De dag dat mijn moeder haar rijbewijs wilde halen

Tegen alle conventies in had mijn moeder de ultieme vrijheid verworven. Ze kon nu letterlijk gaan en staan waar ze wilde. We deelden in die veroverde vrijheid, ze voerde ons overal heen. Het is inmiddels 20 jaar geleden, maar ik herinner het me als was het gisteren. Haar overwinning werd een overwinning voor de hele wijk, want één voor één gaven de mannen hun verzet tegen vrouwen achter het stuur op. We hadden gewonnen, een recht veroverd, op eigen kracht. De strijd zelf werd nooit vergeten, ze is de bron van dankbaarheid. Mijn moeder die haar plaats achter het stuur van haar auto en zo van haar leven afdwingt: het is voor mij het voorbeeld om te volgen en te herdenken. Ik zie mezelf in haar voetsporen treden door mijn keuze om zelfstandige te worden, zelf in mijn broodwinning te voorzien. Ik was de eerste vrouw met Turkse roots in Vlaanderen die een vastgoedkantoor runde. Niet alleen Vlamingen hebben een baksteen in de maag.

Doe wat je wil, maar ga er dan ook 100% voor: dat is de les van mijn moeder en de weg die ze aflegde om haar rijbewijs te behalen. Daarom wil ik ook een maatschappelijke rol opnemen, daarom zet ik jonge meisjes aan om te studeren, hogerop te komen en te ondernemen. Zij beginnen mij voorzichtig als voorbeeld aan te halen, en daar ben ik stiekem wel trots op. Mijn moeder wees de weg naar de vrijheid, ik volgde die weg en nu volgen nog anderen. Evident zijn vrijheid en gelijkwaardigheid nog steeds niet. Zowel vanuit mijn beroep als mijn maatschappelijk engagement zie ik veel gezinssituaties waar de vrouw nog altijd niet op gelijke voet staat met haar man. Ik begrijp het beter dan wie ook, van vrouw tot vrouw. Al te vaak ben ik mee naar de politie gegaan bij mishandeling, of help ik iemand onderdak vinden.

Ik zal altijd aan de kant van de onderdrukte vrouw staan, al hoop ik vooral dat er op een dag geen onderdrukte vrouwen meer zijn. Tot het zover is, strijd ik tegen onrechtvaardigheid. Ik ben blij dat ik als vrouw op de wereld ben gekomen, want wij kunnen nog voor zoveel vooruitgang zorgen. En ooit, zoveel jaren geleden, begon die vooruitgang in onze wijk met mijn moeder, die per se wilde leren autorijden. Dank u.