Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik ga hier niet van slapen”
Alberto Dainese sprintte gisteren naar nipte ritwinst, voor Jonathan Milan en Michael Matthews. Nicolo Bonifazio sleepte een vierde plek uit de brand voor Intermaché-Circus-Wanty, maar eigenlijk moest dit de dag van Arne Marit (24) worden.
Onze landgenoot had tranen in zijn ogen na de finish in Caorle. Hij voelde zich super en had een plan om zijn eerste grote sprintzege te boeken. Maar het werd een twaalfde plek voor Marit.
“Ik heb hier geen woorden voor”, sakkerde hij. “Ik geloofde er echt in en voelde me een hele dag supergoed. Ik draaide de laatste bocht perfect. Ik koos het wiel van Milan en die kon ik perfect voorbij remmen. Voor mij viel het een beetje stil, maar Dainese schoof dan in op het juiste moment. Ik kwam daardoor perfect uit de slipstream, zoals ik gehoopt had. Ik zat in zesde positie met 250-300 meter te gaan.”
Maar… “Juist op het moment dat ik wou aanzetten, schoot mijn ketting eraf. Ik kon die er nog wel opnieuw op krijgen, maar meteen erna schoot ze er opnieuw af. Ik snap het niet, want ik heb de hele dag geen enkel mechanisch probleem gehad, alles schakelde vlot. En dan net weer in die sprint. Dit is echt een gemiste kans op een Giro-rit. Ik had vandaag de benen om te winnen en ik zat in een goeie positie. Ja, ik heb er geen woorden voor.”
Waarna een harde vloek volgde. Marit was er het hart van in. “De laatste kans in Rome? Ik zal me wel moeten opladen. Alles moet goed vallen in een sprint en dan is dit heel frustrerend. Misschien dat ze net in die bocht tegen mijn versnellingsapparaat rijden, dat kan. Ik heb nog nooit met tranen in mijn ogen een interview gegeven, dus dit is wel de grootste teleurstelling uit mijn carrière. Ik ga hier niet van slapen. Ik rij al de hele Giro om hier te kunnen toeslaan. Ik ben ziek geweest, maar ik ben blijven afzien omdat ik wist dat deze dag eraan zat te komen. Ik heb het altijd lastig om mezelf te positioneren en nu zat ik eens perfect gepositioneerd...”
Een unieke documentaire van Average Rob voor Streamz zorgt voor een inkijk in de laatste uren van Remco Evenepoel in de Giro. Van teleurstelling over zijn eigen tijdrit tot ongeloof over zijn positieve coronatest.
De docu brengt de laatste dag van Remco Evenepoel in de Giro in beeld. Eigenlijk voelde hij ’s ochtends de bui al hangen. “Is de dokter in de buurt? Mijn neus zit wat vast.” Op dat moment lijkt het nog opgelost met wat neusspray, maar niets is minder waar.
“Ik hoop dat ik niet ziek aan het worden ben.” Het zijn profetische woorden van de wereldkampioen in de auto van Soudal Quick-Step, gericht aan zijn mama Agna. “Verzorg u en luisteren hé”, reageert ze. Zijn vrees werd werkelijkheid en het advies van zijn mama werd opgevolgd.
Opgave Evenepoel was het harde verdict. Average Rob had de wereldkampioen als een van de eersten aan de lijn: “Ai ai, wat maak je nu weeral mee? Ik zag het nieuws op mijn gsm en dacht dat kan echt niet. Putain, dat is een 1 aprilgrap of zo. Daar gaat de droom voor dit jaar.”
Zware boodschap
Evenepoel zelf reageerde eerlijk:
“Het was een dikke slag in mijn gezicht, maar ik moet proberen de knop om te draaien en te vergeten wat er allemaal is gebeurd.”
Een van de lastigste momenten was de zware boodschap meedelen aan zijn ploegmakkers.
“Het sloeg ook bij hen in als een bom. Iedereen werd er stil van”, vertelt ploegleider Klaas Lodewyck.
De wereldkampioen kreeg het ook zelf moeilijk toen hij de boodschap bracht. “Sorry dat ik jullie verlaat, jongens. Voor alles wat jullie altijd opofferen voor mij. Ik wil niet huilen want anders huilt straks iedereen, maar ik heb al een paar keer gehuild.”