Levenslang voor Abdullah Essah
Familie van dader niet meer op bezoek in cel na zijn outing
Dilsenaar Abdullah Essah (23) is veroordeeld tot levenslang voor de moord op zijn dorpsgenoot Erik Janssen (50). “De zwaarste straf voor de zwaarste misdaad”, beschreef assisenvoorzitter Dirk Thys. Geen enkele verzachtende omstandigheid hadden ze gevonden. Zelfs niet zijn jeugdige leeftijd. Integendeel, die getuigde volgens hof en jury net van het gevaar dat Abdullah Essah is: een jongen die begon met diefstalletjes, doorgroeide naar overvallen, tot moord op amper twintig jaar.
“Essah heeft Erik Janssen op brutale, laffe wijze van het leven beroofd. Er zijn voldoende bewijzen dat de doodsstrijd 60 tot 90 minuten heeft geduurd, Erik heeft wellicht zelfs al die geweldplegingen bewust meegemaakt”, klonken hof en jury. Zowel thuis als op school had de jonge Dilsenaar zich nooit aan de regels kunnen houden. Plaatsing in jeugdinstellingen had geen greintje verschil gemaakt. Het was van kwaad naar erger gegaan, oordeelde het assisenhof. “Niet als meeloper, als leidersfiguur. Wat maakt dat Essah een ernstig gevaar is. Waartegen we de samenleving maximaal moeten beschermen.” Levenslang werd het, maar zelfs dat biedt nog “een lichtpunt” sprak voorzitter Thys: “Na 15 jaar mag u vragen aan de strafuitvoeringsrechtbank om weer in onze samenleving toegelaten te worden. Of en wanneer dat gebeurt, zal in grote mate van uzelf afhangen.”
Geen emotie
De boodschap was duidelijk: Essah moet in de gevangenis aan zichzelf werken. Hoe moeilijk dat ook is met een antisociale persoonlijkheid met psychopathische trekken. De huidige medische wetenschap heeft nog geen pilletje of therapie voor zo’n persoonlijkheidsprobleem, had professor Dillen eerder meegegeven. “Maar gelukkig is de geneeskunde voortdurend in ontwikkeling. Misschien is er over een paar jaar een behandeling voor wat de psychiaters nu als ‘moeilijk te verhelpen’ omschrijven.” Zonder enige emotie mocht Essah daarop terug naar de cel. “Ik leef mee met Erik Janssen, het is een spijtige zaak die nooit had mogen gebeuren”, waren eerder zijn laatste woorden. Zijn advocaat Gino Houbrechts had nog geprobeerd om enkele jaren van levenslang af te krijgen. “Want ik zie wel enkele verzachtende omstandigheden: zijn jonge leeftijd, zijn afkomst en de culturele achtergrond.”
Ali Baba
Waarop Houbrechts het Berbergezin beschreef – strikter, principieler, minder modern – waarin Essah als nakomertje was geboren. “Het was groot feest toen die jonge koning op de wereld kwam. Maar het sprookje eindigde in een drama toen bleek dat hij niet viel op prinses Fatima, wel op Ali Baba. En misschien zijn veertig rovers er nog bij.” Houbrechts benadrukte hoe moeilijk het was geweest voor Essah om zich te outen, hoe zijn familie zelfs vijf keer van advocaat was gewisseld om het stil te houden. “Zijn familie heeft hem nu in de woestijn achtergelaten. Weet u waarom hij hier deze week in zijn ongestreken gevangenishemd zat? Omdat zijn familie zelfs geen propere kleren meer heeft gebracht. Afgelopen weekend zijn ze al niet meer op bezoek gekomen in de gevangenis. Van zijn eigen familie heeft hij al levenslang gekregen.” De straf die ook aanklager Alexandra Van Kelst vorderde: “Erik kon geen kant uit, hij was kansloos tegen het razende geweld van Essah. Ik vraag de maximumstraf want ik wil niet dat over x aantal jaren mijn of uw kinderen zijn pad moeten kruisen.”