“Ik wilde dat Zuhal slimmer werd dan ik”
PAPA DEMIR IS APETROTS OP ZIJN DOCHTER
Kersvers staatssecretaris Zuhal Demir beleefde gisteren een hectische eerste werkdag. Onze reporters volgden haar de hele dag: van ’s morgens vroeg bij de kapper en de koning, tot bij de vlaai ’s avonds thuis in Genk. Haar ouders zijn apetrots op hun dochter: “Ik heb altijd gewild dat ze slimmer zou worden dan ik", zegt papa Kemal.
Niemand die er ook maar aan twijfelt dat Zuhal Demir zal slagen waar Elke Sleurs tekort schoot: zich in het nieuws werken. Tijdens de persconferentie van donderdagavond waren de camera’s nog gericht op haar blote rug (en blauwe beha). “Echt?”, vraagt ze een dag later verbaasd. “Die beelden heb ik niet gezien.” We volgden de nieuwe staatssecretaris van N-VA op haar eerste werkdag. Van de kapper in Brussel naar de eedaflegging, tot thuis, bij de familie in Genk.
Bij de kapper Zuhal Demir trekt naar het partijsecretariaat aan de Koningstraat in Brussel, waar een kapper en een visagiste haar opwachten. “Ik heb me donderdagavond nog snel wat kleren (een zijde blouse, strakke zwarte broek, laarsjes met naaldhakken, nvdr.) laten brengen door mijn zus. Ik ben in Brussel blijven slapen, de partij vreesde dat ik anders niet op tijd bij de koning zou zijn.”
Maar nog voor ze goed en wel haar jas op de grond heeft gezwierd, moet ze alweer naar beneden. Radio 1 staat met een zendwagen voor de deur. Of ze niet beter tegen schenen kan schoppen dan besturen, wil de journalist weten. En hoe haar relatie met Sarah Smeyers is, de topfavoriete uit OostVlaanderen die het niet werd. “We hebben nog samen gestudeerd”, reageert Zuhal, die overal een antwoord op heeft. Ook over gelijkekansenorganisatie Unia. “Soms val ik van mijn stoel als ik hoor waar ze mee bezig zijn”’, zegt Zuhal die nu zelf bevoegd is voor Gelijke Kansen. “Zwarte Piet? Vacatures alleen voor vrouwen? Is dat gelijke kansen? Ze lijken me meer en meer een moraliserende instelling. Ik ga met Liesbeth Homans en met mijn Waalse collega bekijken wat hun rol is.” De toon is gezet, wordt ongetwijfeld vervolgd in x-aantal afleveringen. Zoek naar een auto Zuhal Demir is weer bij de kapper en de visagiste. Die krijgen welgeteld tien minuten om haar op te tutten. Dat doen ze met twee tegelijk. Om 8 uur moet ze al bij premier Michel zijn en om 8.30 uur bij de koning. “Zuhal, waar zijn de sleutels van je auto?”, vraagt woordvoerder Bram Bombeek. “Oh, ik heb mijn auto donderdagavond meegegeven aan Michael (een andere woordvoerder, nvdr.)”, reageert Zuhal. Waarop Bram nog snel op zoek moet naar een wagen. “Ik denk dat we een Wouter Van Besieneke gaan doen”, voorspelt hij. De Groen-voorzitter liet zich ooit bij de koning afzetten in een roestbak en haalde daar de geschiedenisboeken mee. Bram denkt een autootje van een onthaalmedewerkster te kunnen bemachtigen, maar zelfs dat plan mislukt. Toch blijft Demir rustig. Uiteindelijk blijkt dat collega Johan Van Overtveldt zijn chauffeur kan sturen.
Bij de premier
Zuhal Demir moet langs rechts instappen in de auto. “Protocol, mevrouw Demir”, legt de chauffeur uit. “Zeg maar Zuhal”, reageert de Genkse meteen. “Doe maar gewoon.” Premier Michel wacht haar op in zijn ambtswoning en legt haar uit dat ze onder minister Jan Jambon valt en niet onder de voogdij van Van Overtveldt zoals haar voorganger Sleurs. “Jambon is ook mijn politieke vader”, zegt Demir achteraf. “Bovendien is hij ook opgegroeid in Genk. Ik heb Michel gewoon met Charles aangesproken tot ik hoorde dat anderen dat met ‘premier’ deden.”
