“Al enkele honderden aardbevingen gevoeld”
Op 4 september 2010 werd Christchurch, de grootste stad op het Nieuw-Zeelandse Zuidereiland, getroffen door een aardbeving met een kracht tussen 7,1 en 7,4 op de schaal van Richter. Amper vier dagen later vertrok Genkenaar Peter Jaksons (32) in het kader van zijn doctoraat voor minstens drie jaar naar die regio. “Ik heb toen wel een mailtje naar mijn promotor gestuurd, en die zei dat het oké was”, zegt Jaksons. Amper een half jaar later zorgde een nieuwe aardschok voor een veel zwaardere balans, met 185 doden. “Zoals we in België brandoefeningen houden, houden ze in Nieuw-Zeeland aardbevingsoefeningen.” We treffen Peter in het ouderlijk huis in Genk, samen met zijn kersverse echtgenote Rodelyn en hun twee jaar oude dochtertje Felicity. Gedurende zeven weken is hij weer in het land, onder meer om een huwelijksdrink te organiseren voor nog wat vrienden. Zijn aangeboden koffietje brengt ons meteen bij een vergelijking België - Nieuw-Zeeland. “Het is me nooit opgevallen, maar in België hebben we echt verschrikkelijk slechte koffie. In Nieuw-Zeeland is het aanbod overal veel uitgebreider. Dat mis ik wel als ik in België ben.”
Hoe ben je destijds in Christchurch beland?
“Eerst heb ik Biologie gestudeerd aan de UHasselt en de UAntwerpen. Daarna heb ik nog een master Statistiek gevolgd aan de KULeuven. Na die opleiding ben ik op zoek gegaan naar een doctoraat, in binnen-en buitenland. Bijna als een grap solliciteerde ik ook in Nieuw-Zeeland, ook al was ik ervan overtuigd dat ik het nooit zou hebben. Maar uiteindelijk heb ik toch de kans gekregen om daar drie jaar te doctoreren.” “Na een jaar heb ik mijn huidige echtgenote Rodelyn daar ontmoet. Na mijn doctoraat hebben we wel overwogen om elders naartoe te trekken. Al moest dat niet per se België zijn. Maar toen besloot Rodelyn om nog een jaar bij te studeren in Nieuw-Zeeland, en in die periode vond ik een job. Ondertussen is Rodelyn zelf aan het doctoreren en kregen we twee jaar geleden ons dochtertje Felicity. Als Rodelyn haar doctoraat heeft afgerond, zullen we wel elders naartoe gaan. België? Als het kan, zou dat fijn zijn, maar het is geen must.”
Waarover ging jouw doctoraat dan precies?
“Het was een doctoraat in de ecologische statistiek, en op die manier combineerde het mijn beide studies. In Nieuw-Zeeland proberen ze dieren die niet van nature op het eiland voorkomen, de zogenaamde invasieve diersoorten, te vernietigen. Als die, bijvoorbeeld via containers in de haven, toch het land binnenkomen, zetten ze massaal manschappen en vallen in. Ik onderzocht wat de beste methode was om die dieren uit te roeien: alle vallen inzetten rond die haven, of ook meteen verderop in het land. Mijn studie was nog vrij theoretisch, maar wel erg belangrijk in Nieuw-Zeeland. “Nu werk ik als statisticus bij ‘Plant & Food Research’. Dat wordt deels privaat en deels door de overheid gefinancierd. Concreet ben ik vooral bezig met de genetica en de kweekprogramma’s van groenten en gewassen.”
Christchurch wordt omschreven als ‘de meest Engelse stad buiten Engeland’. Terecht?
“De stad wordt erg beïnvloed
Peter Jaksons
door de Engelse én de Amerikaanse cultuur. Maar sinds de zware aardbevingen in 2010 en 2011 is een groot deel van de stad weg. De natuur is er fantastisch, maar het nadeel is wel dat Christchurch de enige grote stad is op het Zuidereiland. Ik besef nu pas hoe fantastisch het is dat we in Europa van stad naar stad kunnen trekken.”
