“Ik weet niet of ik wel nog in de politiek wil stappen”

BRUSSEL - “Ik kom uit een politiek nest en was altijd geïnteresseerd in politiek. Maar ik weet niet of ik nog wel in de politiek wil stappen. Er is weinig respect voor onze politici, men kijkt enkel nog naar wat er niet is, men wacht op de eerste fout van

Karel Van Eetvelt is helemaal relaxed. Het heeft te maken met de krokusvakantie, heel het land zit in een lagere versnelling. Maar ook met de vakantie die hij net achter de rug heeft. Karel Van Eetvelt: “Ik heb daar nu al een paar jaren werk van gemaakt. Januari is een heel drukke maand. Omwille van het werk. En omwille van de vele recepties. Ik ga nog enkel naar de recepties waar ik moet spreken. Naar andere recepties ga ik niet meer. Toch ben ik op zo’n 30 recepties geweest. Vaak is dat ’s avonds. Dat is heel vermoeiend. En daarom ga ik nu elk jaar in het begin van februari een week met vakantie.”

En wat hebben al die recepties u dit jaar geleerd?

“Dat de sfeer bij de ondernemers stukken beter is dan vorig jaar en al helemaal dan twee jaar geleden. Neen, dit is is geen exacte wetenschap. Maar het is toch een goede thermometer. De mensen zijn veel opgewekter, kijken met meer optimisme naar de toekomst. Uiteraard is dit een gevolg van de betere economische conjunctuur. En als er toch wat klachten zijn, dan gaat het over het feit dat ze te veel werk hebben en zich afvragen hoe ze voldoende goed en gemotiveerd personeel gaan vinden. Dat zijn positieve zorgen. Ook heel opvallend was dat men beduidend minder negatief is over onze politici.”

Misschien is dat ondertussen

opnieuw veranderd met al die heisa rond de intercommunales en hun privaatrechtelijke dochters waar dikke zitpenningen worden betaald.

“Neen, dat denk ik niet. Ik ga heel veel fietsen. Dat doe ik met allerlei soort mensen. Daarna gaan we natuurlijk ook een pintje drinken. Dan wordt er over van alles gepraat. Soms ook over politiek. Maar over de intercommunales heb ik weinig gehoord. De discussies over die intercommunales hebben in feite enkel aangetoond dat politici vooral met zichzelf bezig zijn. En dan stel ik mij de vraag of het establishment er wel goed aan doet om elkaar de duvel aan te doen. Politici claimen in naam van het volk te spreken. Ze doen dat niet. Ze praten over zichzelf en niet over wat er toe doet.”

Wat doet er toe?

“Voor ondernemers is dat nu het vinden van voldoende medewerkers en fiscale stabiliteit.”

Hoe kan de overheid de bedrijven helpen om voldoende goed en gemotiveerd personeel te vinden?

“Ik denk niet dat dit echt een taak voor de overheid is, maar meer voor de

werkgeversorganisaties. We zien dat men in bepaalde sectoren vooral buitenlanders probeert aan te trekken en daarbij werkt met speciale statuten. Dat is met name het geval in de bouw, transport en de zorgsector. Anderzijds heb je de klassieke Vlaamse ondernemers die vooral via het eigen netwerk mensen proberen te vinden die dichtbij wonen, maar geen offensieve strategie hebben om goede medewerkers te vinden. Bedrijven die zich het eerst aanpassen aan de nieuwe omstandigheden en noden, ook van de medewerkers, zullen het gemakkelijkst mensen vinden. Werkgeversorganisaties moeten hen daarbij helpen.”

U heeft het ook over fiscale stabiliteit.

“Er is ongerustheid omwille van de vele ballonnetjes die in dat verband worden opgelaten. Ik heb het dan over de hervorming van de vennootschapsbelasting, de eventuele invoering van een meerwaardebelasting, de afschaffing van de notionele intrestaftrek. Er moet snel duidelijkheid komen. Fiscale stabiliteit is heel belangrijk voor wie onderneemt.”

We mogen aannemen dat Unizo voor een hervorming van de

vennootschapsbelasting is.

“Men heeft het over een budgetneutrale hervorming. Dat houdt in dat er winnaars en verliezers zullen zijn. Daarnaast spreekt men over de invoering van een meerwaardebelasting. Dat zou dan wel betekenen dat de globale fiscale druk toeneemt. Dat willen we niet.”

Mocht u voor het zeggen hebben, hoe zou u de vennootschapsbelasting hervormen?

