Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Knokke is Knokke niet meer”
Knokke staat vol met golfkarretjes en pronkerige torens. Bestaat er nog zoiets als een authentiek, volks Knokke? “Wij zijn hier opgegroeid, maar onze kinderen zullen hier nooit iets kunnen kopen.”
“Wij zijn hier opgegroeid in kleine huizen. Met tuinen. Nu is alles volgebouwd. Omdat er maar tweedeverblijvers en rijke mensen blijven toekomen, en omdat die vechten om elke vierkante centimeter grond, moeten ze in de hoogte bouwen.” Annemarie (79) en Betty (75) staan op het Gemeenteplein, een bescheiden pleintje in het centrum van Knokke, waar ze allebei zijn groot geworden, maar dat onherkenbaar veranderd is. “Het is al geld wat telt, nu. Wij zijn eigenaars, gelukkig. Maar onze kinderen en kleinkinderen zullen hier nooit kunnen kopen of bouwen. Knokke is Knokke niet meer.”
Zou het? Is de badplaats definitief in handen van de bouwpromotoren met hun almaar hogere, meer blinkende en duurdere woontorens? Van het bon chic, bon genre-publiek? Van de golfkarretjes? Is het Knokke van Annemarie en Betty dan helemaal verdwenen? Het korte antwoord is: niet helemaal, wel bijna.
Er zijn nog wijken die volks aandoen. Zoals de buurt rond de Apollo XI-laan, waar geboren Knokkenaren wonen in kleine rijhuizen. Maar ook die zijn in gevaar, zegt de uitbater van een be
Brasserie-uitbater
“Zo’n nietgerenoveerd rijhuisje wordt verkocht voor 500.000 euro, en komt dan weer te koop voor meer dan een miljoen. Dat is de woede van het geld. Dat kunt ge niet tegenhouden.”
Paul De Groote en Philippe Van Moffaert aan de toog van café Monico in Knokke, een zeldzame bruine kroeg in het centrum van Knokke.
scheiden brasserie, die vroeger van zijn vader was. “Zo’n niet-gerenoveerd rijhuisje wordt verkocht voor 500.000 euro, en komt dan weer te koop voor meer dan een miljoen. Dat is de woede van het geld. Dat kunt ge niet tegenhouden.”
Golfkarretjes
De brasserie-uitbater wil niet met zijn naam of foto in de krant. Iets wat zal terugkomen bij meer geboren Knokkenaren. Het is ook duidelijk waarom. Ze sakkeren allemaal op de m’as-tu vu-toeristen, en op de almacht van de goedgevulde portemonnees. Maar ze weten ook dat het die portemonnees zijn die hun gemeente doen draaien, dus geven ze geen openlijke kritiek op het systeem-Knokke.
De brasserie-uitbater: “Ik erger mij ook dood, als ik weer eens in de file sta, omdat er een golfkarretje aan twintig per uur vooruit
sjokt. Maar dat is Knokke. Die joekels en gedrochten van torens, ook. Verliest Knokke daardoor zijn charme? Ja, maar het stoort mij niet. Het is de logische toekomst. Het is wat Knokke doet draaien.”
“Ik heb het hier zien veranderen”, zegt postbode Ann Carlier. “Knokke was gekend voor zijn schone villa’s. Maar die grote gebouwen, nu? Die passen hier niet. Is dat vernieuwing? Geld en macht, dat is het.” Overigens rommelt het, in de cenakels van de Knokse macht. De alleenheersende partij Gemeentebelangen van wijlen burgemeester Leopold Lippens, barst. Een schepen is op non-actief gezet, een andere schepen beschuldigt burgemeester Piet De Groote ervan te dik te zijn met de bouwpromotoren.
Het moet lukken. In café Monico, een zeldzame bruine kroeg in centrum-Knokke, wandelt Paul
De Groote binnen, de tweelingbroer van de burgemeester. Hij gaat niet over politiek spreken, daar houdt hij zich niet mee bezig. Hij zegt wel dit.
“Geen Benidorm”
“Overal aan de kust wordt in de hoogte gebouwd. En hier in Knokke zijn er mensen die – terecht – zeggen dat ze door de hoogbouw hun schoon zicht kwijtgeraakt zijn. Maar wat ze er niet bij zeggen, is dat ze miljonair zijn geworden omdat ze hun eigen huis zo duur hebben kunnen verkopen.” Hij zwijgt even. Dan gaat hij verder. “Het is hier wel heel groot aan het worden. En het moet hier geen Benidorm worden.”
