Limburgse speurders gaven tv-makers ‘Beau Sejour’ advies over recherchewerk
Ze worden in elke aftiteling van de populaire tv-serie ‘Beau Séjour’ bedankt voor hun medewerking: de twee rechercheurs van de federale gerechtelijke politie in Limburg, Johan Ruette en Danny Vandevelde. “De regisseurs wilden een zo waarheidsgetrouw mogelijke serie maken. Wij hebben hen geadviseerd over ons werk en gezegd wat correct is en wat niet. Soms zijn ze wel wat afgeweken omdat het in de eerste plaats visueel interessant moet zijn voor de kijker.”
HASSELT -
In 2013 namen de scenaristen contact op met de federale gerechtelijke politie. Ze wilden een moordverhaal brengen, maar op een manier zoals dat in Vlaanderen nog nooit was gedaan. De sfeer moest doen denken aan koele Scandinavische series zoals ‘The Killing’. “De scenaristen waar heel gedreven om het zo echt mogelijk te maken”, zegt Johan Ruette. “Daarvoor hebben ze verschillende afdelingen van de federale politie bezocht zoals drugs, moord en het gerechtelijk labo. Tijdens ons eerste gesprek hadden ze al heel veel vragen. Een van de dingen die ze vroegen was of wij gebruik maakten van zo’n bord waarop we alle info hangen. Iedereen kent dat uit tv-series, maar zo werken wij niet.”
Hebben jullie effectief aanpassingen doorgevoerd in het scenario?
Johan: “Ik heb op een week tijd het hele scenario van voor tot achter gelezen. Overal waar ik bedenkingen bij had, heb ik notities gemaakt. Op voorhand hadden ze al gevraagd wat de politionele gevolgen konden zijn van bepaalde feiten. Op een gegeven moment hadden ze twee verhaalpistes. Omdat ze het juist wilden hebben, moest ze weten hoe de procedure zou lopen en op basis daarvan hebben ze het verhaal verder geschreven.” Danny: “Voor een stuk overlapt onze job met die van scenarist. Op een plaats delict doen wij net hetzelfde: wij bedenken ook verschillende scenario’s over wat er ge-
Danny VANDEVELDE Rechercheur FGP Limburg beurd kan zijn. Aan de hand van de bewijzen en getuigenissen proberen we die af te toetsen aan de waarheid. En voor alle duidelijkheid: ik ben gestopt met het scenario te lezen na twee afleveringen. Ik laat me liever elke zondagavond verrassen.”
Johan: “Ik heb het helemaal gelezen, maar ik zwijg als een graf.”
Storen jullie zich aan fouten in politieseries?
Johan: “Echt storen aan details niet, al zijn er wel Vlaamse politieseries die tenenkrullend slecht zijn. Maar ik noem geen titels.” Danny: “Sommige politiemensen zijn daar extreem in, die zien elk klein foutje. En nu krijgen wij dat wel eens te horen omdat onze naam in de aftiteling staat. Maar wij hebben advies gegeven, het blijft nog altijd de keuze van de regisseur om daar iets mee te doen.”
Er was veel te doen over de scène waarbij de twee vrouwelijke rechercheurs kamer 108 verduisteren en met een spray bloedsporen vinden. Sciencefiction volgens sommige kijkers.
Danny: “Nee, dat bestaat wel degelijk. Dat is Bluestar, een forensische spray die wij ook gebruiken. Soms kom je op een locatie en zie je niks omdat de dader de sporen heeft proberen uit te wissen. Maar als je de kamer verduistert, de vloeistof spuit en dan met een speciale lamp schijnt, komen de sporen tevoorschijn. Soms is het bangelijk wat je dan te zien krijgt, overal plassen en spatten.” Johan: “De spray detecteert eigenlijk ijzersporen in het bloed. Het wil niet zeggen dat het ook altijd bloed is, sommige detergenten lichten ook op.”
Danny: “Wat er ‘fout’ was aan die scène, is dat het in de praktijk nooit zo zou gaan. Tijdens een sporenonderzoek zijn naast ons ook de experten van het gerechtelijk labo aanwezig. Zij houden zich bezig met de biologische sporen op een plaats delict, wij focussen op tactische sporen zoals een gsm die ter toevallig nog ligt. Bovendien moet iedereen die zich in die ruimte bevindt witte pakken, mondmaskers en handschoenen dragen.”
Danny, je bent in het verleden nog figurant geweest in ‘Witse’. Vanuit het oogpunt van de speurder, welke vind je de beste politieserie?
“Danny: “Edelfigurant eigenlijk, want ik mocht ook enkele zinnetjes zeggen. ( lacht) ‘Witse’ geniet mijn voorkeur, maar eigenlijk kan je moeilijk vergelijken. Bij ‘Witse’ draaide alles rond het politieonderzoek. In ‘Beau Séjour’ ligt de klemtoon anders. Het is het slachtoffer dat zelf op onderzoek uitgaat. Bij ‘Witse’ was ik regelmatig op de set en soms kon ik kleine details bijsturen. Bij ‘Beau Séjour’ zijn we maar af en toe op de set geweest.”
Bij welke scène waren jullie aanwezig?
Johan: “We waren de hele dag aanwezig toen de opnames plaatsvonden aan de grindplassen, waar het lichaam van Kato Verhoeven uit het water werd gehaald.” Danny: “Op een gegeven moment staan ze in het tentje met enkele mensen naar het lichaam van het meisje te kijken. We hebben uitgelegd dat volgens onze procedure iedereen in het tentje een wit pak, handschoenen en mondmaskers moet dragen. Dat was een probleem voor de makers omdat de acteurs dan onherkenbaar werden. Ik begrijp dat, het is in de eerste plaats televisie. En dus zijn ze voor een tussenoplossing gegaan: wel witte pakken, maar geen mondmaskers.”
Ik ben gestopt met het scenario te lezen na twee afleveringen. Ik laat me liever verrassen op zondagavond
In de vorige aflevering zagen we hoe rechercheur Schneider op eigen houtje naar Nederland trok en daar een hotelkamer sloopte. Is dat niet overdreven?
Danny: “De tv-makers hebben in die aflevering heel goed uitgelegd dat Schneider dat op eigen initiatief deed, buiten haar diensturen. Zelf zou ik zoiets nooit doen, maar iedereen doet in zijn vrije tijd wat hij zelf wil. Ik denk dat ze het doet omdat ze ook emotioneel betrokken is bij de zaak.”
Kruipen die moordonderzoeken onder jullie hersenpan? Zijn jullie er thuis nog mee bezig?
Johan: “Ons werk kan je niet vergelijken met iemand die in een fabriek aan de band staat. Als zo iemand zijn werkdag erop zit, gaat hij naar huis. Een onderzoek zit nu eenmaal in je hoofd, het is logisch dat je er ook over nadenkt als je niet aan het werk bent.” Danny: “Door de jaren hebben we wel al veel gezien. En heb je een dikke huid gekweekt. Maar als kinderen het slachtoffer zijn, dan doet dat toch nog altijd iets.”