“In het mobiliteitsbeleid blijft alles ondergeschikt aan Koning Auto”

Deze week heeft de Fietsersbond en zijn Franstalige tegenhanger de resultaten bekendgemaakt van een enquête onder 7.000 respondenten. Daaruit blijkt de noodzaak van een andere fiscaliteit en een betere infrastructuur. Mikaël Van Eeckhoudt: “In 2016 werd 3 miljard euro geïnvesteerd in bedrijfswagens en slechts 100 miljoen euro in fiscale voordelen voor fietsers.” Andere conclusie: 67% van de ondervraagden voelt zich onveilig op de fiets.

Iedere keer dat iemand mij vraagt of ik met mijn dochter Lisa, 9 jaar, en mijn zoon Anton, 7 jaar durf te fietsen, antwoord ik ja. Dan volgt meestal de vraag of ik hen alleen naar school, 700 meter verderop, zou laten fietsen. Mijn kinderen zijn al best rijvaardig, maar dan denk ik aan die enkele kruispunten die zij op weg naar school moeten oversteken. Veilig is de weg geenszins. Dan antwoord ik dat ik ze nog niet alleen naar school durf te sturen. In 2015 gebeurden er op onze wegen 9.315 fietsongevallen, waarvan 993 zeer ernstig waren. Het dodelijke fietsongeval dat eerder deze week voor de schoolpoort van het Sint-Lodewijkscollege in Brugge plaatsvond, laat ons toe om nu al te voorspellen dat 2017 geen goed jaar zal zijn op het vlak van verkeersveiligheid voor (jonge) fietsers. Omdat de meeste ongevallen voorspelbaar zijn.

De oorzaken van die ongevallen zijn inderdaad bekend: onveilige fietspaden, onoverzichtelijke kruispunten, geen ruimte voor fietsers, geen onderhoud, verkeerd ingestelde verkeerslichten, verdwijnende fietsoversteken! Bij ieder fietsongeval staat er iemand te zwaaien met fluo- en helmplicht, maar men besteedt opvallend weinig middelen en energie om de oorzaken van die onveiligheid aan te pakken. Wie een gat in zijn dak heeft, koopt toch geen paraplu maar herstelt zijn dak, toch? De ambitie van minister Ben Weyts is om 100 miljoen euro samen te rapen om in te zetten op fietsbeleid. Is dit streefcijfer eigenlijk wel ambitieus? Laat ons met de gemeente Utrecht vergelijken. De stad telt ongeveer 400.000 inwoners en investeert 186 miljoen euro op 4 jaar enkel in fietsbeleid. Dit stelt een jaarlijks investeringsbedrag voor van 116 euro per inwoner. Dat is de maatstaf van de Utrechtse ambitie. Indien de Vlaamse regering erin slaagt om de kaap van 100 miljoen te halen, dan is dat 17 euro per Vlaming. Dat is de maatstaf van de Vlaamse ambitie. Willen wij het Utrechtse niveau evenaren, dan moet de regering bijna 700 miljoen euro per jaar investeren in haar fietsbeleid. Welke conclusie kunnen wij hieruit trekken? De huidige regering denkt veel, communiceert zeer goed maar hakt geen knopen door. Ik geloof minister Weyts wanneer hij van de zondagsfietser ook een dagelijkse fietser wilt maken. Maar het huidige mobiliteitsbeleid is een en-en-beleid waarbij er geen keuzes worden gemaakt, waarbij de alternatieven altijd ondergeschikt blijven aan Koning Auto: doorstroming is heilig, parkeren is een grondrecht. Het is in deze omstandigheden onmogelijk om een toekomstgerichte mobiliteitsvisie uit te werken. Het wordt dus koffiedik kijken of mijn kinderen alleen met de fiets op pad zal kunnen zonder dat ik bang moet afwachten of zij heelhuids weer zullen thuis komen. Als er verder gegaan wordt met het huidige ritme aan maatregelen en investeringen zal ik er allerminst gerust in zijn.