“Wou hij als gigolo munt uit haar slaan?”
Breeënaar riskeert 28 jaar cel voor moord met klauwhamer en wurging
“Ze was me gevolgd tot in de slaapkamer, ze zat aan mij. Ik wilde het niet. Toen begon Magda over mijn zieke moeder, dat ze dood evenveel waard was als levend: niets... Toen zijn bij mij de stoppen doorgeslagen, ik ben blijven slaan”, beschreef Breeënaar Vital R. (46) gisteren voor de Tongerse correctionele rechtbank hoe hij op 31 augustus 2014 Magda Moonen (63) uit Neeroeteren met een klauwhamer had toegetakeld en dan met een snoer gewurgd. Moord vindt het parket, dat 28 jaar cel vraagt. Een opwelling, meent de verdediging, niet zonder ‘duwtje’ van de kant van het slachtoffer. “Ik heb iemand gedood en het lichaam ligt nog in de berging.” Met die woorden kreeg meester Michiel Van Kelecom op 2 september 2014 een oude klant aan de lijn toen hij net aan het megaproces tegen de Maasmechelse Aquino-bende ging beginnen. Waarop hij dan maar snel de politie van Bree liet weten dat zijn client onderweg was. “Ik kon er niet mee leven, met wat ik gedaan had. Ik wilde me aangeven”, vertelde Vital R. (46) gisteren zelf voor de Tongerse rechtbank. Wroeging waarbij aanklaagster Van Kelst haar twijfels had: “Onderweg stopt hij wel even bij de goudsmid om haar ketting en oorbellen te verkopen. Voor 115 euro. Want ook in de cel heeft hij geld nodig, he.”
Barbecue
Geld had ook een belangrijke rol gespeeld in die nacht van 30 op 31 augustus 2014. Altijd te weinig, had hij. Maar het was die avond barbecue in R.’s stamcafé en er moest betaald worden voor de pintjes. Zijn moeder gaf niets meer en ook bij een ex-vriendin ving de Breeënaar bot. Maar dan was er toch die vriendin van zijn moeder, waar hij vroeger ging klussen en die onlangs had laten verstaan dat ze kon helpen. “Ik kon het maar proberen. Aan een café in Maaseik heeft ze me het geld gegeven, 50 of 70 euro. Met mijn bankkaart als onderpand, want ik kreeg dinsdag mijn leefgeld.”
Vital had flink gedronken, een vijftiental pinten en drie likeurs wisten de andere klanten. Waarop Magda hem in haar Ligier was komen oppikken. Richting zijn flat in Opitter. Volgens R. had hij haar daar zo snel mogelijk de deur willen uitwerken, maar ze had de hint niet begrepen. “Ik wilde naar bed, had mijn bad laten lopen en een training klaargelegd. Maar ze bleef zagen, over geld. Ik ben toen in de slaapkamer gaan doen of ik een vlag ging ophangen met de hamer.”
Net iets te gemakkelijk vond het openbaar ministerie. “Eerst was het dat hij effectief een vlag ging ophangen, maar daarvoor heb je nagels nodig. En die lagen er niet. Dus wordt het nu ‘zogezegd’. Allemaal om van die voorbedachtheid af te geraken.”
En daarover bestond in de ogen van de aanklaagster geen twijfel. Niet als je eerst iemand slaat en stampt, dan het hoofd inslaat met een klauwhamer, om het werk af te maken door de keel van het slachtoffer dicht te snoeren.
Slagveld
“Mijn stoppen zijn doorgeslagen, ik ben beginnen slaan en heb echt lelijk gedaan. Het was een slagveld. Ik zag haar liggen, kon het niet aanzien en heb haar dan in een deken in de berging gelegd”, noemde R. het zelf. Om dan met de Ligier weer op café te trekken. En de volgende dag niet meer binnen te raken in zijn flat, want zijn huissleutel zat in haar handtas die hij had weggegooid. “Ik heb veel spijt, ook al geloven ze dat niet. Ik had wel gehoopt op een matige straf, zodat ik nog een paar jaar met mijn moeder kan doorbrengen.”
Minder dan 28 jaar vond de aanklager niet kunnen. Niet voor iemand met veroordelingen voor diefstal met geweld, slagen, partnergeweld, drugs. “Iemand die weet dat hij agressief wordt als hij gedronken heeft.” Helemaal godgeklaagd vonden aanklager en burgerlijke partijen dat er geprobeerd werd om de schuld in de schoenen van het slachtoffer te schuiven. “Misschien was het wel andersom, misschien heeft hij wel avances gemaakt. Hij had vroeger toch als gigolo gewerkt. Misschien dacht hij op die manier meer munt uit de situatie te slaan...”
Heilig
De verdediging was duidelijk: geen voorbedachtheid. “Hij heeft gehandeld in een opwelling. R. zegt dat ze zich aan hem opdrong, zijn benen en achterwerk aanraakte. De avances werden kracht bijgezet door over geld te beginnen, zijn zwakke punt. Zelfs buren en familie noemden haar manziek. Ze was daar omdat ze er wilde zijn. Wat doet een vrouw van 63 jaar, met een partner thuis, anders in het holst van de nacht in de woning van een man die 20 jaar jonger is? De druppel is dan de opmerking over zijn zieke moeder geweest, die is heilig voor Vital. Hij is compleet door het lint gegaan.”
Vonnis op 22 februari.