“We hebben hier zowat alles wat we willen”
Niet dat het noorden zo trok, voor zijn Erasmusjaar koos Willem Weytjens bijvoorbeeld bewust voor Marseille. Omdat het er doorgaans warmer is dan thuis in Maaseik of in studeerstad Brussel. Tot hij Siri leert kennen, een Noorse, die zowaar in hetzelfde studentenhuis als hij haar kot had. In september 2009 leren ze elkaar kennen, begin 2010 is het koekenbak, in september 2010 wonen ze al samen in Oslo, de Noorse hoofdstad. De liefde, altijd weer de liefde. Al kijkt hij nuchter terug op die periode: “Siri wilde liever in Noorwegen wonen dan ik in België. En vanuit mijn interesses én studie keek ik toch al naar het buitenland. Noorwegen heeft een sterke economie en een goede sociale zekerheid. Ik moest enkel werk vinden.” “Moest enkel werk vinden.” Zegt een financieel analist die de portefeuilles opvolgt van een firma die ruim vijf miljard dollar openstaande investeringen heeft lopen, voornamelijk in olie- en gasbedrijven in de Noordzee. “HitecVision is hoog aangeschreven in Noorwegen. Het bedrijf sprak me meteen aan toen ik de Noorse economie beter leerde kennen. Daar heb ik toch een weg voor moeten afleggen. Eerst en vooral moest ik Noors kunnen. Toen Siri en ik elkaar leerden kennen, spraken we Engels. Soms kwam ze niet op het woord. En dan zei ik: Zeg het maar in het Noors, misschien versta ik het. En dat was soms ook zo. Ons Limburgs dialect heeft wel wat gelijkenissen met het Noors.” ( lacht)
Maar niet voldoende voor een job in Noorwegen.
“Neen. Meteen na aankomst heb ik me ingeschreven voor een intensieve taalcursus Noors van drie maanden aan de Folkeuniversitetet in Oslo.”
De Volksuniversiteit van Oslo?
“Zoiets.” ( lacht) “Op mijn cv staat dat ik vloeiend Noors spreek. Af en toe maak ik nog kleine foutjes, maar hier spreek ik wel uitsluitend Noors. Zowel op het werk als thuis. Alleen tegen Flemming spreek ik Nederlands. Zo krijgt hij de twee talen van zijn ouders mee. De Noren horen niet meer dat ik een buitenlander ben. Al vragen ze zich soms wel af of ik nu uit het noorden dan wel uit het zuiden van Noorwegen kom.”
Wat zeiden ze thuis over de plotse Noorse plannen?
“Ze kenden mijn interesses, mijn fascinatie voor de beurswereld. Ze wisten dat ik buitenlandminded was. De City van Londen ligt dan wel dichterbij, maar ze zeiden: Je moet kiezen wat het beste voor je is, we steunen je. Bovendien klikte het meteen tussen Siri en mijn ouders. Siri is bijvoorbeeld heel attent voor mijn broer Luk. Wat heel belangrijk is in mijn familie.”
Leg eens uit.
“Luk is mijn twee jaar oudere gehandicapte broer. Hij is zowel fysiek als mentaal mindervalide. We hebben nog samen leren kruipen. Mijn vader, die als veearts gespecialiseerd was in embryotransplantatie bij koeien, is speciaal voor Luk gestopt met werken. Mijn moeder is onderwijzeres. Zo kunnen mijn ouders zelf voor hem zorgen. Luk heeft Siri ook graag. Met ons huwelijksfeest in Maaseik hadden we een koets. Luk wilde per se in het midden zitten. Naast Siri. Hij beschouwt haar ook een beetje van hem. Een oom zingt wel eens Siri in plaats van Chérie. Dan is Luk door het dolle heen.” ( lacht)
En vanwaar die fascinatie voor de beurs?
“Papa had indertijd wat aandelen. Ik vond het tof om te volgen hoe zijn aandelen het deden. In 1999-2000, de tijd van de internetzeepbel, ben ik mij pas echt beginnen interesseren door mee te spelen met beursspellen.”
