“Zo zwaar heb ik het nooit geweten”

Een bevestiging dat het na die moeizame winter weer helemaal snor zit richting klassiekers had Greg Van Avermaet na zijn zege in de Omloop Het Nieuwsblad niet meer nodig. Maar het maakte zijn prestatie in de Strade Bianche er niet minder indrukwekkend op. Geen zege, net niet. Kwiatkowski was een tikje sluwer. Maar met die tweede plaats – net als twee jaar geleden – en de geruststelling dat hij stilaan helemaal klaar is voor de Vlaamse lente, kon Van Avermaet best vrede nemen.

“Ik voelde mij goed. Na de Omloop Het Nieuwsblad heb ik een week genomen om te herstellen en dat merkte ik. Al was dit wel de zwaarste editie die ik al ooit gereden heb.” Dat mocht zelfs Cancellara weten. De drievoudige winnaar kwam Van Aver- maet na afloop proficiat wensen. “Wat ik hem gezegd heb? Dat hij content mag zijn dat hij gestopt is. Ik heb hier al veel afgezien, maar dit topt toch de lijst. Zo traag heb ik die laatste klimmetjes nog nooit opgereden.”

Naar de reden was het niet ver zoeken. “Door de regen en de wind. Op de grindstroken was het echt gevaarlijk. Ik heb twee keer echt chance gehad bij een valpartij – ik kon er nog net tussendoor glippen. Maar ook door Lotto-Soudal, dat de koers al op de vijfde strook helemaal openbrak. Op 120 kilometer van de finish alstublieft. Gevolg was dat iedereen op 70 kilometer van de finish al à bloc zat. Plus: normaal heb je dan nog ploegmaats om je te beschermen. Nu was het dan al man-tegen-man.” Met een spectaculair maar bizar koersverloop tot gevolg, wees Van Avermaet naar het groepje van veertien renners dat de laatste vijftig kilometer de dienst uitmaakte. “Op zeker ogenblik sprong iedereen als idioten in het rond. Het was demarreren, stoppen, weer aanvallen, weer inhouden… Maar dat doet je nog sneller dood. En dan zie je dat je een beetje geluk moet hebben om op het juiste moment weg te geraken. Die meeval had Kwiatkowski. Hij was niet sterker dan Stybar, Tim of ik, maar hij kon wel dat kloofje slaan.” Maar zijn status van beste Belg kon Van Avermaet wel veiligstellen. En dat het met de vorm steeds beter gaat, kan niet anders dan deugd doen. “Nu nog een beetje sterker worden in de Tirreno en dan moet het gebeuren in de klassiekers.”