De kleine wereld

Terwijl ik in bed lig te lezen, hoor ik een zacht getik. Vlak voor het in slaap vallen wil een mens geen geluiden horen die hij niet kan thuisbrengen. Even later opnieuw: ‘tik’, ‘tik’. Als ik het nachtlampje wil uitknippen, zie ik een lieveheersbeestje tegen de kap vliegen en dan naast een stapel boeken landen. Het insect vouwt zijn vleugeltjes dicht en komt tot rust.

Het lieveheersbeestje en ik, wij maken ons beiden klaar voor de nacht.

* * *

Wanneer ik opsta is het insect verdwenen. Zijn dag is vroeger begonnen dan die van mij.

Op de vensterbank waar zijn soortgenoten vaak gaan zitten, zie ik hem niet. Ook niet op het raam.

Wat kwam het beestje bij me doen net vóór onze reis door de nacht?

* * *

Vanuit de slaapkamer kijk ik naar de tuin, geen enkele molshoop te zien. In de krant stond iets over een mollenplaag. Andere jaren heb ik ook last gehad van een pokdalig grasveld.

Afgelopen zaterdag vertelde buurvrouw Gerda dat het bij haar zo erg is dat een mollenvanger is moeten komen. De man ving een mol, gaf goede raad, maar de blinde dieren blijven hun weg naar haar gazon vinden. Waarom mijn gras dit jaar gevrijwaard bleef? Ik moest haar het antwoord schuldig blijven.

* * *

Terwijl ik me na de douche afdroog, hoor ik de muziek van regendruppels op de dakpannen. De melodie wordt door een opvallend geluid onderbroken - een intens gefladder. Een vogel in nood?

Onder het raam zie ik hoe een merelvrouwtje in de volgelopen regengoot een badje neemt. Ze beweegt haar lichaam op dezelfde manier als ik daarnet in de douche. Ik hou me stil en geniet. Een deur staat even open tussen mijn samenleving en de kleine wereld van deze geheimzinnige levensvorm.

* * *

Beneden staan de honden opgewonden op me te wachten. Onze oude viervoeter wil dringend naar buiten. Ze heeft cataract in één oog, is potdoof en heeft ’s ochtends last van stramme poten.

Vroeger deed ze haar boodschap in een hoek van de tuin, maar dat lukt haar nu niet meer zo goed. Wij vinden het moeilijk om haar op haar oude dag nog te disciplineren, en laten haar daarom maar begaan.

De jonge hond is wel nog goed ter been, maar begrijpt natuurlijk niet dat zij iets niet mag doen wat de oudere wel is toegestaan.

We zijn gelukkig met vier om aan het eind van de dag de kakjes op te ruimen, maar omdat we in de winter niet veel tijd in de tuin doorbrengen, blijven de landmijnen vaak langer liggen dan wenselijk.

* * *

De krant berichtte enkele dagen geleden opnieuw over de mollenplaag en wat mensen ertegen kunnen beginnen. Heel wat traditionele oplossingen blijken niet te werken. Maar een aantal waarvan ik nooit had gehoord zijn wel doeltreffend.

Zo kunnen mollen blijkbaar niet tegen de stank van hondenkakjes. Mysterie opgelost. Misschien wil buurvrouw onze hond een weekje lenen?

* * *

Dit jaar lieten de sneeuwklokjes lang op zich wachten voor ze het hoofd boven het gras uitstaken.

Ik had vorig jaar een tuintip gevolgd en een bos sneeuwklokjes uit de grond gehaald, de stengels van elkaar gescheiden en ze verspreid in het gazon geplant. Omdat de bloemen lang geen teken van leven gaven, vreesde ik dat de plantoperatie mislukt was.

Maar vorige week waren ze terug, verspreid in het gras als sterren in de hemel. Ze lachen me elke ochtend toe als ik de wereld instap.

* * *

Nu zullen wij jou het mysterie van jouw leven verklappen: in het gras op de frambozenhelling ligt de sleutel tot alle geheimen. Edith Södergran (1892-1923), ‘Bomen uit mijn kindertijd’

* * *

Drie dagen achter elkaar zat een dikke spin op me te wachten als ik m’n handen ging wassen.

Elke keer schrok ik me een hoedje wanneer ik het licht aanknipte en hem in de wastafel naar me zag staren. Hij trok nerveus zijn pootjes bij. Zijn angst in gelijke verhouding tot die van mij.

De deur tussen de kleine mensenwereld en de grote wereld van sneeuwklokjes en lieveheersbeestjes stond weer even open.

Good luck en tot ziens.