“Geen goed nieuws dat niemand oorsprong van rubber kent”

Uit het onderzoek blijkt dat de gemeten waarden voor toxische stoffen sterk verschillen van veld tot veld. Een verklaring is het verschil in grondstof voor de rubberkorrels. “Ik kan me voorstellen dat partijen rubberbanden van auto’s en vrachtwagens die vermalen worden tot korrels niet altijd dezelfde herkomst hebben. Het is dus niet verbazend dat we een grote variabiliteit zien Maar dat is geen goed nieuws”, zegt toxicoloog Jan Tytgat. “Want dat betekent dat er een analyse nodig is om uit te maken of een veld wel of niet conform de normen is.” Uit ons onderzoek blijkt dat de rubberkorrels van de Limburgse probleemvelden zijn geleverd door drie verschillende firma’s uit drie verschillende landen. Maar dezelfde bedrijven hebben ook rubberkorrels geleverd voor velden die wel betere waarden hebben. “In principe komen alle recyclagebanden uit Nederland en België”, zegt Wouter Muesen van Recytyre, de sectorvereniging die de gebruikte banden inzamelt. “Maar er is natuurlijk altijd een mogelijk risico dat er bijvoorbeeld banden uit China bij zitten. We kennen de herkomst van elke lading, maar niet van elke band.” OVAM zegt dat er geen herkomstplicht is voor recyclage uit autobanden. “Voor het rubbergranulaat op de velden zijn er wel wettelijke normen om uitloging van schadelijke stoffen in de bodem te voorkomen. Zo schrijft de wet bijvoorbeeld voor dat rommel en bladeren moeten worden verwijderd. En dat de minister op termijn normen kan opleggen voor uitloging, maar voorlopig zijn die er niet”, zegt Jan Verheyen van OVAM.