“Ik zou in fases werken en beginnen met een verlaging voor de KMO’s, gecompenseerd door de afschaffing van een aantal aftrekposten. Bij een verlaging tot een aanslag van 20 procent zou dat volgens onze berekeningen de overheid 300 miljoen euro kosten. Maar we moeten uiteraard eerst afwachten wat dat voor resultaten geeft op het terrein. Zijn die positief, dan kan men het in een tweede fase uitbreiden naar de grotere bedrijven. Hoe dan ook zou ik de notionele intrestaftrek niet afschaffen.”

De drijfveer achter de invoering van een meerwaardebelasting is meer fiscale rechtvaardigheid.

“Iedereen is voor meer fiscale rechtvaardigheid. Ook ondernemers die vinden dat het niet kan dat multinationals minder belastingen moeten betalen dan zij. Maar ik vertrouw onze politici niet. Waar zit de logica in het CD&V-voorstel? Iedereen is vragende partij naar meer investeringen. Dat is goed voor de tewerkstelling. Er is ook nog nooit zoveel geld beschikbaar geweest om te investeren. Maar waarom zou men het doen? Want wat CD&V voorstelt, is dat wie het meeste investeert en risico’s neemt en daarmee een meerwaarde realiseert, extra belast wordt. Die meerwaardebelasting, dat is een jaloezieheffing.”

In Nederland is er een meerwaardebelasting.

“In ons land is er geen meerwaardebelasting omdat vermogens hier op een andere manier worden belast. Zo is de roerende voorheffing in een paar jaar tijd verdubbeld naar 30 procent. We staan in de Europese top drie qua belastingen op vermogens. In Nederland is er inderdaad een meerwaardebelasting. Maar vermogens worden er in hun totaliteit minder belast dan in België. Ik ben dus vragende partij naar het Nederlandse systeem. Ik herhaal het, die meerwaardebelasting is een jaloeziebelasting. Marc Coucke steekt de ogen uit. Maar er zijn niet zo heel veel Marc Couckes. Bovendien heeft hij niet persoonlijk gecasht, de meerwaardebelasting van de CD&V slaat dus niet op hem. Op wie dan wel? Bovendien heeft Marc Couckes bedrijf dat geld opnieuw geïnvesteerd. Daar worden we met zijn allen veel beter van dan gewoon nog maar eens wat belastingen heffen.”

Hoe kijkt u naar de tendens van toenemend protectionisme?

“Ik merk dat het wel degelijk leeft onder de ondernemers. Her en der gaan er stemmen op voor een afscherming van de eigen markt. Dat is vooral het geval in sectoren die grote concurrentie ondervinden vanuit Oost-Europa, omdat die concurrentie niet altijd even correct verloopt. Ik hoor ook dat er vraagtekens gezet worden achter het CETA-handelsakkoord met Canada en het op stapel staande TTIP-handelsakkoord met de Verenigde Staten. Er is angst voor alles wat vreemd is en angst voor de razendsnelle technologische evoluties. Wanneer men dan ook nog eens hoort dat 60 procent van de huidige jobs over tien jaar niet meer zal bestaan, dan krijgt iedereen schrik.”

Indien ondernemers over iets ongerust zijn, dan is het over de vraag waar ze voldoende personeel gaan vinden De meerwaardebelasting die de CD&V voorstelt is niets anders dan een jaloeziebelasting

En dan wordt het ieder voor zich.

“In mijn toespraken roep ik de mensen altijd op om niet in de val van het populisme te trappen. Mijn toespraken zijn bij wijze van spreken geschiedenislessen waarin ik aantoon welke belangrijke toegevoegde waarde Europa en haar vrije markt voor ons hebben. Want wanneer wij onze grenzen sluiten voor anderen, gaan ook zij dat doen. Dat zou catastrofaal zijn voor ons omdat we leven van de export.”

Als gedelegeerd bestuurder van Unizo zit u ook in de Groep van Tien . Er is een loonakkoord voor dit en volgend jaar. Maar wat staat er nog op de agenda van de sociale partners?

“Zoals we eerder afspraken moeten we de invoering van het eenheidsstatuut arbeiders-bedienen evalueren. We zijn ook nog altijd vragende partij naar een herenakkoord omtrent het stakingsrecht. En we moeten het ook hebben over een verdere modernisering van het arbeidsrecht.” Met dit laatste bedoelt u waarschijnlijk meer flexibiliteit.

