“Dan zie je ineens drie kindjes op de echo!”

Wanneer ontdekte je dat je een drieling verwachtte? Sirin: “Ik was bij de huisarts om bloed af te nemen ter bevestiging. De uitslag was heel positief. De huisarts grapte: ‘Ofwel ben je al langer zwanger, ofwel verwacht je een zesling.’ Tijdens de echo bij de gynaecologe heb ik dat gezegd. Ze zochten naar meerdere baby’s en vonden er ineens drie.” Dat moet een schok geweest zijn… Sirin: “Ik was verbaasd, maar vond dat helemaal niet erg. De artsen waren echter niet positief. Het was een risicozwangerschap omwille van mijn kleine en fijne postuur. De dokters vreesden dat de kindjes al op vijf of zes maanden geboren zouden worden. Hierdoor zou de kans op een hersenbloeding groot zijn met mogelijk een handicap tot gevolg. Ze stelden mij een reductie voor: één baby weghalen. Ik bezocht verschillende dokters en ze zeiden allemaal hetzelfde. Hoewel het een moeilijke beslissing was, kozen wij om ze alle drie te houden. Ik was wel bang: zou alles goed gaan? Zouden ze gezond zijn?” Veranderde je leven door je zwangerschap? Sirin: “Ik heb mijn zwangerschap anders beleefd dan de meeste vrouwen. De eerste maanden had ik veel last van misselijkheid. Ik ben gestopt met werken op aanraden van de dokter. Mijn lichaam had veel rust nodig om te zorgen dat de zwangerschap goed zou verlopen. Het was altijd mijn ambitie om terug te beginnen werken als de jongens naar school gingen. Maar toen de kinderen naar de kleuterschool gingen, werd er totaal onverwacht borstkanker bij mij vastgesteld. Nu ben ik herstellende en hoop ik snel terug te werken. Daarnaast ben ik ook persoonlijk veranderd. Ik piekerde al eens en was best perfectionistisch. Dankzij mijn zwangerschap heb ik een klik gemaakt. Nu ben ik veel rustiger. Ik neem het zoals het komt.” Bij een meerling hoor je wel vaker dat moeders de zwangerschap niet volledig kunnen uitdragen. Hoe was dat bij jou? Sirin: “Ik ben na 25 weken opgenomen in het ziekenhuis omdat ik last had van weeën. Ik heb weeënremmers gekregen en moest dan vijf weken op de afdeling ‘maternal intensive care’ doorbrengen. Uiteindelijk zijn mijn jongens op 30 weken geboren. Daarna verbleven ze nog zeven weken in het ziekenhuis. De jongens hadden een te laag geboortegewicht en ademhalingsproblemen. Drie weken hebben ze doorgebracht in de couveuse. Daarna op de afdeling neonatologie.” Is de bevalling goed verlopen? Sirin: “Ja, in België ben je verplicht een keizersnede te ondergaan als je meer dan twee kindjes krijgt. Daarnaast was de verloskamer goed gevuld. Er waren een gynaecologe, een assistent, drie kinderartsen en drie vroedvrouwen aanwezig.” Heb je na de bevalling hulp ingeroepen? Sirin: “Nee, bewust niet. Mijn man en ik wilden het zelf doen. Voor de gezondheid van de kindjes raadde de arts ook aan zo min mogelijk bezoek te ontvangen. Zo blijven de bacteriën waarmee ze in contact komen beperkt. Het eerste jaar zijn we met twee thuis gebleven. Dat kwam voor mijn man toevallig goed uit met zijn werk. We hebben met zijn tweetjes alles gedaan. Enkel met de borstvoeding kon hij natuurlijk niet helpen. De enige externe hulp waren de tien sessies van de vroedvrouw, maar zij kwam voor mij, niet voor de kindjes.” Hoe verliep de nachtrust? Sirin: “In het begin sliep ik amper. De jongens moesten om de twee uur drinken. Dat duurt ongeveer een half uur per kind. Dus als ze alle drie gedronken hadden, had de eerste opnieuw dorst. Door de dag rustte ik zoveel mogelijk met dutjes van tien minuten. Het is met drie kinderen onmogelijk om hen meteen te geven wat ze op dat moment willen. Voor ons was het noodzakelijk om een zeer strikte structuur op te zetten. Door de structuur hebben we wat rust en weten onze zoontjes ook wat ze kunnen verwachten.” Krijgen de jongens veel aandacht als ze op straat lopen? Sirin: “Nu is dat wat minder, maar in het begin wandelden wij met een dubbele kinderwagen en een draagzak. De mensen vroegen dan altijd of ze eens mochten kijken en waren enorm nieuwsgierig. We waren echt een attractie (lacht).” Wat is jouw gouden tip met al de ervaring die je nu hebt? Sirin: “Ik vind het belangrijk om te onthouden dat je naast ouder ook nog een partner bent. Je moet zorg dragen voor je relatie. Het is gemakkelijk je te verliezen in de opvoeding, als koppel heb je ook momenten met elkaar nodig! Maar de gouden tip is structuur! Dat heeft ons enorm geholpen en is volgens mij bruikbaar voor alle ouders.”