Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Hij was een koele kikker met een kort lontje die altijd een mes en bijl op zak had”
Dat hij als ruitenwasser weleens “kon binnen gluren in een badkamer”. Zo grinnikte Stephaan Du Lion (58) ooit tegen zijn vrienden. Maar niemand die wist dat de ramenlapper nog veel verder ging. Een portret van de seriedoder van Deurne.
Op zijn lip heeft Stephaan Du Lion een klein litteken. Het dateert uit zijn jeugd, van die keer dat er thuis in Borgerhout erwten op tafel kwamen. De kinderen Du Lion werden geacht om netjes te eten. Maar bij de jonge Stephaan rolden de erwten die keer uit het bord. Zijn vader Julien duwde hem woedend met zijn gezicht in zijn eten. Het bord brak, en scheurde zijn lip.
Stephaan Du Lion groeide in de jaren zestig op in Borgerhout, als enige zoon in een gezin van vier kinderen. Zijn vader was een ijzervlechter, die in de bouw de wapeningen maakte voor betonconstructies. Hij was eveneens een geweldenaar met losse handen. Als hij ’s avonds laat thuiskwam, moesten zijn kinderen uit bed komen om te vertellen wat ze die dag gedaan hadden, of om een pak slaag te incasseren. Hun jeugd omschrijven de kinderen Du Lion als miserabel.
Papa naar gevangenis
Stephaan Du Lion was 16 jaar toen zijn vader naar de gevangenis werd gestuurd. Pas na twaalf jaar kwam hij vrij. Zijn vrouw was in tussentijd van hem gescheiden, en zijn kinderen waren volwassen. Zijn zoon Stephaan had op die leeftijd de school achter zich gelaten om in de bouw te gaan werken, zoals zijn vader. Later werd hij ruitenwasser.
In de zomer van 1985 kwam hij voor de eerste keer in contact met de wet. Du Lion was toen pas getrouwd, zij was 17 jaar, hij 19 jaar. Ze hadden elkaar leren kennen in het jeugdhuis, en zijn vriendinnetje was zwanger geraakt. “Hij was toen een knappe, verzorgde man. Hij palmde me helemaal in”, vertelde de vrouw eerder in deze krant. Maar na het huwelijk bleek al snel dat Du Lion en zijn vader van hetzelfde laken een broek waren.
“Stephaan bleek een enorme bruut. Ik werd wekelijks in elkaar geslagen of op de grond gegooid. Hij greep me bij de keel. Zijn wil was wet. Toen ik eens aan het strijken was, gooide hij me plots op de grond. Hij kwam op me zitten en hij hield het hete strijkijzer tegen mijn gezicht. Eén kik, en ik vermink je, zei hij.”
Een koele kikker, zeggen zijn vrienden van toen. Een kerel met een kort lontje, die altijd een mes en bijl op zak had.
In die zomer van 1985 liet de toen 31-jarige Linda uit Berchem haar hond Pluto uit, aan de wandelzone vlak bij het station. Haar hond vluchtte de bosjes in. Toen ze het dier in het struikgewas zocht, voelde ze plots een hand over haar mond. Du Lion trok haar mee, uit het zicht, om haar te verkrachten.
Bloemen
Met een koelbloedigheid die later zelfs de rechter verbaasde, kon ze hem op andere gedachten brengen. “Toch niet hier, waar iedereen ons kan zien”, fluisterde ze hem toe. Ze streelde zijn haar. En ze overtuigde Du Lion om later die dag naar haar appartement te komen. Toen Du Lion daar die avond met een bos bloemen opdook, stond de politie hem op te wachten. Hij kreeg twaalf maanden celstraf, waarvan de helft met uitstel. Zijn vrouw zat op dat moment zwanger thuis.
Een half jaar nadat Du Lion uit de gevangenis vrij was gekomen, probeerde hij een oudere vrouw te verkrachten. Hij werd opnieuw veroordeeld, tot vier maanden cel. Eens hij uit de cel kwam, was zijn huwelijk voorbij. Zijn vrouw was vertrokken met hun dochter. Du Lion moest bij zijn moeder wonen.
“In de gevangenis geklapt door een wijf”, sakkerde hij woest tegen een vriend. Dit zou hem geen tweede keer overkomen.
Als glazenwasser zag Du Lion veel Antwerpse gebouwen. “Vooral scholen, rusthuizen en ziekenhuizen”, herinneren collega’s zich. Maar op 17 juni 1992 moest hij de ramen lappen van een flatgebouw op de Mechelsesteenweg. Daar maakte hij met Ariane Mazijn zijn eerste slachtoffer. In 1993, 1994 en 1997 slaat hij opnieuw toe.
De pitbull
Het zou uiteindelijk meer dan twintig jaar duren vooraleer Du Lion ontmaskerd werd. In die tussentijd zat Du Lion nog eens in de gevangenis na verkeersagressie. Hij sloot zich aan bij enkele motorbendes. Eerst de Celtic Friends, dan de Blue Angels. Zijn bijnaam was er ‘de pitbull’. Zijn glazenwassersbedrijf ging failliet, en hij bleef soms dagenlang van huis weg. Ook zijn tweede huwelijk liep op de klippen.
In 2012 leerde Du Lion zijn derde vrouw kennen. Vanaf dan ontliep hij de politie. Tot in september 2018 een brief bij de 54-jarige Du Lion in de bus viel. Hij was enkele jaren eerder veroordeeld voor een mislukte inbraak. Door een wetswijziging had hij een speekselstaal moeten afstaan. En dat staal had bij Justitie de alarmbellen doen afgaan. Want zijn DNA zat in het dossier over de moord op Ariane Mazijn.
Op 9 oktober 2018 werd Stephaan Du Lion aangehouden voor moord. Een jaar later bekende hij nóg drie moorden.