“Hadden spelers m

Tongenaar overleefde 29 operaties opdat hij zijn club kon blijven aanvuren

Zijn liefde voor paars-wit kreeg Peter Vanhaeren met de paplepel mee. Als tiener was hij zo bloedfanatiek dat de Tongenaar een bekend gezicht werd binnen de harde kern. Ook zijn buik was befaamd, want na een bezoekje aan de tattooshop fungeert die als oppervlak voor het clublogo van Anderlecht. Maar in 2011 gaven een hersenvliesontsteking en 29 (!) daaropvolgende operaties zijn bestaan een andere wending. “Sindsdien sta ik anders in het leven, maar mijn liefde voor Anderlecht is intact gebleven.” Peter Vanhaeren lag drie maanden in coma. Vervolgens verbleef hij twee maanden op intensieve zorgen, waarna een lange revalidatie volgde in Pellenberg.

“Pas één jaar na mijn hersenvliesontsteking mocht ik opnieuw naar huis”, vult Vanhaeren aan. “Tal van organen hadden een tijdlang stilgelegen waardoor ik werkelijk alles opnieuw moest aanleren. Tijdens mijn dagen in coma kregen mijn ouders zelfs driemaal te horen dat mijn laatste uur geslagen was. Maar blijkbaar was ik te koppig om te gaan. Daarom denk ik dit seizoen soms: had de huidige spelersgroep van Anderlecht maar meer mijn karakter gehad.”

Tattoo

De talloze operaties en huidtransplantaties hadden Vanhaerens getatoeëerde buik niet gespaard. Maar intussen is het clublogo opnieuw in zijn oude staat hersteld. “Dat was een must”, aldus Peter. “Bovendien zijn op die manier ook alle littekens weggewerkt. Voorts heb ik het verhaal van me af geschreven. Dat resulteerde in een boek dat de titel What doesn’t kills you, makes you stronger meekreeg. Naar de tattoo die ook Marcin Wasilewski’s lichaam siert. De slogan staat nu trouwens ook op mijn rug te lezen.”

Het illustreert wederom hoe belangrijk RSCA voor Vanhaeren is.

“Samen met mijn vriendin en mijn kinderen is paars-wit mijn alles. Qua karakter ben ik fel veranderd. Ik ben veel milder geworden en sta anders in het leven. Maar mijn liefde voor Anderlecht en haat voor Club Brugge en Standard zijn intact gebleven. Al koester ik wel vriendschappen met bepaalde individuen die supporteren voor rivaliserende clubs. Op matchdagen hoor of zie ik ze echter liever niet ( lacht).”

Mirakel

Sinds zijn hersenvliesontsteking volgt Vanhaeren alle matchen van zijn club vanuit een rolstoel.

“Omdat de wandeling naar het stadion me te fel afmat. Als ik dat doe, moet ik twee dagen bekomen in bed. Nu, dat leidt wel eens tot grappige situaties, want ik kan me nog steeds moeilijk intomen tijdens de match. Zo sta ik uit pure colère wel eens recht uit mijn rolstoel. Er bestaan ongetwijfeld Brugge-supporters die denken dat ze getuige zijn geweest van een mirakel langs de zijlijn (buldert).”