De eedaflegging
Zuhal Demir rijdt met de premier naar het koninklijk paleis. Ze draagt de rode mijnwerkersdoek rond haar pols. De koning heeft blijkbaar al deze krant gelezen, want hij weet meteen waarom ze dat doet. “Ik ben een mijnwerkersdochter, ik wil hiermee een statement maken”, zegt Zuhal. “Mijn vader knoopte die doeken voor zijn mond tegen het stof. Hij had er zo een aantal, ook grijze. Maar ik vond de rode mooier. Een zakdoek is voor ons ook een geluksbrenger. ‘Bel naar de koning, want ik wil mee’, zei mijn vader”, lacht Zuhal. “Ik heb hem uitgelegd dat dit niet zomaar ging. Enfin, ik moet thuis de groeten doen van de koning.”
Eerste ministerraad Zuhal Demir wandelt naar de Wetstraat 16, richting eerste ministerraad. “Om kennis te maken met mijn collega’s, want ik heb nog niets op de agenda staan. Ik kijk uit naar mijn ontmoeting met Kris Peeters. Ik ga hem meteen drie kussen geven én ik ga naast hem zitten”, lacht ze. Ze heeft Peeters namelijk al een paar keer serieus op de zenuwen gewerkt. De voorziene drie kussen worden er één. Jammer genoeg buiten het oog van de pers. “Ik zat naast Theo Francken op de ministerraad, maar dat wil de premier niet. Geen twee keer jong geweld naast elkaar”, lacht ze ach-
teraf. “Maggie (De Block, nvdr.) is blij met mij. Dat brengt wat meer schwung in die ministerraad, zegt ze. En François Bellot had paarden als screensaver, daar heb ik ook naar gevraagd. Koen Geens ken ik van mijn studententijd in Leuven. Ik heb als studentenvertegenwoordiger met professor Geens aan de hervorming van master en bachelor gewerkt.” Sleutels van Sleurs Zuhal Demir krijgt ergens hoog in Brussel Noord de sleutels van het kabinet van Elke Sleurs. Haar medewerker heeft vlaai en een mand vol Limburgse streekproducten bij voor haar voorgangster. Het nieuwe kantoor van Zuhal Demir heeft in elk geval een fantastisch uitzicht op de skyline van Brussel.
Hier wordt pas duidelijk hoe versnipperd de bevoegdheden van Elke Sleurs wel waren. De ene medewerker is bezig met armoede, de andere met parkeerkaarten voor gehandicapten, nog iemand anders met een grootstad. Het kabinet lijkt zeer dun bemand en in de bevoegdheden zit geen enkele logica. “Ik zal mijn prioriteiten moeten stellen”, besluit Demir. Onderweg naar Genk “Ik heb alweer bijna 300 sms’jes gekregen”, zegt Demir onderweg naar Genk. “Ook van André Flahaut. Jo Vandeurzen heeft me proberen te bellen en Wim Dries ook.” Dries wil even langskomen in Genk.
Vlaai met Wim Dries Thuis in Genk Genk staat staat haar vader der klaar klaar met vlaai, ai, thee thee en en koffie. Wim Wim Dries Dries welkom. “Staatssecretaris? ecretaburgegaat De burgemeester gaat voor”, lacht cht vaemal. vader Kemal. “U bent inn het het echt nog og een fijnere-
is is burgemeester dan ik dacht.” Dries heeft een mand fair tradeproducten bij. Broer Ünsal komt van bij het nieuwe huis van Zuhal. Hij is ingenieur, maar ook klusjesman voor zijn zus. “Vandaag doe ik niks”, zegt Ünsal. “Want ik ben jarig.” jarig.” Vader Kemal verwijst bij het aansnijden van de taart naar een vorige eedaflegging van zijn dochter. Niet bij de koning, maar in het parlement. “Toen zijn we zonder eten teruggekomen”, herinnert hij zich nog levendig.