Eindspurt
Het had een plezierreis moeten worden, een trip naar Emilia Romagna met de nadruk op genieten. Prosciutto di parma en parmigiano reggiano, vergezeld van een glas sangiovese. Niemand die bij de loting had durven dromen dat Genk in een poule met niet de minste clubs uit de Primera Division en de Serie A en een Oostenrijkse traditieclub al na vijf van de zes speeldagen zeker zou zijn van een plaats in de volgende ronde. En dat het tegen Sassuolo alleen nog om enkele welgekomen extraatjes zou gaan.
Een solide prestatie kan de groep lanceren voor de eindspurt in 2016. Een spurt die het gezicht van de club ook in de toekomst kan en zal bepalen
Lastige landing
Toch stapten er weinig lachende gezichten uit het vliegtuig op de pocketluchthaven van Parma. Dat had ook te maken met de landing in twee etappes. Poging één werd abrupt afgebroken, wegens daling te laat ingezet en/of landingsbaan te kort. De neus van het chartervliegtuig ging weer de lucht in. Onvermijdelijk sprongen de gedachten van de bijna 200 inzittenden richting het drama van Chapecoense. Poging twee verliep tien minuten later gelukkig een stuk voorspoediger, de bleekste kopjes zetten plots de grootste mond op.
Maar niet alleen de landing lag het gros van de inzittenden zwaar op de maag. De competitienederlagen in Oostende en thuis tegen Lokeren - en de bijhorende negende plaats - hebben er flink op ingehakt. Het doembeeld van play-off 2 sneeuwt de prestaties in Europa onder. Vaarwel lof over het frisse, gedurfde voetbal, welkom klaagzang over het schrille contrast tussen talent en rendement.
Het is vooral de manier waarop het team onderuit ging in Oostende en tegen Lokeren, die zorgen baart. Die prestaties straalden machteloosheid uit, de ploeg hing als los zand aan mekaar. Eilandjes, die steeds verder van mekaar wegdreven. Er is met andere woorden werk aan de winkel voor Peter Maes, die met zijn ploeg voor drie cruciale weken staat. De Genkse trainer beet gisteren stevig van zich af. Hij benadrukte het aandeel van zijn staf in de
Evenwicht
De huidige kern wordt alvast hoger ingeschat door voorzitter Houben, volgens hem is die wél sterk genoeg om op drie fronten mee te strijden. Hopelijk weerhoudt het de club er niet van om na een strenge doorlichting meer evenwicht te brengen in deze spelersgroep. Zeker nu Ndidi vertrekt, smeekt het middenveld om body en loopvermogen.
Maar dat is werk voor januari, eerst moet 2016 op de juiste manier worden afgesloten. Het wordt de volgende weken moneytime in de competitie en de Beker van België. De match van vanavond kan daarbij gebruikt worden als katalysator. Om de groep te winnen en maandag reekshoofd te zijn bij de loting, volstaat het om even goed te doen als Bilbao in Wenen. Belangrijker is een solide prestatie, die de groep kan lanceren voor de eindspurt in 2016. Een spurt die het gezicht van de club ook in de toekomst kan en zal bepalen.