Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Vrijwilligsters zoeken nieuwe plek voor zwerfkatten
Achter de Lakborslei zit al jaren een groepje zwerfkatten. Maar door de werken aan de Oosterweelverbinding komt hun vaste stekje in gedrang. Marie-Christine, Cindy en Patricia pluizen al maandenlang verschillende pistes uit om een nieuw plekje te vinden.
“De leegstaande Garage Thuy en de parking ervan zijn vlakbij en zouden ruim genoeg zijn”
DEURNE
Acht zwerfkatten vertoeven al jaren in de volkstuintjes achter de voormalige Garage Thuy op de Lakborslei in Deurne. Maar door de werken aan het Ringpark, de groene oase rond de Oosterweelverbinding, worden de katten nu verdreven van hun vaste stekje.
Marie-Christine, Cindy en Patricia brengen al sinds 2019 elke dag eten voor de katjes en maken zich ernstig zorgen. “De tijd begint nu echt te dringen. De werken waren normaal al gestart, maar door typische geschillen met de verschillende aannemers zal dat nu begin mei zijn”, vertelt Cindy.
Om plaats te maken voor het park worden de volkstuintjes afgebroken. Ook het tuinhuisje waar de voederbakken van de wilde katten staan, zal platgegooid worden. “De volkstuintjes moeten weg en de katten dus ook”, zegt Marie-Christine kritisch. De drie dames klopten al zes maanden geleden aan bij de verschillende diensten van de stad.
Pistes
“In oktober spraken we Els van Doesburg (N-VA) al aan, omdat ze schepen van Dierenwelzijn is. We staan ook in contact met de buurtregisseur en sturen constant mailtjes om voorstellen in te dienen”, vertelt Cindy. Dirk Delechambre, woordvoerder van de stad is op de hoogte van de situatie. “Wij zijn momenteel volop verschillende pistes aan het bekijken, maar kunnen nog niets met zekerheid bevestigen.”
De verschillende pistes zijn nog onduidelijk, maar Marie-Christine denkt luidop mee. “De pastorie van de Sint-Fredeganduskerk is hier wat verder op de Lakborslei. De pastoor woont er niet meer dus dat zou ideaal zijn. Zo kunnen de katten in het huis en de ommuurde tuin drie tot vier weken acclimatiseren. Maar nu blijkt dat de tuin ook eigendom van de stad is. Dus moeten we opnieuw de juiste contactpersoon vinden die het licht op groen kan zetten.” Ook enkele leegstaande huizen in de Ten Eekhovelei waren een optie. “Het huis dat de stad op het oog had, wordt nu gebruikt door een jeugdbeweging. Dat kan dus ook niet meer.”
Katjes
De drie dames hebben duidelijk in de hele buurt al gezocht naar oplossingen. “De leegstaande Garage Thuy en de parking ervan zijn vlakbij en zouden ruim genoeg zijn. Verderop woont een meneer met garageboxen, zijn grond zou ook ideaal zijn. We klopten al aan bij de managers van de Action en Jumbo: hun parkings en nooduitgangen monden uit op het weggetje naar de volkstuinen en zouden dus ook een oplossing zijn”, somt Patricia op.
Maar ze botsen steeds op hetzelfde probleem: het moet gevraagd worden aan de stad. “De stad is duidelijk bang dat we meteen zeggenschap willen over de locatie die ons aangeboden wordt. Maar we weten dat het een tijdelijke oplossing is, zoveel vragen we echt niet”, benadrukt Cindy.
Ze zitten met de handen in het haar. “Je kan de katjes niet naar een asiel of een gezin brengen want daar zijn ze echt te wild voor”, legt Patricia uit. “Daarnaast bereiken sommigen ook al een stevige leeftijd en zullen ze in een asiel waarschijnlijk meteen
Patricia
Kattenliefhebber
ingeslapen worden.”
“Wij willen gewoon nog eens met een gerust hart kunnen slapen”, pikt Cindy in. “We zijn bang dat ze zonder iets te zeggen ineens de weg naar de volkstuintjes afzetten en dat we niet meer tot bij de katjes en de spullen geraken.”
De verhuis
Welke oplossing er ook uit de bus komt, de dames hebben wel wat tijd nodig om alles te verhuizen en de katten te vangen of te lokken naar hun nieuwe bestemming. “Als we maar een week op voorhand iets weten, hebben wij echt te weinig tijd om alles in orde te brengen. Ze vragen nooit wat haalbaar is voor ons”, zegt Cindy.
Zo werd er geopperd om de katten naar het kerkhof aan de overkant van de Lakborslei te brengen. “Maar die katjes weten perfect dat hun eten aan deze kant van de baan te vinden is. Ze zullen dan oversteken en worden waarschijnlijk overreden. Dan is volgens de stad misschien ineens het probleem opgelost: dat de katjes dood zijn. Maar dat krijgen wij niet over ons hart!”
“Ik begrijp de stad ook wel: het zijn ‘maar’ katten, maar voor ons is het veel meer dan dat”, vindt Patricia.