“Erik had niet moeten sterven”
“De seks was misschien wat ruw, maar ik heb Erik (50) zeker niet gewelddadig gepenetreerd”, klonk Abdullah Essah (23), nadat wetsdokter Wim Develter had beschreven dat het seksueel geweld op het slachtoffer ‘vrij impressionant’ moet zijn geweest. Tot scheuren in de endeldarm toe. En toch had Janssen daaraan niet moeten sterven, ook niet aan de twintig messteken. Dat was pas toen Essah besliste hem te wurgen. Tussen de eerste verwonding - de gewelddadige anale penetratie - en de wurging moet minstens een uur tot anderhalf uur geweest zijn. De conclusie van wetsdokter Wim Develter was vernietigend. Niet dat Abdullah Essah er veel van geloofde: “Zo lang kan het niet geweest zijn, toch niet zoals ik het mij herinner. Maximaal kan het allemaal een half uur geduurd hebben. Moest het meer dan een uur zijn geweest, hadden de buren toch zeker iets gehoord en waren ze komen kijken.”
Tussen de eerste verwonding - de anale penetratie - en de wurging zit zeker een uur tot anderhalf uur
Drie gebroken ribben
Lawaai hadden de achterneef van Janssen en zijn vrouw J. - die zich bekommerden om de minderbegaafde Erik (50) met een verstandelijke leeftijd van 16 jaar - die nacht van 21 op 22 oktober 2013 niet gehoord. Ontzet was J. op 24 oktober op veel bloed gestoten toen ze het huis van Erik binnenging, nadat diens werkgever bezorgd had gebeld dat hij niet op de steenfabriek was opgedaagd. Verder was ze niet durven gaan.
“Heel
veel
bloed”,
beaamde Wim DEVELDER
Wetsdokter wetsdokter Wim Develter. Aan de slaapkamer, op de trap, in de hal, overal in de woonkamer. Tot spatten op het plafond toe, van de uithalen met het mes. Het was ook opvallend geweest hoe de arts het lichaam had gevonden, bijna opgebaard, met het hoofd op drie kussens. “Er waren een 20-tal steek/snijletsels, stomp geweld aan het gelaat en de armen, anale kneuzingen en samendrukkend geweld op de keel. En afweerletsels aan de handen.” Met andere woorden: Erik had brutale seks ondergaan, was met een mes en een schaar gestoken in de nek en de hartstreek, had een klaplong, hij vertoonde sporen van hardhandig vastgrijpen aan de armen en de benen, had drie gebroken ribben van trappen of slagen en was dan gewurgd of gesmoord met een kussen. En hij had, voor zover hij nog kon, geprobeerd om zich te verdedigen tegen al dat geweld.
Bloed
Hoeveel bloed er ook mocht gevonden zijn, het had niet de dood van Erik Janssen moeten betekenen. “De dader had geen belangrijke bloedvaten geraakt die snel het overlijden van het slachtoffer zouden veroorzaken. Wel veel schade, maar niet dodelijk.” Zonder wurging had hij het kunnen overleven, klonk het. Wellicht had Erik die ‘genadeslag’ zelfs bewust meegemaakt, badend in zijn eigen bloed. Vandaag getuigen de psychiaters en familie van Essah.