“Django’s verhaal deed me aan dat van vluchtelingen denken”
Film over Belgische jazzlegende Django Reinhardt opent Berlinale 2017
De 58-jarige Madonna bevestigt op Instagram dat ze twee kindjes geadopteerd heeft uit Malawi. De Amerikaanse zangeres is enorm blij met de twee zusjes. “Ik kan jullie officieel meedelen dat de adoptie van de tweelingzusjes rond is en dat ze nu deel uitmaken van de familie. Ik wil iedereen bedanken in Malawi die meehielp om dit tot een goed einde te brengen.” Madonna vraagt de media om het nieuwe gezin de nodige privacy te bieden. De vierjarige meisjes heten Estere en Stelle. Eerder adopteerde de zangeres al twee kinderen uit Malawi, David Banda (11) en Mercy James (10).
Tom Jones samen met Priscilla Presley
Volgens
Britse media zijn
Tom Jones
(76) en
Priscilla
Presley (71) goed op weg om een koppel te worden.
Vorig jaar in april verloor Jones zijn vrouw Linda, met wie hij 59 jaar getrouwd was. Hij heeft toen veel steun gehad van Priscilla (71), de ex van wijlen Elvis. Een bron vertelde aan The Sun: “Ze zijn verliefd maar doen het rustig aan. Het is nog pril maar ze schieten uitstekend met elkaar op.” Tom en Priscilla kennen elkaar al van in de tijd dat ze met Elvis getrouwd was. Sindsdien hebben ze contact met elkaar gehouden.
Hoewel er quasi geen Belgen in de schijnwerpers staan tijdens het 67ste Filmfestival van Berlijn, was de openingsfilm gisteravond toch zeer Belgisch gekleurd. ‘Django’, de debuutfilm van de Franse scenarist en producer Etienne Comar handelt immers over de Belgische zigeuner en jazzlegende Django Reinhardt. En onze Naamse trots Cécile de France speelt de tweede rol naast hoofdrolspeler Reda Kateb. De in Henegouwen geboren Django Reinhardt (1910-1953) was een van de belangrijkste figuren uit de Europese jazzwereld en de peetvader van de gipsy swing. Hij werkte met Stéphane Grappelli, Duke Ellington en zelfs Bobbejaan Schoepen. Reinhardt werd een inspiratie voor de hele wereld en immens beroemd in Amerika. In Hollywood probeerde Johnny Depp, zelf een bewonderaar van het zigeunerleven en de zigeunerjazz, een biopic over hem te maken. Maar dat project ging uiteindelijk niet door. De rechten kwamen vrij en Etienne Comar greep zijn kans.
Nazi’s
Toch kan je de Berlinale-openingsfilm ‘Django’ amper een echte biopic noemen, omdat de film slechts twee jaar uit het leven van de muzikant beschrijft, en dan vooral 1942. Dat was dan wel een heel belangrijk jaar voor Django. Hoewel de nazi’s tijdens WO II de zigeuners viseerden zoals ze dat met de joden deden, wilden ze wel dat Reinhardt kwam spelen in Duitsland. Django vertikte dat en verkoos te vluchten. Dankzij een Luftwaffe-officier, die een grote jazzliefhebber bleek te zijn, kwam hij heelhuids uit dat avontuur.
Dat juist de vlucht van Django voor de nazi’s het onderwerp is geworden van een film uit 2016, zal wel geen toeval zijn. “Ik ben geen fan van biopics,” vertelt Django-acteur Reda Kateb in Berlijn, “maar ik hield wel van de aanpak van Etienne. Het raakte me enorm dat hij niet alleen de genocide op de zigeuners wilde belichten, maar ook dat hij zich vragen stelde over de plaats die we nomadische werelden en culturen geven. De mensen uit die culturen krijgen immers steeds minder plaats in de wereld van vandaag.”
Mix van culturen
Regisseur Etienne Comar besefte snel dat er parallellen waren tussen dat specifieke verhaal over Django en onze moderne tijd. “Ik wilde eerst en vooral een artiest tonen tijdens een complexe periode uit de geschiedenis”, zegt hij. “Maar toen ik de film construeerde, dacht ik meteen aan de vluchtelingen van vandaag en hoe men migratie zomaar niet onder controle krijgt. De film gaat ook over de vrijheid die muziek geeft. Kunst is vaak het eerste dat aangevallen wordt door totalitaire regimes. Zo wilden de nazi’s wilden de jazz aan een reeks regels onderwerpen, omdat die muziek het resultaat was van een mix van culturen. Maar de jazz kon enkel maar bestaan door die andere culturen.” ‘Django’ wordt in mei in de Belgische zalen verwacht.