School van tehuis afgebroken
Zusterorde wil sociale woningen na afbraak
Aan de Schansstraat in Zelem zijn ze begonnen met de afbraak van de vroegere school aan Huize Sint-Vincentius. Op die plek komen sociale woningen en een park. Jongeren uit heel Limburg die door de jeugdzorg in het tehuis werden geplaatst, liepen hier school. “Met de afbraak wordt een bladzijde in ons leven omgeslagen”, zeggen Zelemnaar Jaak Verhemeldonck en zijn vrouw Rosa Hendrickx die er een kwarteeuw les gaven. Huize Sint-Vincentius zorgt voor begeleiding van jongeren met een complexe thuissituatie uit heel Limburg. Zij wonen in Zelem in leefgroepen. Even imposant als het hoofdgebouw was de school die ernaast werd gebouwd. Tot in 1985 deed ze dienst voor het onderwijs aan kinderen van SintVincentius. Na de sluiting werd de school gebruikt voor het lager onderwijs in Zelem, tot die leerlingen rond de eeuwwisseling verhuisden naar een nieuwbouw aan de kerk in Zelem.
Sociale woningen
“De zone staat op het ruimtelijk uitvoeringsplan ingekleurd voor sociale huisvesting”, zegt schepen van ruimtelijke ordening Heidi Wuestenbergs (CD&V). “Wij hebben eraan gedacht om het bestaande gebouw in die zin aan te passen, maar dat was geen haalbare kaart.”
De grond is eigendom van de zusterorde Sint-Vincentius a Paolo die Huize Sint-Vincentius destijds stichtte. Wuestenbergs: “De zusters voeren nu gesprekken met twee sociale bouwmaatschappijen: met de Kantonnale Bouwmaatschappij van Beringen voor sociale huurwoningen en de Kleine Landeigendom voor sociale koopwoningen.”
In de vorige legislatuur werd al een aanzet voor het project gegeven: toen was sprake van 20 sociale woningen en 9 sociale appartementen. Het is nog niet duidelijk of die aantallen van toepassing zullen blijven. “De afbraak van de school is wel belangrijk om vaart in het dossier te krijgen. Nu is het uitkijken naar een akkoord tussen de zusters en de bouwmaatschappijen. Op dit moment heeft Zelem nog geen sociale woningen.”
Krop
De afbraak
bezorgt
Zelemnaar
Leraar Jaak Verhemeldonck Jaak Verhemeldonck en zijn echtgenote Rosa Hendrickx wel de krop in de keel: “Ik ben er in 1961 les beginnen te geven, Rosa in 1964. We hebben er elkaar zelfs leren kennen. In het begin hielden we onze relatie geheim. Pas toen de zuster aan het hoofd van de school afscheid nam, hebben we ons relatie prijsgegeven. Zij was in de wolken, omdat wij zo’n mooi koppel vormden.”
Rosa gaf les op de kleuterafdeling, Jaak in het tweede hoogste leerjaar. “Die kinderen waren aan het toezicht van hun ouders onttrokken. Die rol vulden wij in. Sterker nog, sommige kinderen verhuisden zelfs rechtstreeks van de kraamkliniek naar Sint-Vincentius. Met onze inzet voor de school stonden wij op en gingen we slapen”, beschrijft Jaak. “Toen al trokken we met de kinderen op sneeuwklassen naar Oostenrijk, onder meer dankzij de opbrengst van het Tirolerbal. Om zaad in het bakje te brengen, speelden we ook toneel met de leerkrachten, aangevuld met leden van de toenmalige toneelkring Zonnebloem van Zelem.
Sommige kinderen kwamen rechtstreeks van de kraamkliniek naar Huize Sint-Vincentius
Kaarsje branden
“De aanhankelijkheid van de kinderen sprak boekdelen. Nu, meer dan dertig jaar later, krijgen we nog elk jaar bezoek van een oudleerling die nu in Mechelen woont. Hij doet die trip telkens met de fiets. In Scherpenheuvel houdt hij halt om een kaarsje te branden in de Onze-Lieve-Vrouwbasiliek. Dat wil toch zeggen dat we voor die kinderen veel hebben betekend”, besluit Jaak.