Alaphilippe staat voor zwaar examen
Franse chouchou begint als leider aan het slotweekend van Koers naar de Zon
Julian Alaphilippe staat voor het scharnierweekend van zijn jonge carrière. Slaagt hij als leider in dit superzware toegangsexamen, dan wordt de horizon van deze puncher weer breder. Het geel in vier dagen van de Mont Brouilly naar Nice brengen, is nog wat anders dan de Ronde van Californië winnen. De Koers naar de Zon is een veel hoger niveau dan de Amerikaanse rittenkoers die dit jaar eveneens tot de World Tour is gepromoveerd. Wie Parijs-Nice rijdt, is daarom niet automatisch een Tourwinnaar. Kijk naar Sean Kelly, die zeven keer op rij won. Of Laurent Jalabert, die twintig jaar geleden met zijn derde opeenvolgende eindzege de laatste succesvolle Fransman was aan de Côte d’Azur. Het kan op termijn de poort openen naar méér, maar het kan net zo goed zijn dat Alaphilippe de Sean Kelly van zijn generatie wordt. Wat ook straf is, gezien het palmares van de Ierse boerenjongen. Uiteindelijk wonnen er maar tien renners (Landis werd zijn titel afgenomen) de dubbel Parijs-Nice/Tour. Drie weken op topniveau zijn, is nog wat anders dan drie dasnelcursus gen plankgas tegen Contador, Simon Yates, Gallopin, Gorka Izagirre, Zakarin of Henao.
De altijd complexloze Fransman besefte gisteren na de Muur van Fayence verduiveld goed dat de buit nog niet binnen is. “Tot morgen. Tenminste, dat hoop ik toch”, zei Alaphilippe toen hij na de verplichte persconferentie als leider het cultureel centrum verliet. Hij kreeg op ‘zijn’ terrein een verwittiging van Sergio Henao, de Colombiaanse kampioen en man in vorm bij Sky. Simon Yates, de man die de rit won, was er heilig van overtuigd dat “zo’n fenomeen als Alaphilippe” de missie tot een goed einde zou brengen.
Defensief koersen
Alaphilippe krijgt hoe dan ook vandaag en zondag een leiderschap. Offensief hoef je de altijd goedlachse, maar tegelijk nuchtere vierdejaarsprof niets meer te leren. De aanval is altijd de beste verdediging, maar als je zoals Alaphilippe gisteren krampen hebt aan de voet van de moordend zware klim van 1.300 meter, dan moet je de schade beperken. Dat deed hij ook, al maakte hij een fout door energie te verspillen aan een uitval van Richie Porte. Daarna keek hij net iets te veel naar Gallopin en hield hij te weinig rekening met Henao. Op zo’n muur, waar explosiviteit dé parameter is, had hij op dat moment ook weinig aan medekopman Dan Martin. De laatste rechte lijn nam hij hem wel op sleeptouw en riep gesticulerend ‘allez allez’ toen Alaphilippe tegen de vermoeidheid en de tijd vocht. Zaterdag op de lange, verraderlijke cols, zal Martin normaal nuttiger zijn. Parijs-Nice, altijd krachtig en explosief, eindigt meestal op een secondespel. Net daarom is het een fantastische oefening voor jonge kopmannen. Defensief koersen als leider is ook een kunst. In Californië vorig jaar slaagde hij in zijn opzet, maar Alberto Contador en Sergio Henao zijn op hun terrein van een ander kaliber dan Rohan Dennis die hij in Amerika afhield.