“We leven samen op hotel”
Youngsters Steve Ryckaert en Kurt Abrahams maken indruk
Twee Truiense beloften mogen deze week met de A-kern meetrainen in La Manga: de Brusselse centrumverdediger Steve Ryckaert en de Zuid-Afrikaanse middenvelder Kurt Abrahams. Opvallend, beide talenten houden kranig stand tussen al het fysieke geweld op het oefenterrein. “De trainingen zijn nochtans loodzwaar”, puft Ryckaert. “We spelen hier plots tegen mannen. De intensiteit en de handelingssnelheid liggen veel hoger dan bij de beloften. Je moet sneller leren denken. Na het middageten ben ik tevreden dat ik een siësta kan inlassen en ’s avonds gaan de ogen snel dicht.”
Kurt ABRAHAMS Kurt Abrahams haalde de laatste drie partijen bij de beloften zo’n hoog niveau dat Leko niet aan hem voorbij kon bij de samenstelling van de kern voor de winterstage. In La Manga bewijst de 20-jarige Zuid-Afrikaan dagelijks het gelijk van zijn coach. Zijn vista en positiespel zijn bovengemiddeld goed waardoor hij een beetje aan zijn landgenoot Elrio Van Heerden (ex-Club Brugge, nvdr.) doet denken. “Het is gek dat je net zijn naam noemt, want de coach vroeg me deze week nog of ik Elrio persoonlijk ken. Blijkbaar hebben zij destijds samen bij Club Brugge gespeeld. Ik heb echter nooit over de man gehoord.”
Ruige jeugd
Zoals vele Zuid-Afrikanen kende Abrahams geen rimpelloze jeugd. “Ik groeide op in Lavendale, Kaapstad. Een ruige buurt. Een ploeggenoot van mij is er ooit vermoord omdat hij zo goed kon voetballen. Uit jaloezie werd hij in de rug neergestoken. Die jongen had een mooie toekomst voor zich. Ik werd ontdekt bij Cape United. Mister Duchâtelet was aanvankelijk van plan om me bij Ujpest te stallen, maar na een test mocht ik mijn kans gaan bij STVV. Momenteel verblijven Steve en ik samen met nog een viertal jongeren in Hotel Cicindria. Dat bevalt me prima.”
Een voorkeurspositie hebben de twee youngsters niet echt.
“Ik speel vaak op de tien, maar eigenlijk maakt het me niet uit waar ik speel. Zo lang het maar ergens op het middenveld is”, is Abrahams niet kieskeurig. “Ik zou mezelf eerder als een moderne verdediger omschrijven”, zegt Ryckaert. “Ik ben hard in duel, niet slecht in de lucht, durf oprukken en geregeld ook wat risico in mijn passing leggen. Mijn wendbaarheid is daarentegen nog een werkpunt.”
Ik groeide op in een ruige buurt in Kaapstad. Een ploeggenoot van mij is er ooit vermoord omdat hij zo goed kon voetballen. Uit jaloezie werd hij in de rug neergestoken De intensiteit en de handelingssnelheid liggen veel hoger dan bij de beloften. Na het middageten ben ik tevreden dat ik een siësta kan inlassen
Steve RYCKAERT
Jeugdinternational
Ryckaert maakte in 2015 deel uit van de Belgische U17-kern die op het WK in Chili het brons pakte. Merkt hij sindsdien dat de verwachtingen te hooggespannen zijn voor hem en zijn generatiegenoten? “Dat valt wel mee”, vindt de Brusselaar, die de voorbije zomer AA Gent inruilde voor de Kanaries. “Al schrok ik wel toen ik een artikel las over de U17-generatie van Eden Hazard. Slechts twee of drie spelers uit die ploeg hebben het gered op het hoogste niveau. Daarom koos ik deze zomer voor STVV. Hier kan ik stap voor stap progressie boeken en leun ik dichter tegen de A-kern aan dan bij Gent, waar elke transferperiode een blik versterkingen wordt opengetrokken.”