“Wisten niks van probleem”
Ingebuisde beek verhindert verkoop van woningen in Maasmechelen
De verkoop van twee naast elkaar gelegen huizen in Opgrimbie (Maasmechelen) sleept al bijna een jaar aan, omdat de Groenstraatbeek er ingebuisd onderdoor loopt. De provincie Limburg, die de beek beheert, ligt dwars. De huizen hadden destijds eigenlijk niet gebouwd mogen worden. “Maar de vorige eigenaar had wel degelijk een vergunning”, zegt Renee De Vries, de huidige eigenares. Haar verhaal is geen uitzondering. Door laksheid in het verleden zitten naar schatting “enkele tientallen huizen in Limburg” met dit probleem. Veertien jaar geleden kocht Renee De Vries zonder problemen twee naast elkaar gelegen woningen van dezelfde eigenaar. Het huis in de Kerkstraat dateert van 1937, veertig jaar later bouwde de zoon des huizes naast zijn ouders een tweede woning, op Engelstraat 1. “We wisten wel dat er een ingebuisde beek onder de huizen liep, dat konden we zien op het kadasterplan”, zegt Renee. “Maar de vergunningen bij de verkoop waren in orde. Bovendien wees niemand ons op enig probleem.”
Notaris
De voorbije jaren bewoonde Renee het huis in de Engelstraat, het andere werd verhuurd. Tot ze vorig jaar besloot om te verhuizen en beide woningen te verkopen. Op 22 april werd een koper voor het huis in de Engelstraat gevonden en werd het compromis ondertekend. “Maar omdat er een ingebuisde beek onderdoor loopt, kon de notaris de verkoop niet laten doorgaan. De beek wordt beheerd door de provincie en die houdt de verkoop tegen. Sindsdien staat het huis leeg, want we zijn al verhuisd. Bovendien kunnen we ook de andere woning niet verkopen: ook daar loopt de beek onderdoor.”
Fouten uit verleden
De Dienst Water en Domeinen van de provincie zegt dat die huizen daar nooit hadden mogen staan. “Bouwen op een ingebuisde beek is niet toegelaten”, zegt diensthoofd Ben Simons. “Vandaag moet je zelfs een zone van vijf meter aan weerszijden van een ingebuisde beek vrijlaten. Wie die beek destijds heeft laten inbuizen, is onduidelijk. In elk geval zijn er in het verleden fouten gemaakt, tegen de wet in. Maar dat betekent niet dat wij dat zomaar door de vingers moeten zien. Ik stel me ook vragen bij de rol van de notaris die de verkoop veertien jaar geleden geregeld heeft, want die moet dat gezien hebben.” Simons benadrukt dat de provincie een oplossing voorgesteld heeft aan de eigenares. “We geven de toestemming om de beek te verleggen, langs het perceel. Maar de kosten daarvan, naar schatting 10.000 à 20.000 euro, gaan wij natuurlijk niet op ons nemen. De eigenaar heeft een probleem gekocht, we kunnen dat niet met overheidsgeld rechtzetten.” Daar heeft Renee geen oren naar. “Ik weiger de kosten op mij te nemen. Die hele zaak heeft mij al duizenden euro’s aan misgelopen rente, onderhoud en verzekeringen gekost”, zegt Renee, die ook praktische moeilijkheden ziet. “Naast het perceel ligt een stuk landbouwgrond, dat verdeeld werd onder vijf personen. Om de beek te laten omleggen moeten zij allemaal hun fiat geven, terwijl er met zo’n gracht ook op hun stuk niet meer gebouwd mag worden in een zone van vijf meter. Onbegonnen werk lijkt me, zeker omdat de eigenaars ook nog eens verspreid over de hele wereld wonen.” De notaris die belast is met de verkoop heeft de provincie recent nog gecontacteerd, in de hoop snel tot een oplossing te komen. Wordt dus ongetwijfeld vervolgd.