Traagheid
Het is een hallucinant verhaal iets verder in deze krant: een Limburgse studente die elke dag naar Leuven spoort, inventariseerde bijna vier maanden lang alle vertragingen op het traject van Bilzen naar Hasselt en vervolgens naar Leuven. Van de 115 treinritten waren er 78 niet op tijd, bijna 70 procent. In totaal berekende de studente een vertraging van meer dan vier uur. Op sommige dagen keerde ze zelfs moedeloos terug naar huis. Elke dag worden duizenden gebruikers van het openbaar vervoer geconfronteerd met dit soort ongemakken. Wellicht wast de NMBS zelfs zijn handen in onschuld, want de meeste vertragingen bedroegen minder dan zes minuten. Zoals bekend is een vertraging van zes minuten in de Kafkaiaanse leefwereld van de ijzeren weg immers geen vertraging. Wie aanspraak wil maken op een vergoeding voor de opgelopen vertraging, komt terecht in een even Kafkaiaans doolhof van voorwaarden en bewijslast. In ons land krijgt het spoor elk jaar miljarden van de belastingbetaler. In ruil voor dat bedrag is de dienstverlening echter ondermaats., zeker vergeleken met landen als Nederland en Zwitserland. Te veel geld vloeit immers niet terug naar de reiziger maar naar loodzware structuren, bureaucratie en allerlei megalomane projecten. Terwijl we ons vergapen aan het prachtig gerenoveerde station van Antwerpen en de indrukwekkende spoorkathedraal van Santiago Calatrava in Luik staat de reiziger in de provincie op zijn trein te wachten op perrons en in stationsgebouwen die zo uit het voormalige Oostblok lijken overgenomen. In de spits zitten of staan de reizigers als haringen in een ton, de frequentie op heel wat trajecten is te laag. Als je in weer en wind op een perron staat te wachten op een trein die misschien of zelfs nooit komt, heb je daar natuurlijk geen boodschap aan, maar als spoorbaas Jo Cornu straks opstapt, heeft hij ook zaken bereikt. Zo heeft hij verlies omgebogen in winst, vooral door een doorgedreven besparing op de personeelskosten. Bovendien liepen minder treinen vertraging op. Grondige hervormingen zijn voor zijn opvolger, als die al mogelijk zijn, getuige de stakingen van afgelopen mei. Limburgers die moe getergd overwegen om met een ander vervoermiddel naar Leuven, Brussel of Antwerpen te rijden, zijn er eveneens aan voor de moeite. De files over de E313 en E314 worden steeds langer, sinds hun aanleg werd immers niet geïnvesteerd in de verhoging van de capaciteit. En als de plannen voor de invoering van een slimme kilometerheffing ook worden uitgevoerd, dan gaan we ook nog eens veel meer betalen om in de files te staan.
In ons land krijgt het spoor elk jaar miljarden van de belastingbetaler. In ruil voor dat bedrag is de dienstverlening echter ondermaats. Te veel geld vloeit immers niet terug naar de reizigers.