Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik zal heel veel honger moeten lijden”
“Tien kilo afvallen in een paar maanden tijd is gekkenwerk, maar topsport ís ook gekkenwerk” Nina Sterckx
Gewichthefster
Amper 21 jaar is ze, maar Nina Sterckx mag al voor de tweede keer naar de Olympische Spelen. Uniek, net als het feit dat de gewichthefster zich voor zowel de -49 kg als voor de -59 kg kwalificeerde. “Mijn selectie heb ik gevierd met een glaasje kinderchampagne.” Wat betekent deze tweede olympische kwalificatie voor je?
“Tokio 2021 heb ik slechts op het allerlaatste nippertje gehaald. In het begin van die kwalificatieperiode was ik nog heel jong en nog niet zo goed, waardoor ik pas in de allerlaatste wedstrijd mijn selectie binnenhaalde. Op dat moment was ik uiteraard superblij, maar toen al hoopte ik voor mijn volgende olympiade op een vlotter kwalificatietraject.”
Helaas. Je favoriete gewichtsklasse – de -55kg – verdween van het olympische programma.
“Dus moest ik kiezen tussen de -49 kg of de -59 kg, wat de kwalificatie meteen weer een stuk bemoeilijkte. Uiteindelijk hebben we op twee paarden gegokt: één wedstrijd in de lichtste klasse, en de rest in de zwaardere categorie. Na het WK in de -49 kg belandde ik op de vijfde plaats van de wereldranking, dus was het afwachten of ik dinsdag op de olympic qualifier in Thailand nog steeds in de top tien bleef. Dat lukte. Grote opluchting. Die gok was geslaagd.”
En daar kwam donderdag nog een ticket voor de -59 kg bovenop.
“Vorig jaar ben ik overgeschakeld naar die klasse. Niet evident, omdat ik daarin nog nooit aan wedstrijden had deelgenomen. Hoe ging mijn lichaam daarop reageren? En het leidde ook tot blessures, die zelfs nu nog niet helemaal genezen zijn. Dus ja, ook die tweede selectie leidde tot grote opluchting. We hebben eventjes gevierd, goed gegeten en veel gelachen. En ik heb een glaasje kinderchampagne gedronken, ik lust geen alcohol. Lang duurde dat feestje niet, hoor. Na zo’n slopende dag met veel stress en adrenaline was ik behoorlijk moe.”
Jij bent de enige atlete uit het lichtere werk die in twee categorieën een selectie haalde. Indrukwekkend.
“Dat is een raar woord om over mezelf te zeggen, maar het was inderdaad geen evidente keuze om beide klassen te combineren. Sommigen meenden dat we meteen naar de -59 hadden moeten overstappen: kracht opbouwen, sterker worden, kilo’s bijwinnen… Ja, ik denk dat we veel mensen verbaasd hebben door die dubbele selectie. Omdat alleen de eerste tien van de internationale ranking naar de Spelen kunnen, is één olympisch ticket al moeilijk, laat staan twee stuks. We mogen toch wel trots zijn, denk ik. Gezien het aantal reacties dat ik de voorbije dagen heb gekregen, zijn er verrassend veel mensen die blij zijn.”
Mogen we die dubbele kwalificatie een luxeprobleem noemen?
“Toch wel. Mijn positie is ideaal. In principe kan ik gewoon doen wat ik wil, maar elke gewichtsklasse heeft zijn voor- en zijn nadelen. Op dit moment maken beide categorieën evenveel kans. Er zijn momenteel twee meisjes heel hard aan het stressen over mijn uiteindelijke beslissing: een ervan gaat heel blij zijn, de andere heel droevig. Dat doet me des te meer beseffen hoe goed ik ervoor sta. Nu al weet ik dat ik in één keer richting Parijs kan.”
Je weegt momenteel 59 kg, dus voor de lichtste categorie moet je tien kilo vermageren in een paar maanden.
“Veel mensen zullen dat inderdaad als gekkenwerk beschouwen, maar topsport ís ook gekkenwerk. (lacht) Wie steekt er nu 120 kilogram boven zijn hoofd? Maar voor de Olympische Spelen push je jezelf toch altijd tot het uiterste. In mijn geval kan dat een drastische afvalrace betekenen, waarin ik dus de volgende maanden heel veel honger zal moeten lijden. Maar goed, ik heb al bewezen dat die aanpak voor mij kan werken. Dat olympische perspectief biedt zo’n sterke prikkel. Nadien kan ik weer jarenlang eten wat ik wil. Voor mij zijn de Spelen zonder twijfel die opoffering waard. Zolang de artsen alles nauwlettend in de gaten houden en ik me goed voel, tenminste.”