Geschiedenis schrijven wordt moeilijk

Terwijl de Vlamingen massaal stemtesten invullen om te weten welke partij het best hun politieke wensen kan vervullen, zijn de politici in interviews en op congressen vooral bezig met hoe ze aan de macht kunnen komen. N-VA hield als laatste Vlaamse partij haar verkiezingscongres. De strategie van voorzitter Bart De Wever is bekend: opdat Vlaanderen niet wordt opgescheept met een tweede Vivaldi-regering die de Vlaamse welvaart dreigt uit te hollen, moet op N-VA gestemd worden, zodat De Wever het land kan leiden naar het confederalisme.

Hij zal dan onvermijdelijk een regering moeten vormen met enkele partijen uit die Vivaldi-regering. Vijf jaar geleden was N-VA in Vlaanderen nog veruit de grootste partij. De PS was dat in Wallonië. De Wever was er toen van overtuigd dat een deal met Paul Magnette het land definitief in een andere plooi kon leggen. Zijn afspraak met de geschiedenis werd gedwarsboomd door Open VLD, dat niet bereid was om mee te gaan in het plan.

De politieke situatie is nu compleet anders. N-VA en PS zijn serieus gekrompen. De extreme partijen dreigen met massaal veel stemmen aan de haal te gaan. En hoewel de Vlaamse partijen in het midden ook flink wat kiezers verloren hebben, zijn ze nog minder dan vijf jaar geleden bereid om zomaar mee te werken aan een plan van De Wever. “Ik ga niet blindelings tekenen wat hij in een kasteel probeert overeen te komen met de PS”, zei Sammy Mahdi in een interview met De Standaard dit weekend.

Om sterker te staan in de onderhandelingen halen de Vlaamse partijen de banden met hun Waalse collega’s aan. Mahdi sloot al een alliantie met Georges-Louis Bouchez (MR) en beschouwt Les Engagés, de nieuwe snelgroeiende Franstalige christendemocratische partij, als een natuurlijke partner. Open VLD onderhoudt de relaties met MR. Vooruitvoorzitter Melissa Depraetere heeft zich dan wel gedistantieerd van enkele extreem geldverslindende voorstellen van Magnette, maar als het erop aankomt, vormen beide partijen natuurlijk één socialistische familie. Hoewel uit een recente peiling bleek dat de kiezers van die centrumpartijen gevoelig zijn voor een vorm van confederalisme, lijkt een Vlaamse meerderheid in de volgende federale regering voor de Vlaamse partijvoorzitters geen must. Hervormen willen ze wel, maar omdat ze de steun van hun Waalse broeders nodig hebben, lijken ze te aanvaarden dat Wallonië economisch tot de armzaligste regio’s van Europa blijft behoren en dat dit de Belgische staatskas buitensporig veel geld kost.

Met deze partijen moet kandidaat-premier De Wever – als hij al de kans krijgt om de dans te openen – dus aan tafel om zijn confederalisme te bespreken. Als hem dat lukt, schrijft hij inderdaad geschiedenis.