”Zeker niet tornen aan democratische controle op de structuren”

Wordt vervolgd, zo schreef UHasselt Rechtendecaan Johan Ackaert verleden week in zijn opinie over “de geldstroom van de intercommunales.” En zo geschiedde.

Aanvankelijk liepen politieke partijen elkaar over de voeten met voorstellen van hoe het anders en beter kan. Heel wat intercommunales kunnen worden opgedoekt of zelfs geprivatiseerd, stelde Open Vld. Alleszins is een periodieke doorlichting aan de orde. Een groot energienutsbedrijf, zo stelde N-VA voorop. Kan 100 miljoen besparen. Een idee dat we steunen, zei sp.a. Trouwens een idee van Freya Van den bossche in de vorige legislatuur, voegde men snel toe. Oefening is al bezig, stelde CD&V. Intussen is de focus opnieuw verschoven. Van de bestuurdersvergoedingen bij intercommunales en hun dochterbedrijven en ‘de schnabbels’ van sommige politici in private bedrijven ging het al snel over de verloning van het operationele management. Er zou meer transparantie moeten komen inzake de vergoedingen van de directieleden. 450 000 euro per jaar of was het 593 000 euro, niemand die het blijkbaar wist of weet, op een aantal betrokkenen na. Een uitbreiding van de Code Buysse dringt zich op: informatie vrijgeven in het jaarverslag. Peanuts met de miljardenstromen naar de gemeenten, gaat het intussen verder. En zo verplaatste het debat over intercommunales zich de afgelopen week opnieuw van personen die zich, volgens sommigen, zouden verrijken, naar de gemeenten. Gemeenten als aandeelhouder in vennootschappen en tussenvennootschappen strijken grote dividenden op. Monopoliewinsten? Misschien, maar intussen wel een levensnoodzakelijke bron van inkomsten voor vele gemeenten geworden. Het alternatief, ach ja u raadt het al: het verhogen van de gemeentebelastingen, maar zo hoor ik u ook denken, wel een verlaging van mijn water- en energiefactuur… Het beeld van communicerende vaten duikt dan onvermijdelijk op. Of toch niet volledig. Want niemand lijkt intussen te betwisten dat het beter of minstens eenvoudiger kan. Een verhoging van de efficiency van deze semi- en pseudo-overheidsbedrijven? Moet kunnen, in ieder geval voorstellen genoeg vandaag en zelfs berouw en smarten. Toch een belangrijke suggestie bij dit alles. Laat ons zeker niet tornen aan de democratische controle op de structuren. Integendeel, er moet een sterk of een versterkt toezicht zijn en bovenal een regelmatige benchmarking met maximale transparantie zodat de publieke en de private nuts- en netwerkbedrijven daadwerkelijk geprikkeld worden. Zoniet is men water naar de zee aan het dragen en dreigt de intercommunale-saga in een never-ending story te eindigen.

Een uitbreiding van de Code Buysse dringt zich op: informatie vrijgeven in het jaarverslag