Schandaal in T.

Het ingeslapen dorpje T. in de Kempen haalt zelden het nieuws. En als dat dan toch gebeurt, is het, bijvoorbeeld, omdat er een dankviering is voor pastoor Wies die er al 25 jaar dienst doet. U begrijpt me wel. Maar alle respect voor dorpjes zoals T.! Zolang de mensen er maar gelukkig zijn en in vrede met elkaar leven. Meer hoeft dat niet te zijn.

Onderschat ze niet. Af en toe wordt er ook in die kleine dorpjes een steen verlegd in de rivier. In 1935 startte een vijftienjarige in T. zijn eerste tocht met een tonnetje op een kruiwagen om van deur tot deur ijs te verkopen. Zijn handeltje zou uitgroeien tot de grootste en bekendste ijsproducent van ons land. Als u in T. komt, kan u niet naast de fabriek kijken. Daarin draaien vele tientallen arbeiders dag na dag ijs in diverse smaken en varianten. Als uw kind of kleinkind al eens een ijsje van Piet Piraat, Maya, K3, Plop of Bumba hebben gesmaakt, weet dan dat dat in T. werd geproduceerd. Vandaag is niet de fabriek het gespreksonderwerp van de dag in T. Bij de bakker en de slager en op café wordt er volop gepraat over de financiële adviseur van het dorp. Die zit namelijk in de cel. Er loopt een gerechtelijk onderzoek tegen de man die nochtans het vertrouwen won van heel wat klanten. Ooit zou hij in de Londense City hebben gewerkt (niet te vertrouwen, die gasten die ooit in Londen werkten). In T. belegde hij het geld van zijn cliënten. Dat leek goed te gaan. Maar nu wordt er gesproken over een put van “enkele miljoenen”. Veel details zijn er nog niet gekend over de zaak, maar net dat maakt de klanten van het kantoor nog ongeruster. Ik heb met ze te doen, met die klanten en hun centen. En ik vraag me af wat er precies gebeurd is. Zijn er ongeoorloofde risico’s genomen? Maakte de adviseur een put die hij heeft proberen te vullen door heel speculatieve transacties in te nemen? Was de man uit op mooie commissies in plaats van een behoorlijk rendement voor de klant? Of gaat het om pure diefstal? En waarom werd dit niet veel vroeger ontdekt? Waar is de regelgever die zou moet waken over de financiële sector en misbruik dient te verhinderen?

Ik moet ook even denken aan Ernest Claes, de schrijver van De Witte. Hij was van Zichem, maar zou even goed in T. gewoond kunnen hebben. Claes is ook de auteur van ‘Daar is een mens verdronken’, een boek over een herbergier die zijn hele vermogen verloor aan speculatieve beleggingen en zich verdronk. Dat boek is 67 jaar oud! Hebzucht en bedrog zijn van alle tijden. Wees daarom steeds op uw hoede, ongeacht of u in T. woont of in een dorpje waarvan de naam begint met een van de 25 andere letters van het alfabet.