“Ben geen tovenaar of miljonair”
Misnoegde voorzitter Mert trekt stekker uit Fenerbahçe Beringen
Voorzitter Yener Mert trok eerder deze week - na liefst 21 jaar - de stekker uit Fenerbahçe Beringen, één van toonaangevendste Limburgse futsalclubs van het laatste decennium. “Ik heb gedaan wat ik kon om in Beringen een topclub in het zaalvoetbal uit te bouwen, maar dat is niet gelukt. Ik ben geen tovenaar of multimiljonair. Bovendien heeft de stad mij op een schandalige manier tegengewerkt.” Klare taal. Mert, die ex-coach Ili Kodalci ooit ontsloeg voor de tvcamera’s en daar later spijt van had, heeft er een patent op. Maar de woorden die hij spreekt over de stopzetting van ‘zijn’ club zijn weloverwogen. “Eind vorig jaar gaf ik al aan dat ik zou stoppen”, blikt Mert terug. “Ik had het ook privé en professioneel erg druk en stond er meestal alleen voor. Maar omdat ik geen overnemer vond voor de club, wilde ik ondanks de degradatie naar tweede klasse toch doordoen. Ik had een mooi (jeugd)project voor Beverlo, samen met het veldvoetbal, maar de stad heeft mijn droom kapotgemaakt. En dat mag je zo schrijven!” Wat volgt is een opsomming van onenigheden met de gemeente Beringen. De belangrijkste voor Mert: de concessie op de buitenvelden in Beverlo die werd opgeheven. “Ik had nochtans voor duizenden euro’s investeringen gedaan in de accommodatie om er met jeugd aan de slag te gaan”, stelt Mert. Daarnaast viel er nog een fikse factuur in de bus bij voorzitter aangaande de schade aan de sporthalvloer en tribunes na rellen - met bengaals vuurwerk - tegen Hasselt in februari 2015. “Terwijl de stad verzekerd was”, zegt hij.
Ben jij dan zelf foutloos over de hele lijn?
“Zeker niet. Die rellen hadden niet mogen plaatsvinden, maar dat was echt buiten onze wil om. En ja, we betaalden onze maandelijkse huur van de sporthal inderdaad wel eens te laat. Maar is dat een reden om ons op deze schandalige manier te behandelen? Ik had alleen maar goede bedoelingen, die ook de integratie van de Turkse gemeenschap in Beringen zou bevorderen. Helaas.”
Zijn er nog redenen?
“De té zware dopingschorsing voor onze doelman Ceylan Cenik (tot februari 2018, nvdr). Aan hem had ik veel steun. Ik wil hem, Angelo Acciardi en mijn broers Ayan en Sener bedanken voor alles. Ook alle spelers, al telt voor velen vandaag alleen nog geld…”
Kijk je toch wat tevreden terug?
“Toch wel. Ik denk dat we een mooi parcours aflegden. Ik nam de club 21 jaar geleden over in tweede provinciale en we groeiden onder de namen Sporting, Euro Cash, Hildas, Futsal, Konaktex en Fenerbahçe Beringen - in 2008 - door naar de hoogste klasse. Naast de verloren bekerfinale in 2012 in Andenne tegen Châtelineau zal ook het debuutjaar in eerste klasse me bijblijven. Met o.a. Edwin Grünholz, Mourad Boukhari, Danny Boffin en Jermaine Vanenburg trokken we overal volle zalen. Mooie tijden die niet meer terugkeren.”
Een comeback is uitgesloten?
“Zeg nooit: nooit. Maar dan zeker niet in Beringen. Dan liever in Genk. Daar krijgen mensen met goede bedoelingen nog kansen en respect.”