“Ik vind dat we als sociale partners samen moeten nagaan welke de gevolgen zijn van digitalisering en robotisering op de tewerkstelling op korte en lange termijn. We moeten de zaken ook bekijken vanuit het oogpunt van de consument. Dat is geen gemakkelijke oefening. Daarom moeten we vooral kijken naar wat er op het terrein gebeurt. Elke werknemer is ook een consument. Als werknemers willen we liefst vaste uren, dan kunnen we ons gemakkelijker organiseren. Maar als consument vragen we om flexibiliteit. Wanneer we bijvoorbeeld iets kopen via het internet, dan willen we dat dit zo snel mogelijk wordt geleverd. Dat kan wel alleen als er ook voldoende flexibiliteit is langs de aanbodzijde. Als werkgevers vragen we meer flexibiliteit en willen we met freelancewerk kunnen inspelen op de vraag. De vakbonden zijn dan weer voor een rigider kader. Dat is dus een moeilijke discussie.”

We kunnen ons voorstellen dat ook de evaluatie van het eenheidsstatuut arbeiders-bedienden voor discussie zal zorgen.

“Ik vrees van wel. Bij de invoering van het eenheidsstatuut is, tegen onze zin in, de proefperiode afgeschaft. Die liet ondernemers toe om werknemers die niet voldoen op korte termijn en met een heel lage kost op te zeggen. Nu zijn de opzegtermijnen langer en de opzegkost duurder. Maar wat stellen we vast? Om die langere opzegtermijnen en hogere opzegkost te voorkomen, werken de KMO’s meer met interimcontracten en speciale statuten. Het aantal nieuwe aanwervingen via interim-contracten is bij onze leden met een derde toegenomen. Dat was niet de bedoeling. Daarom zijn we vragende partij naar een invoering van de proefperiode.”

Waarom slagen werkgevers en vakbonden er maar niet in om een herenakkoord over het stakingsrecht te sluiten?

“We hebben vorige zomer lang gediscussieerd over zo’n herenakkoord. Maar helemaal op het einde zijn de discussies afgesprongen. Zij staan op het standpunt dat het stakingsrecht absoluut is. Wij erkennen het stakingsrecht. Maar er moet wel paal en perk gesteld worden aan wilde stakingen. En het kan ook niet zijn dat men met een relatief klein stakingspiket een heel industrieterrein afzet. Toch blijven we aandringen op een herenakkoord, anders zal de politiek ons een regeling opleggen.”

Hoe kijkt u naar de begrotingscontrole die nu op til staat?

“Ik heb begrepen dat men de feitelijke begrotingscontrole en de verlaging van de vennootschapsbelasting met de daaraan gekoppelde meerwaardebelasting afzonderlijk wil beslissen. Ik denkt dat dit verstandig is. De begrotingscontrole op zich kondigt zich als eerder gemakkelijk aan. Maar er is ook nog altijd het objectief om te komen tot een begrotingsevenwicht in 2019. Om dat te halen zijn wel nog bijkomende maatregelen nodig. Ik denk dat men die best zo snel mogelijk neemt. Volgend jaar zijn het immers gemeenteraadsverkiezingen.”

Maatregelen: dat is nieuwe belastingen of besparingen.

“Voor ons is dat besparingen, ook in de sociale zekerheid. Men moet alles in vraag durven stellen. Wat niet zinvol is, moet men schrappen. Nieuwe belastingen in een land met nu al de hoogste belastingdruk in Europa hebben weinig zin. Ze zijn slecht voor de economie en de tewerkstelling, terwijl we juist meer economische groei nodig hebben om onze begrotingstekorten te kunnen wegwerken.”

Wanneer stapt u zelf in de politiek?

“Ik kom uit een politiek nest en ben altijd zeer geïnteresseerd geweest in politiek. Ik zal evenwel de stap maar zetten als ik overtuigd ben daar meer te kunnen realiseren dan waar ik nu zit. En na het privé zorgvuldig afgewogen te hebben. Ook omdat de samenleving erg hard is geworden voor onze politici. Er is weinig respect voor onze politici, men kijkt enkel nog naar wat er niet is, men wacht op de eerste fout van een politicus om meteen daarna zijn kop er af te hakken. Kijk naar Kris Peeters, mijn voorganger hier bij Unizo. Ik wil niet meemaken wat hij nu allemaal te verduren krijgt, ook en vooral via de sociale media.”

Werknemers willen rigide werkuren. Maar ze zijn ook consumenten. En dan willen ze flexibiliteit