ZEKER 159 DODEN

Amatrice, waar enkel de kerktoren nog rechtstaat

Bij een zware aardbeving woensdag in het centrum van Italië zijn minstens 159 mensen om het leven gekomen. “Maar dit is nog geen definitieve balans”, waarschuwde premier Matteo Renzi gisteravond bij zijn bezoek aan de plek. Het bergachtige gebied ten noordoosten van Rome werd woensdagochtend om 3.36 uur dooreengeschud door een aardbeving met een kracht van 6,2 op de Schaal van Richter. Vooral het historische dorp Amatrice (foto’s) werd zwaar getroffen door de beving.

In het Italiaanse bergdorp Amatrice staat geen huis meer overeind. Enkel de kerktoren heeft de zware aardbeving overleefd. Gevolg: amper te beschrijven scènes van huilende bewoners en hulpverleners. Gisteravond laat werd officieus al bewoner nummer 70 van onder het puin gehaald en schoten de overlevenden een zoveelste schietgebedje. “Niets? Nog altijd niets? Incredibile. Haar gsm staat nochtans nog altijd aan en blijft rinkelen. Nog eens, kom, avanti.” De 60-jarige Paulo, van kop tot teen onder het stof, kijkt hoofdschuddend naar de plek waar ooit zijn zelfgebouwde huis stond. Hoeveel keer hij het signaal al heeft proberen te traceren, weet hij niet meer. Paulo laat zijn tranen de vrije loop en moet ondersteund worden door een oudere man van Croce Italia, de variant van ons Rode Kruis. Wanhopig richt hij beide handen naar beneden, waar nog twee kinderen onder het puin liggen. Twee van zijn kleinkinderen, die dinsdagavond kwamen logeren en samen in een kamer sliepen. De gsm van zijn vrouw, die de ramp gelukkig heeft overleefd, ligt klaarblijkelijk intact onder het puin, en aan die strohalm klampt Paolo zich vast. Wat verder staat een van zijn zonen, omringd door zijn vrienden, eveneens te huilen. Hij is op van verdriet en radeloosheid. Van wel willen, maar niet kunnen helpen. “We moeten blijven proberen”, zegt hij, terwijl een hulpverlener van de Civiele Bescherming hem een schouderklop geeft. Hij zegt het tegen beter weten in, want de twee kinderen liggen al bijna achttien uur onder het puin. Het is wachten op een mirakel. En de hulpverleners kunnen voorlopig weinig meer doen dan wachten. De kans dat het huis helemaal instort is te groot. En dus moeten ze wachten tot een bulldozer behoedzaam zijn werk heeft gedaan.

Samen zoeken en bidden

Het vat de wanhoop van Amatrice samen. Het is samen zoeken, samen wachten, samen bidden om nog een overlevende te vinden. Soms even samen zwijgen ook, wanneer een hulpverlener denkt dat hij een teken van leven hoort. Vals alarm. Dat het dorp diep verscholen ligt in de heuvels van Lazio, op de grens van de Abruzzen, maakte het tot gisteren beeldschoon en