“Broer beschermt me

Familiedrama ligt aan basis van carrière van WK-sensatie

243. Dat (rug)nummer is de rode draad doorheen de carrière van Tim Gajser. Achter dat cijfer schuilt een familietragedie. 243 staat immers voor 24-3, de geboortedatum van Tims broer Zan. Die kwam op driejarige leeftijd om het leven op een motorcross, aangereden door... zijn vader. Tim, die toen nog niet geboren was, rijdt als eerbetoon aan zijn broer. “Ik voel dat hij me vanuit de hemel beschermt”, zegt Gajser. Een portret van de Sloveen, die dit weekend als WK-leider naar Lommel komt. 3 mei 1995. Tim Gajser is nog niet geboren, maar toch zal die datum zijn carrière bepalen. Op die dag vindt er namelijk een familietragedie plaats. Vader Bogomir kan op een motorcrosswedstrijd een jongetje, dat uit het niets het parcours oploopt, niet meer ontwijken. Hij raakt hem met het voorwiel op het hoofd. De kleuter blijkt zijn zoon Zan te zijn, amper drie jaar oud. Hij overlijdt ter plaatse. Bogomir praat - begrijpelijk - niet vaak over het familiedrama. Onlangs liet hij toch in zijn hart kijken op Nova24-TV. “We moeten ons leven leiden zoals God het ons gaf”, vertelde hij toen. “Inclusief de beproevingen. Hoe zwaarder de beproeving, hoe groter de les. De beproeving waar ik doorheen moest, was de zwaarste ter wereld. Veel mensen zouden opgeven. Ze zouden zelfmoord plegen of in de drank vluchten. Ik deed dat niet. Zij die wanhopen zijn zwak, zijn niet verzoend met wat God hen gaf. Het was héél zwaar voor ons. Maar als je het overleeft, zal God het goedmaken. Misschien niet meteen, soms pas vijf of tien jaar later.” Bogomir zocht zijn toevlucht in... motorcross. Twee weken na het fatale ongeval stapte hij opnieuw op zijn motor. “Mensen veroordeelden me, ze spuwden me uit. Ik voelde me helemaal alleen. Maar ik luisterde naar mijn hart en voelde dat mijn zoon altijd bij me was. Het was niemands schuld. Niet van Zan, niet van mij, niet van zijn moeder. Het was het lot.” Bogomirs liefde voor motorcross is dus intact gebleven. Meer nog: hij wil met zijn familie absoluut iets bereiken in die sport. Een dik jaar na het overlijden van Zan, wordt Tim geboren. Hoewel ze het niet al te breed hebben zet vader Bogomir alles op motorcross. Al zijn zuur verdiende centen investeert hij in de sport, in zijn zonen Tim en Necj (die twee jaar ouder is). Al snel is het duidelijk dat Tim over het meeste talent beschikt. Bogo wordt zijn trainer, mecanicien, psycholoog... Het begin van een succesverhaal. De kleine Gajser maakt meteen furore in de jeugdreeksen. Eerst in Slovenië en Kroatië, daarna ook in Europa. In 2007 kroont de 10-jarige Tim zich tot Europees kampioen in de 65cc. “Dat was de eerste keer dat hij op mijn radar verscheen”, vertelt Tinus Nel. De Zuid-Afrikaanse scout heeft een neus voor jong talent. Zo haalde hij destijds Rattray, Townley en Leok naar Europa. “Toen ik de rondetijden van Gajser begon te analyseren, viel me op dat hij na een crash vaak van helemaal achteraan weer naar voor reed. Een bijtertje dus, daar hou ik wel van. Eén jaar later ben ik speciaal naar het EK 85cc in Lierop gegaan om hem voor het eerst live aan het werk te zien. Het was één van zijn eerste races in die categorie. Tim was nog erg klein en tenger, moest opboksen tegen jongens als Herlings en Anstie, die twee en drie jaar ouder en dus fysiek veel sterker waren. En dat op een moordend zandparcours. Gajser eindigde 38ste en 32ste in de reeksen. Toch was ik ervan overtuigd: hij wordt ooit wereldkampioen. Ik heb dat toen meteen op enkele internetfora geschreven. Ik werd uitgelachen, voor zot verklaard. Maar kijk nu eens. Wie heeft er gelijk gekregen (lacht)... Waar ik me toen op baseerde? Zijn vastberadenheid. Hij klaagde niet over de veel te zware zandbaan, over het leeftijdsverschil of over zijn minder materiaal. Hij ging in de beginfase van beide reeksen prompt het duel aan met de oudere en veel sterkere favorieten. Een echt lefgozertje. Uiteindelijk deed vermoeidheid hem de das om. Maar ik was overtuigd: dit is een supertalent.” Wat Tinus Nel ook opviel, waren de beperkte middelen waarover de familie Gajser beschikte. “Ze hadden het niet al te breed, dat was al snel duidelijk. Hij droeg zeker niet de nieuwste kledij en zijn motor - een oude KTM - was helemaal niet te vergelijken met de prachtige machines van zijn tegenstanders. Maar toch stond hij zijn mannetje.” In 2010 op de FIM Awards, aan de zijde van Cairoli.

