Drie pijnpunten
De Limburgse ondernemers kijken met vertrouwen naar het nieuwe jaar. Dat geldt zo voor alle sectoren en het meest nog bij grote bedrijven. Hun enige vrees is een toename van het protectionisme als gevolg van de Brexit en de verkiezing van Donald Trump als president van de Verenigde Staten en een moeilijkere invulling van de vacatures. Dat blijkt uit de driemaandelijkse enquête Polsslag Ondernemend Limburg van de werkgeversorganisaties VKWLimburg en Unizo Limburg.
Dit toenemend vertrouwen heeft natuurlijk voor een goed stuk te maken met de verbeterende internationale economische conjunctuur. Daarnaast dachten we dat het ook te maken kon hebben met het beleid van de Vlaamse regering-Bourgeois en de federale regering-Michel die vooral inzetten op de versterking van onze economie en onze concurrentiepositie. De vakbonden hebben het daarom steevast over werkgeversregeringen. Maar dat hebben we duidelijk verkeerd gedacht. Want het vertrouwen in beide regeringen loopt terug. Op een schaal van 10 krijgt de Vlaamse regering een score van 5,56, de federale regering zelfs maar 5,09. Dat is met de hakken over de sloot. Hoe kan dat nu? Het antwoord zit in de analyse van de beleidsdomeinen. Het is vooral in de domeinen mobiliteit, aansluiting van het onderwijs op de arbeidsmarkt en het uitblijven van de verlaging van de vennootschapsbelasting dat het vertrouwen van de ondernemers in de twee regeringen terugloopt. Laat dat nu net de dossiers zijn waar de Vlaamse en de federale regering het meest mee worstelen. De Vlaamse regering kon het gisteren andermaal niet eens worden over de concrete invulling van de hervorming van het secundair onderwijs. En de verlaging van de vennootschapsbelasting zit nog volop in de studiefase, ook omdat de invoering van een meerwaardebelasting en de activering van het spaargeld via fiscale kortingen eraan gekoppeld werden. In de wetenschap dat dit het laatste jaar is voor de gemeenteraadsverkiezingen en een half jaar later de parlementsverkiezingen, begint de tijd te dringen. Voor een doorbraak in de mobiliteitsdossiers is het al te laat. Ongetwijfeld heeft het uitblijven van de Noord-Zuid meegespeeld in de beoordeling van Limburgse ondernemers. Hiervan schreven we eerder al dat dit vooral een intern Limburgs probleem is dat men de Vlaamse regering niet echt kan aanrekenen. Maar voor het overige is het niet goed. Onze wegeninfrastructuur loopt al langer achter op onze economische groei en het openbaar vervoer – in het bijzonder het treinverkeer – dreigt helemaal te ontsporen. Zo is het begin 2017 nog altijd wachten op het investeringsplan 2016-2020 voor onze spoorwegen. Dit kan alleen in België.
Het vertrouwen van de Limburgse ondernemers in de regeringen Bourgeois en Michel loopt terug. Een beetje vreemd, want de vakbonden hebben het steevast over werkgeversregeringen