Een zonnige dag
Vandaag vieren de drie vakbonden in gemeenschappelijk front de tweede verjaardag van de federale regering-Michel met een betoging in Brussel. De weersvooruitzichten zijn goed. Het zal dus aangenaam toeven zijn in de straten van Brussel en nog meer op de vele terrasjes.
Waarom de vakbonden betogen? Om nog altijd dezelfde redenen als die waarom ze al twee jaar actie voeren tegen de regering-Michel. De eisen van de vakbonden zijn simpel samen te vatten. Meer koopkracht en geen indexsprong of loonbevriezing, meer goede jobs en geen cadeaus voor de werkgevers, goede pensioenen en niet werken tot 67 jaar, eerlijke belastingen en geen Panama’s, goede openbare diensten en een goede sociale zekerheid.
Wie kan daar nu tegen zijn? Niemand. Alleen is en blijft het de vraag hoe we dat allemaal gaan betalen? Het antwoord is heel simpel, we moeten komen tot meer tewerkstelling en we moeten - al was het maar omdat we ook langer leven - ook langer werken. Mensen die werken betalen belastingen en SZ-bijdragen en hebben geen uitkeringen nodig. Dat is goed voor de staatsfinanciën, dan is er automatisch geld voor goede pensioenen, goede openbare diensten en een goede sociale zekerheid.
Maar hoe komen we tot meer tewerkstelling? En dan hebben we het in eerste instantie over meer tewerkstelling in de privé, omdat het de privé is die de economische motor op gang trekt waarna ook de overheid aan de slag kan en op haar beurt toegevoegde waarde kan creëren. Ook dit antwoord is niet zo moeilijk. Bedrijven moeten concurrentieel zijn, al helemaal in een land dat leeft van de export. Dat kan enkel indien ze constant innoveren en hun werknemers niet meer kosten dan die in de buurlanden. Dat laatste was niet langer het geval. Daarom dat de regering de lasten op arbeid voor de werkgevers vermindert en ook de werknemers om een inspanning heeft gevraagd met een indexsprong en een strikte loonnorm. Anders gezegd betekent dit dat men aan wie werk heeft een beperkte inspanning vraagt om meer mensen aan een job te helpen. Men noemt dat solidariteit.
Uiteraard is het dan de vraag of dit ook helpt? Het antwoord is ja, ondanks de aangekondigde ontslagen en bedrijfssluitingen van de voorbije weken. De totale tewerkstelling neemt toe, er zijn meer starters, er zijn minder falingen, de export neemt opnieuw toe, de werkloosheid daalt, bedrijven innoveren en investeren meer en voor het eerst sinds lang stijgen we opnieuw op de competitiviteitsranglijst van het World Economic Forum (WEF).
De vakbonden betogen vandaag nog maar eens tegen het beleid van de regering-Michel.
Dat beleid levert ondertussen wel meer en meer vruchten af