“Ik ga geen verstoppertje spelen”
TOM BOONEN na zijn eerste overwinning van het nieuwe seizoen
Tom Boonen zei het langs de neus weg, met de glimlach: “Ik stop in Roubaix. Maar
Dat ik heb ik wel geleerd.”
Neen, voorlopig nog Ook na de eerste overwinning van het seizoen is het plan nog altijd om er na Parijs-Roubaix mee op te houden. “Ik ben trots dat ik die beslissing heb genomen.”
never say never. Breaking news?
fake news.
“Pff, een dag duurt hier veertig uur.” Tom Boonen heeft het naar zijn zin in San Juan, maar met korte ritten die pas beginnen in de late namiddag draait een mens al eens met de vingers. Niet met tegenzin ging Boonen zitten voor de internationale media om nog eens toe te lichten waarom hij na een laatste Sunday in Hell de fiets aan de haak hangt.
Je won dinsdag. Waarom zou je over drie maanden al stoppen met wielrennen?
(lacht) “Het waren een hoop omstandigheden bij elkaar. Ik kon nooit stoppen na een seizoen waarin ik door die schedelbreuk niet op niveau was. Dus moest er nog een jaar bij. Maar ik zag mezelf nooit stoppen in de GP Fourmies of zo. Ik wilde alleen stoppen op de piste van Roubaix. Daar ben ik geboren als renner, daar houdt het ook op.”
En dat is definitief?
(lacht) “Never say never. Dat heb ik wel geleerd. Er is altijd twijfel, zeker als je nog goed rijdt zoals ik nu. Dan ga je onvermijdelijk denken: ‘er zit nog meer in de tank’. En het is waar: ik kan makkelijk nog twee, drie jaar voort. Niet op het hoogste niveau, maar wel iets lager. Maar je weet ook: ooit stopt het. En dan kies ik om dat te doen op een hoogtepunt, wanneer ik nog altijd houd van het fietsen.”
Maar niet meer per se van het leven als profwielrenner?
“Oh jawel. Eerlijk: op dit moment is er niks dat me stoort aan profwielrennen. (lacht) Zelfs niet praten met de pers of zo. Reizen, races, ik doe het nog allemaal heel graag. Het is een mooie manier om te leven: de vriendschap, de kamer delen met de ploegmaats, zeveren ‘s avonds aan tafel. Dat is uniek, kan je nergens mee vergelijken.”
Is de affectie voor de Ronde net zo groot als voor Roubaix?
“Dat is anders. Er is maar één Parijs-Roubaix. In Vlaanderen is er de Ronde, E3 Harelbeke, Waregem. We rijden in het Vlaamse voorjaar misschien twintig keer over de Kwaremont. Begrijp me niet verkeerd: ik hou van de Ronde, maar het parcours is niet speciaal: het zijn wegen waar we het héle voorjaar over rijden. Voor alle duidelijkheid: ik ben zelf de laatste om te zeggen dat het alleen maar om Roubaix gaat dit voorjaar. Verstoppertje spelen in het peloton tot 9 april, dat is niet de bedoeling en niet mijn stijl. Dat heb ik dinsdag al getoond. Wanneer ik straks terug naar België ga, probeer ik in elke race een resultaat te halen.”
Ben je bezig met je nalatenschap? Hoe mensen na je carrière over jou zullen denken?
“Ik hoop dat ik mensen heb gemotiveerd. Dat ik een inspiratie ben geweest voor kinderen. Dat is het hoogste wat je als atleet kan teweeg brengen. We zijn niet heel belangrijk, redden geen levens of zo. Maar misschien kunnen we jongens en meisjes inspireren om niet op de PlayStation te spelen, maar naar buiten te gaan en te bewegen. Omdat ze gezien hebben wat ik heb gedaan op de fiets, of hoe ik met tegenslagen ben omgegaan. Ik ken er toch al een paar bij wie dat is gelukt. Gasten als Kwiatkowski en Sagan, dat zijn de eersten van een nieuwe generatie renners die nu grote wedstrijden wint en begonnen is met koersen omdat ze mij hebben gezien. Die komen naar me toe en zeggen: ‘Tom, we hebben destijds ook die northwave schoenen gekocht met regenboogstreeptjes die jij droeg’. Dat is geweldig. En op lager niveau zullen er nog meer zijn.”