Benidorm? Cafébazin Wilma Deweer van de Monico moet er niet aan denken. In Benidorm zijn geen bruine kroegen. “Ik sta hier al veertig jaar achter de toog”, zegt ze. “Maar ondertussen zijn
Ann Carlier
“Ik heb het hier zien veranderen. Knokke was gekend voor zijn schone villa’s. Maar die grote gebouwen nu? Die passen hier niet. Is dat vernieuwing? Geld en macht, dat is het.” we bijna het enige volkscafé dat nog overblijft in Knokke. Dat is toch jammer?”
“Maar tachtig jaar geleden, toen ik werd geboren, was hier weinig of niks”, zegt Philippe Van Moffaert, die aan de toog staat met zijn pintje – dat hier trouwens nog 2,30 euro kost, terwijl het aan de place m’as-tu vu bijna het dubbele is. “Ik heb Knokke ten goede zien veranderen. En die hoogbouw? Ik ben daar niet tegen. Ik vind dat we de goede kant uitgaan in Knokke.”
Almaar chiquer
“Vindt gij dat?” Een klant aan een tafeltje mengt zich in het gesprek. “Ik niet. Bij La Réserve zijn ze boompjes aan het planten. Die kosten naar het schijnt 4.000 euro per stuk. Ik vind dat niet normaal.” Klant twee aan het tafeltje treedt hem bij. “Ze komen naar hier, met almaar chiquere golfkarretjes. Met almaar meer geld. En voor ons, Knokkenaren, wordt alles duurder.”
Klant één: “Morgen komt Marc Coucke naar hier, Wilma. En hij zegt: ‘Hier is een miljoen madam, ga voort.’ En wij zijn ons cafeetje kwijt.”
Wilma: “Maar ik ga nee zeggen, hoor.”
Klant één: “Ik mag het hopen. Maar dat is wel hoe het hier werkt.”
“Het langverwachte lenteoffensief zal niet één actie zijn, maar tientallen aanvallen in alle richtingen om de bezetter te vernietigen.” Oekraïne zet vol in op psychologische oorlogsvoering om de Russen de stuipen op het lijf te jagen.
“Een catastrofe dreigt”, schreef de Russische soldaat Murz van de vierde brigade donderdag op Telegram. “Zolang we worden geleid door verraders en idioten en we minder manschappen hebben dan de vijand die door slimme mensen wordt geleid, kan er geen ander resultaat zijn.”
De twijfel en schrik in de Russische rangen over wat komen gaat, is groot. Kyiv doet er alles aan om die alleen maar op te poken. Donderdag zei de adviseur van president Zelensky, Mykhailo Podolyak, dat niet één maar dozijnen acties zullen volgen “in alle mogelijke richtingen”. De boodschap was duidelijk: waar het gevaar loert, is niet te voorspellen. Zijn uitspraak kwam er een dag nadat het proOekraïense Russisch Vrijwilligerskorps en het Vrijheidslegioen van Rusland zich na een opmerkelijke reeks aanvallen op de Russische provincie Belgorod hadden terugtrokken in Oekraïne. Zonder een minimum aan logistieke steun en toestemming van Kyiv zou de aanval nooit gelukt zijn.
“Jullie zullen ons snel weer ergens terugzien”, lieten ze donderdag weten. Het dient allemaal hetzelfde doel: verwarring en onrust zaaien, waardoor de Russen niet meer weten waar mogelijke aanvallen zullen komen. Zo wordt het
De boodschap van Oekraïne is duidelijk: waar het gevaar loert, is niet te voorspellen.
leger verspreid over een lange frontlijnen en delen van de grensstreek. De troepenconcentraties worden verzwakt.
Nieuwe blamage
De aanval over de grens was een nieuwe blamage voor het Kremlin en nog maar eens het ontluisterende bewijs dat Moskou te weinig manschappen heeft om overal sterk genoeg te kunnen staan om aanvallen af te slaan. De moeite die het leger had om een kleine groep terug te slaan, was opmerkelijk. “Er waren alleen grenswachten. Waar zat het leger?” was de overheersende vraag in Belgorod.
Volgens mediakanaal 7x7 moesten gemobiliseerde mannen die in de buurt waren begonnen aan hun