Man per vergissing gecremeerd
Familie sleept begrafenisondernemer voor de rechter
Jozef Verswijver (85) uit Berchem, die in juni vorig jaar overleed, is per vergissing gecremeerd. Zijn dochter Elza (60) sleepte de begrafenisondernemer uit Borgerhout al voor de rechter, maar kreeg ongelijk. “We gaan in beroep, onze vader wilde koste wat het kost begraven worden.”
BORGERHOUT -
“Je gaat me toch niet verbranden, hè? Ik wil begraven worden, net zoals de rest van de familie.” Jozef Verswijver (85) was duidelijk op zijn sterfbed. Hij overleed op 1 juni. Zijn dochter Elza (60) trok de volgende dag met haar man Patrick naar begrafenisondernemer Marschang in Borgerhout om de teraardebestelling vast te leggen. Jozef wilde op het kerkhof in Berchem worden begraven. Er werd ook al een plekje voorzien voor zijn vrouw Francine (84). Groot was de schok toen Elza een dag later haar vader wilde groeten in het uitvaartcentrum. “Een medewerker verzocht ons om even in een lokaaltje te wachten”, vertelt Elza. “Toen kwam hij met een brede glimlach binnen. Laconiek vertelde hij dat ze mijn vader die middag ‘per vergissing’ hadden gecremeerd. Ze hadden hem verwisseld met een andere persoon. Ik was volledig van de kaart: we hadden uitdrukkelijk gezegd dat hij begraven wilde worden.”
Schuldbekentenis
“We hadden heel veel vragen. Was de as in de urne die we meekregen wel van mijn vader? En wat heeft die begrafenisondernemer tegen die andere rouwende familie verteld? Ik was woest. Het liefst Elza en haar man Patrick bij het graf van Elza’s ouders. “Mijn vader was tegen zijn wil in gecremeerd.” had ik de medewerker tegen de grond geslagen”, zegt Elza. Op aanraden van de politie liet de familie de begrafenisondernemer een schuldbekentenis opstellen. ‘We dragen de volle verantwoordelijkheid voor deze onomkeerbare fout’, luidt het. “Als tegemoetkoming stelde hij voor de kosten van de uitvaartplechtigheid op zich te nemen. Niet meer dan logisch, vonden we. De moeder van Elza zou de urne daarna mee naar huis krijgen.” Voor Francine werd het haar die middag allemaal te veel. Op de weg naar huis werd ze onwel. Een beroerte, bleek in het ziekenhuis. “De begrafenisplechtigheid van mijn vader was enorm pijnlijk”, zegt Elza. “We hadden geen afscheid kunnen nemen. En dan stond er vooraan een urne, terwijl we een kist hadden gewild.” Amper een half jaar na de dood van Jozef stierf ook zijn vrouw Francine. “Mijn moeder is van verdriet gestorven, dat weet ik zeker”, zegt Elza. “De laatste dagen van haar leven heeft ze doorgebracht met de urne van mijn vader op haar kamer in het rusthuis. Toen ze het einde voelde naderen, heeft ze besloten dat ze ook gecremeerd wilde worden. Met flinke tegenzin, maar ze wilde koste wat het kost in hetzelfde graf als haar man rusten.”
Geen schadevergoeding
Omdat de begrafenisondernemer een extra vergoeding bovenop de al betaalde uitvaartkosten weigerde, sleepten Elza en Patrick hem voor de rechter. Ze eisten 40.000 euro schadevergoeding. “Al gaat het vooral om de eer van mijn vader.” Maar de rechter oordeelde dat Marschang de schade al voldoende had vergoed door de kosten van de uitvaart op zich te nemen. Bijgevolg mochten Elza en Patrick zelf opdraaien voor de gerechtskosten: 1.100 euro. “De zoveelste klap. We hebben beslist om in beroep te gaan”, zegt de familie. De begrafenisondernemer zelf wil niet reageren. Varu, de beroepsvereniging voor Vlaamse begrafenisondernemers, neemt het op voor Marschang. “Hopelijk kunnen de nabestaanden hun emoties toch aan de kant schuiven en beseffen ze dat vergissen menselijk is. Het is inderdaad een pijnlijke fout die de nabestaanden veel verdriet doet. Maar een begrafenisondernemer draagt zoiets de rest van zijn leven met zich mee.”