“ZELFS OP EEN VERSLETEN MOTOR GING TIM DE STRIJD AAN MET DE OUDERE JONGENS”

Scout Tinus Nel

Familiekiekje enkele jaren geleden: Tim, Alja, Necj en papa Bodomir. Dolle vreugde bij de wereldtitel MX2 in 2015. Gajser rijdt achtereenvolgens voor Bodo Schmidt, Silver Action en Marchetti, drie kweekvijvers van KTM. Eén constante in die periode: titels. Europees kampioen 85cc in 2009, werelden Europees kampioen 125cc in 2012. A new star is born. Toch komt het eind 2013 tot een breuk tussen Gajser en KTM. Reden: Tim rijdt het ene motorblok na het andere aan flarden. Zelfs het allerbeste materiaal gaat eraan. Hij valt dus heel vaak uit, waardoor hij heel wat bonussen misloopt. Bij de onderhandelingen wil de familie Gajser dan ook boter bij de vis, maar 243: het nummer waar alles bij de familie Gajser rond draait. KTM ziet dat niet zitten. Er ontstaat een ruzie, waarna Gajser prompt aan de deur wordt gezet. De Sloveen vindt daarna onderdak bij Honda Gariboldi. “We wisten dat zijn rijstijl veeleisend was voor de motoren. Het was aan ons om daar een oplossing voor te vinden. Ik denk dat dat gelukt is”, knipoogt Roger Harvey, general manager bij Honda. “Er zijn heel veel jonge rijders met bakken talent, maar er zijn slechts weinig gastjes die willen afzien”, aldus teambaas Giacomo Gariboldi. “Als je niet wil afzien, kan je puur op talent een paar trapjes op de ladder klimmen, maar zal je nooit de top bereiken. Je moet opofferingen willen maken, je moet bereid zijn om pijn te lijden. Die karaktertrekken heeft Tim.” De samenwerking is een schot in de roos. Gajser stuurt zijn Honda in 2014 meteen naar een vijfde plaats in het WK MX2. Eén jaar later is het helemaal raak: Gajser wint in Italië zijn eerste GP en stoomt - weliswaar geholpen door de blessure van Herlings - door naar de wereldtitel MX2. Bij Honda hebben ze intussen in de smiezen dat ze een goudklompje in handen hebben. Nog voor hij zijn eerste wereldtitel pakt, tekent hij een contract voor vijf jaar bij HRC. “We wisten al langer dat Tim een geweldige piloot is, maar bij Honda Gariboldi is hij uitgegroeid tot een wereldtopper. We zijn ervan overtuigd dat Gajser met Honda titels zal veroveren. De enige vraag is: hoeveel?” waren toen de profetische woorden van Harvey. “Sinds we bij Honda zitten, loopt het lekker voor ons”, aldus vader Bogomir. “Maar voordien waren het 32 zware jaren. Ik heb ’s avonds vaak gedacht: hoe gaan we morgen overleven. Maar met Gods hulp is het gelukt.”

Teambaas Giacomo Gariboldi