“Slachtoffer terroriseerde gezin”
AANKLAAGSTER: doodslag in Kerkom was uitgelokt
Pure terreur moet het in huis geweest zijn, daar in Kerkom. Klappen, vernedering en agressie waren dagelijkse kost voor Antonina G. (55). Nadat haar Kirgizische echtgenoot Eduard (56) zijn gebruikelijke rantsoen van 18 halve liters bier met pillen had binnengekapt. Tot ze hem in de nacht van 4 op 5 april 2013 doodsloeg en in het kanaal dumpte. Zelfverdediging, klonk haar advocaat vrijdag voor de Hasseltse rechtbank. Vrijspraak wil hij. Net te ver, voor het parket, dat wel toegaf dat het slachtoffer de feiten heeft uitgelokt. In het Albertkanaal in Hasselt had de 55-jarige Russische uit SintTruiden het lichaam van haar man gegooid. Met opgetrommelde hulp van het (illegale) lief van haar dochter. Moeizaam hadden ze hem die nacht in het water gekregen en onder bleef hij al helemaal niet. “Antonina heeft zich dan uitgekleed en is het lichaam nog nagesprongen om het te doen zinken”, beschreef de aanklaagster, die ook weinig fraaie woorden voor het slachtoffer overhad. “Er waren veel spanningen, veel agressie. Het was een gezin dat onder grote druk leefde. Vooral door de dronkenschap en het medicijngebruik van Eduard Gorodushkin. En het feit dat hij zich stoorde aan zijn inwonende stiefdochter, haar partner en baby.”
Lange mouwen
De Rus vond dat het jonge gezin op zijn kap leefde, hoewel hij zelf werkloos was en het zijn vrouw was die zorgde voor het inkomen als huishoudhulp. “Klanten waar ze poetste, vertellen hoe Antonina zelfs in de zomer lange mouwen droeg om de blauwe plekken te verbergen.”
Koelkast
Sinds 2003 woonden het Kirgizische koppel in Sint-Truiden, samen hadden ze één zoon (die 12 jaar was toen zijn vader stierf). “Ik heb mijn man nooit willen doden. Die nacht was hij dronken. Zoals altijd. Ik probeerde hem kalm te krijgen, ik wou gewoon even rusten omdat ik die dag hard gewerkt had. Hij trachtte mij te wurgen, ik smeekte Eduard: Laat ons wat eten, ik heb vandaag nog niets gehad. Toen ik iets wilde nemen, gaf hij me onverwacht een slag met de koelkastdeur. Ik viel en zag hem met een mes op mij afkomen. Ik deed alles om weg te komen, maar er was geen ruimte. Ik greep naar alles om me heen om me te verdedigen.” Een hamer had ze gevonden, tussen twee keukenkasten. En toen hij uithaalde met het mes, zou zij geslagen hebben. “Hij werd alleen nog agressiever. Ik heb dan met twee handen, met volle kracht geslagen. Mijn man is op de grond gevallen en ik ben in shock naar boven gelopen.”
Vreemd vond de aanklaagster dat de schedel van Eduard achteraan was ingeslagen. Maar toch gaat het openbaar ministerie niet meer voor moord, zelfs niet doodslag maar wel: uitgelokte doodslag. Een zeer uitzonderlijke vordering, die zegt dat de dood van Eduard uitgelokt is door zijn eigen zware gewelddaden. “Hij terroriseerde dat gezin.”
Cocktail
Vijf jaar vraagt het parket voor Antonina G., twee jaar tegen het lief (30) voor verberging van het lijk. Een deel van het pad was zo voor de verdediging al geëffend, maar meester Bert Vanmechelen benadrukte dat hij resoluut voor de vrijspraak gaat: “Want dit was wettige zelfverdediging. Na een walgelijke cocktail van onderdrukking. Zeven keer is Eduard getrouwd geweest, drie kinderen heeft hij. Maar kijk, hier staan geen burgerlijke partijen. Eén dochter zei letterlijk: Papa verdiende te sterven, hij heeft ons leven allemaal verziekt. Vijf jaar heeft de man in een strafkamp in Siberië gezeten, dat krijg je niet voor de diefstal van een gsm.”
Grote behoefte
Niet dat het slachtoffer zelf de gemakkelijkste jeugd heeft gehad, met ouders die elkaar ontmoet hebben in de cel en de plaat poetsten toen hij 10 jaar was. En er waren ook de mooie momenten in het huwelijk geweest. “Maar de laatste drie, vier jaar liep het zwaar uit de hand. Het ging zo ver dat het gezin in beurtrol wakker bleef om te voorkomen dat hij de gaskraan opendraaide om hen op te blazen. Zijn eigen zoon stampte hij zo hard dat die niet kon meedoen aan de turnles. Hij kroop zelfs bij zijn echtgenote in bed en deed zijn grote behoefte om haar te pesten. Nee, deze vrouw treft geen schuld.” Vonnis op 24 maart.