Hoe heb je die zware aardbevingen beleefd?
“De aardbeving in 2010 gebeurde vier dagen voor mijn vertrek uit België. We hadden net een laatste familiefeestje toen mijn broer op zijn gsm zag dat er een zware aardbeving geweest was. Ik heb toen wel een mailtje naar mijn promotor gestuurd om te horen of alles nog kon doorgaan.” “Daarna waren er nog verschillende naschokken. Zolang er geen schade is, is dat nog wel leuk om mee te maken. Maar sinds die zware aardschok in februari 2011, is er echt niets grappigs meer aan. Het is eerder iets traumatisch geworden.”
“Tijdens die tweede zware beving zat ik op de vijfde verdieping van een gebouw. Door het raam zag ik plots de gebouwen voor elkaar zwiepen, een ongelooflijk surrealistisch beeld. Ik zat er samen met een Canadese vriend en we zijn met ons tweeën meteen naar buiten gelopen. Eigenlijk is dat niet verstandig. Net zoals wij in België brandoefeningen houden, krijgen ze in Nieuw-Zeeland evacuatieoefeningen voor aardbevingen. Daarin wordt gezegd om tijdens een beving onder tafel te duiken, maar die reflex hadden we als buitenlander helemaal niet.”
Hoeveel aardbevingen heb je daar intussen al meegemaakt?
“Nu is het al een tijdje geleden, maar ik denk toch al wel een paar honderd. De zwaarte van zo’n aardbeving wordt bepaald door de schaal van Richter, de diepte en de afstand tot het epicentrum. Die drie factoren kan ik intussen al erg nauwkeurig inschatten. Als je vlak boven het epicentrum zit, voel je die opwaartse beweging. Als het verder weg is, hoor je de beving aankomen als een trein.”
Toen ik een maand geleden in Australië zat, kreeg ik van Rodelyn een foto van de bosbranden, gemaakt vanuit onze keuken
Een maand geleden werd Christchurch ook getroffen door bosbranden.
“Dat was op 500 meter van ons huis. Zelf zat ik op dat moment in Australië toen ik van Rodelyn een foto kreeg van de bosbranden, gemaakt vanuit onze keuken. De wijk iets verderop is toen ook geevacueerd. Ja, wonen in België is echt heel gemakkelijk.” ( lacht)
Aardbevingen, bosbranden... Is er ook iets leuks aan het leven in Nieuw-Zeeland?
“En dan vergeet je nog dat er af en toe eens een stevige overstroming is. De natuurelementen zijn er veel nadrukkelijker aanwezig. De natuur is er veel mooier dan in België. Ook de levensstijl is bijzonder aangenaam. Ik ben nu zeven weken in België. Van mijn baas moest ik minstens vijf weken gaan. Het is ongelooflijk hoe flexibel en ontspannen ze daar werken. Overuren worden bijvoorbeeld amper gemaakt. Een leuk voorbeeld: in België werd het winteruur in de jaren 70 ingevoerd om economische redenen. In Nieuw-Zeeland hebben ze ook zomer- en wintertijd, maar die werd enkel in het leven geroepen om ’s avonds meer plezier te kunnen maken.”
Tot slot, word je wel eens verward met Peter Jackson, de Nieuw-Zeelandse regisseur van ‘The Lord of the Rings’?
“Altijd. ( lacht) Heel grappig. De universiteit waar ik studeerde, had een samenwerking met de WETA Studios. Die werden door Peter Jackson opgericht en gebruikt voor ‘The Lord of the Rings’. Bijgevolg kwam er om de zoveel maanden een gastspreker van de studio’s op ons departement een lezing geven. Op een bepaald moment moest ik over mijn doctoraat een lezing geven. Bij aanvang kwamen drie onbekenden de zaal binnen. Ze staarden een tijdje naar mij. En toen hoorde ik een van hen zeggen: ‘Nee, het is hem niet, we zijn weer weg’.” ( lacht)