Internationals uit de cité
Vrienden Ilias Kaddouri en Tarik Dari oog in oog in derby
Buren waren ze al, sinds tien jaar zijn ze ook onafscheidelijk. Hoe de vriendschap juist ontlook? Daar doen Ilias Kaddouri (22) en Tarik Dari (18) nogal mysterieus over. Gelukkig herbergt de vierde cité van Winterslag naast jeugdgeheimen ook zaalvoetbaltalent. Wie haalt het straks? De international van Hasselt of de U19-international van Houthalen? Een verhard voetbalpleintje scheidt de achtertuinen van de families Kaddouri en Dari. IS Winterslag ligt vlakbij. Dari veldvoetbalt er, Kaddouri speelt voor Calcio Genk. “Het komt er nog wel van, maar tot nu toe speelden we nooit samen”, opent Kaddouri. “Niet op het veld, niet in de zaal. Onder vrienden natuurlijk wel. Er wonen hier nog goeie (ex-)zaalvoetballers. Mijn broer Imad, de Kherouachs, Darrag, Ibrahimi, Bouazil…”
Die laatste tikt niet veel later op het raam. Mo had mee op de foto gekund, als derde musketier. Ware het niet dat de belofte na een dispuut met coach Luypaert pas afzwaaide bij Gelko. Zonde, beseft hij zelf. “Het is belangrijk om goed omringd te zijn, karakter te tonen en te luisteren”, weet Tarik Dari. “Hoewel hij soms hard is, weet ik dat Nico Papanicolaou altijd gelijk heeft. Zonder hem maakte ik misschien meer acties maar speelde ik niet op dit niveau.”
Kaddouri beaamt. Hij werd door dezelfde trainer gelanceerd in Hasselt. Terwijl we met de fotograaf naar een pleintje verderop stappen, bekent Kaddouri dat de lijn dun is in deze wijk: “Ook wij deden wel eens domme dingen toen we jonger waren. Soms kwam de politie en renden we kriskras de wijk in. Je moet gewoon zien dat je daar uitgeraakt. Sommigen lukt het, anderen niet.”
Het voetbal helpt hen. “Ik ga naar school en dan trainen”, legt Dari uit. “Veel tijd rest er niet.” Kaddouri gaf zijn hogere studies halfweg op. “Op dat vlak was het voetbal ook geen geschenk”, zegt hij. “Het moest niet zo nodig… Mijn papa heeft er nochtans genoeg op gehamerd. Nu hij ziet dat ik met voetbal iets bereik, is hij wel trots.” Hoewel ze ook voor Marokko mogen spelen, is Kaddouri Belgisch A-international en Dari titularis bij de U19. Als de ene in Brussel moet trainen, reist de andere mee. “Met Bouazil zijn we al jaren drie handen op één buik”, onderstrepen ze. “We zien elkaar dagelijks en whatsappen veel. Vrijdagnacht gaan we altijd samen eten in een Marokkaanse zaak in Waterschei. Die is open tot 4 uur en dan bespreken we onze matchen.”
Benieuwd wiens maaltijd vannacht het best smaakt. Titelpretendent Hasselt mag niet verliezen, terwijl revelatie Houthalen ook nog van play-offs mag dromen. “Voor ons moet niks meer, maar we zeggen niet neen tegen een bonus”, grijnst Dari. “We klopten al drie topclubs dit seizoen, onder wie Hasselt.” Aan die 2-1 uit de heenronde denkt Kaddouri liever niet terug. “Ik trapte op de lat, op de paal én Pietro Benetti keepte ijzersterk. Was me dat een pechdag!” Dari heeft er nog plezier in. Maar wie lacht straks het laatst?