Natuurlijk. Een lunapark blijft een kansspel. Ge kunt niet voor elke euro een beer geven. Maar wij kunnen goed met teleurgestelde mensen overweg. Dat zit in ons bloed. Dan zeg ik: ‘Och meneer, er is nog een oplossing: bol.com!’ Soms zijn ze blij dat ze een frietketel kunnen winnen, maar zeggen ze dat ze er ook veel geld in gestoken hebben. Och, als ge echt wilt winkelen, dan moet ge naar de winkel gaan. In een lunapark komt ge om te spelen. Een kermis is altijd emotioneel. Het ene moment ben je superblij, het andere down. Enfin, zo ervaar ik dat toch.”

Elke dag werken

“In tegenstelling tot de meeste vrouwen die ook op een kerstmarkt staan, werk ik in de winter drie maanden niet. In de winter geniet ik: slenteren, wandelen, citytrips doen, een keer naar de kust of een grote reis naar Phuket in Thailand. De rest van het jaar werk ik. Maar als ik kleine kermissen doe, dan heb ik elke week een dag vrij. Alleen op de Sinksenfoor is het elke dag werken. Soms zou ik weleens iets anders willen doen, zoals gaan dansen. Maar dat is op vaste weekdagen. Dat is moeilijk.” “Het leven op de foor is een apart leven. Ik heb lang het gevoel gehad dat de mensen ons niet altijd accepteerden. Zeker dertig jaar geleden vonden ze ons halve nomaden. Door het coronavirus is dat wel veranderd. De mensen hebben ons meer gemist dan ze gedacht hadden. Ik denk niet dat ik in mijn carrière al een betere dag gehad heb dan de opening van de Sinksenfoor begin deze maand. Daarnaast beginnen ze in te zien dat onze attracties ook geld kosten. Ze zien dat we geen rommel aanbieden.”