Lentedag in het Park
In minuut drie was het al van dat, Bruno mocht simpel van aan de zestienmeter inschieten. Waarna Waasland-Beveren – ook geen top en maar een beetje discipline – de rest van de match alleen maar onderging. Anderlecht mocht dus wandelen, voor het half uur klonk nog maar één keer Ooohhh! door het Vanden Stockstadion. Dat was toen Tielemans nog eens aangaf van ver aan te leggen, sinds zijn wereldpegels tegen Oostende en Genk gaat iedereen dan meteen sidderen. Köteles stond echter pal.
Neen, dan was het interessanter de andere wedstrijden elders in het land op de smartphone te volgen. Waarop Anderlecht het nog voor de rust maar helemaal afmaakte, met de twintigste van Teodorczyck en een intikker van Kara, twee keer was Hanni betrokken. Ook Stanciu en Bruno dreigden nog even, intussen was ook dat beetje discipline weg bij Waasland-Beveren.
Zo makkelijk ging het dus, Anderlecht hoefde heus niet onweerstaanbaar te voetballen om fluitend de nederlaag van vorige week in Mechelen recht te zetten. Leuk voetballen was voldoende, al liep het elke keer gezwinder toen Hanni naar binnen kwam – Stanciu voetbalde mee, zonder meer. Weiler toonde zich achteraf hoegenaamd niet ontevreden over de Roemeen, maar als het er echt om gaat (vanaf nu dus) is Hanni de tien van Anderlecht, weet de coach van Anderlecht ook wel.
Maar gisteren was dus een familie-uitstap. Nog voor de rust werd die opgevrolijkt door de goal van STVV in Brugge, puntenverlies van de aartsrivaal kon de zondagnamiddag nog plezanter maken. En zoals het al de hele winter meevalt voor Anderlecht, zo is dat ook in de lente. In de tweede helft werd gewoon verder leuk gevoetbald, zonder meer, met nog een reeksje kansen, maar geen goals. En mochten na een uur Teodorczyk en Tielemans gaan rusten. En maakte Sint-Truiden toch weer gelijk in Brugge. Wat een perfecte wandeling in het park van de hele familie – Tielemans kreeg achteraf ook nog een groot “Opdracht volbracht”, zo klonk in de kleedkamer van Anderlecht na de zeer makkelijke zege tegen Waasland-Beveren. Dat paars-wit door het
verlies van de grote titelconcurrent spandoek en een cadeautje van de fans.
Roze wolken
Anderlecht op roze wolken: bijna kwartfinalist in Europa, met een punt voorsprong Play-off 1 in én een groep als nooit tevoren. Weiler, de pater familias, noemde de bonus achteraf “een voordeel”, zonder meer. Maar hij voegde daar wel fijntjes aan toe: “Het was altijd de bedoeling eerste te zijn”. De combinatie met de Europa League vindt hij nog steeds geen probleem, spelers hier of daar sparen nog steeds geen optie: “Er is kwaliteit genoeg, ik zie wel op training wie in vorm is.”
Dat kon blijken uit de nietselectie van Acheampong na zijn dramatische invalbeurten op Mechelen en in Nicosia, bijvoorbeeld. Uit de invalbeurt van Trebel ook. En uit het bijzonder groot arsenaal aan offensieve varianten. De Zwitser bleef nog wel een beetje voorzichtig. “Even afwachten hoe mijn spelers terugkeren van de interlands binnen twee weken.” Maar daar bleek hij nog niet al te zwaar mee in te zitten. Dat zijn eventuele zorgen voor later. Nu eerst Nicosia afmaken en dan is Anderlecht klaar voor de kwartfinaes van de Europa League en Play-off 1. Was de match ín Beveren op 30 oktober voor de hele club en voor de Zwitser een dieptepunt – het begin van zijn einde, heette het – dan leeft Anderlecht goed vier maanden later op een wolk. Bleek de lentewandeling de perfecte lanceerbasis voor Play-off 1 en ook een mooie zomer. En zelfs nog voor een seizoen of acht, met dat verlengde contract voor de coach.
Nog lang na de match – de zon ging al onder – zong men rond het Astridpark nog van We Are Anderlecht. Die tuin thuis kan nog even wachten. Zulte-coach Francky Dury zag zijn troepen vertrouwen tanken voor de bekerfinale tegen Oostende. Mbaye Leye scoorde twee keer en klokte in de reguliere competitie af op dertien goals. Bovendien deed wintertransfer Robert Mühren met zijn invalbeurt de match kantelen. Doelman Sammy Bossut moest zich bij strafschop nummer één gewonnen geven tegenover Garcia, maar de elfmeter van Sylla pareerde het sluitstuk van Zulte Waregem knap. “Voor mij mogen het penalty’s zijn op de Heizel”, grapte hij. Charleroi had genoeg aan een puntje voor PO1 en mocht feestvieren, weliswaar na een zenuwslopende wedstrijd. Een kwartier voor tijd verloor het immers spelmaker Damien Marcq met een tweede gele kaart. Coach Mazzu werkte zijn woede uit op een flesje water en werd naar de tribune gestuurd. Maar Lokeren miste zeven basisspelers en kreeg geen goal klaar. De Zebra’s kregen van manager Mehdi Bayat de wedstrijdpremie maal tien uitgekeerd.