Wacht even. Hoe oud was u toen?
“Twaalf jaar of zo. Tja, het heeft me altijd gefascineerd. Ook nu nog. Al zijn er wel restricties omwille van mijn job.”
Wat doet u dan precies?
“Ik analyseer de cijfers van de bedrijven waarin we, vooral via aandelen, geïnvesteerd hebben. In kwartaalanalyses rapporteer ik dan aan onze investeerders, de directie en de raad van bestuur van HitecVision.”
Hoe gaan de zaken in Noorwegen?
“De olieprijs is ferm gezakt sinds december 2014: van 110 dollar per vat tot nu 55 dollar, al is het ook even 30 dollar geweest. Stavanger is zowat de hoofdstad van de Noorse olie-industrie. Hier voelen ze die crisis het hardst. Vijfendertigduizend mensen zijn hun job kwijtgeraakt, vooral in deze regio. Terwijl er nauwelijks 5 miljoen Noren zijn. Met als gevolg een huizencrisis. Na twee jaar hebben Noren geen recht meer op een werkloosheidsuitkering. Dan rest enkel de sociale zekerheid, het Noorse OCMW. Wie op een kwart van zijn inko- men terugvalt, kan geen huis meer afbetalen. Daardoor zijn de jongste twee jaar de huizen hier met een kwart in waarde gedaald. Ach, in zekere zin is zo’n crisis ook goed, ...”
Medische zorg is hier vaak gratis. Tandartsen zijn dan weer duur. Maar als ik mijn voet verstuik in de bergen, komt een helikopter mij op staatskosten oppikken.
Willem Weytjens
Hoezo?
“De Noren staan weer met beide voeten op de grond. Noren sparen niet, Noren zijn eigenlijk levensgenieters. Mensen van mijn leeftijd die een buitenverblijf kopen en als tweede wagen een Tesla of Porsche in de garage hebben
staan..., ik weet het niet, hoor. Het is goed te beseffen wat geld waard is. Dat is de cyclus van elke economie: goede en slechte tijden. Al is het natuurlijk jammer voor de gedupeerden zelf.”
Hoe is het gesteld met uw werk-privébalans?
“Siri is financieel directeur van een bedrijf dat wij overigens in onze portefeuille hebben. Ze heeft het dus ook professioneel druk. Gelukkig heeft een koppel hier bij een bevalling recht op twaalf maanden ouderschapsverlof, vrij te verdelen tussen de partners. Siri heeft nu negen maanden vrij. Als zij in juni weer gaat werken, zal ik drie maanden voor Flemming zorgen in plaats van dat we hem naar een crèche moeten sturen.” “Medische zorg is hier vaak gratis. Dokters worden bijvoorbeeld betaald naargelang het aantal patiënten dat ze hebben. Tandheelkunde is dan weer héél duur. Maar als ik mijn voet zou verstuiken in de bergen, dan komen ze me met een helikopter oppikken op kosten van de staat.”
Het paradijs ligt dus ergens in Noorwegen?
(lacht) “Laat ik zeggen dat de Noren, die veel belastingen betalen, er ook veel voor terugkrijgen. En al is dit een olieproducerend land, de brandstof is hier duurder dan in België. Bijna 90 procent van de benzine- of dieselprijs zijn accijnzen. De keerzijde is dat Noorwegen nauwelijks een zwarte economie kent. Het is dan ook een heel rijk land.”
“Zo heeft Noorwegen met zijn olie-inkomsten zelfs het grootste staatsfonds ter wereld bijeen gespaard. Gemiddeld 120.000 euro per Noor. Twee procenten van alle aandelen en alle vastgoed in de wereld is in handen van dat fonds. Ze hebben hier wel een appeltje voor de dorst. Plus de natuur is hier overweldigend mooi. Zee en fjorden zijn vlakbij. Op een uurtje zitten we al in de bergen. We hebben hier alles wat we willen.”